สวัสดีทุกคนเลยนะ เกิ่นเรื่องก่อนเลยแล้วกัน เราเป็นทอม เราชอบผู้หญิงมองผู้หญิง ไม่เคยมองผู้ชาย อายุ ก็ 20 ละ ทำงานแล้ว ส่วนคนที่เราแอบรัก เขาอายุ 34 เป็นถึงระดับ ผจก. ทำงานเก่ง ตัวเล็กๆ ผิวขาว ตี๋ๆ ใส่แว่น และเขาเป็น "ผู้ชาย" เป็นคนอารมแปรปวนอยู่นะ เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลงชักตามไม่ค่อยจะทัน แต่ก็น่ารักในแบบของเขานะ แต่บางทีก็จุกจิกไปนะ.

เขาชอบเปย์ มีน้ำใจ ใจดีนะ เห็นสัตว์ร่วมโลกกำลังทุกข์ก็จับไปปล่อย น่ารักเชียว


นี่ก็หกเดือนมาแล้ว ความรักที่เรามีให้เขาไม่เคยลดลง ถึงแม้เขาจะเคยว่าเราทั้งๆที่เราไม่ได้ผิดก็เถอะ


หลายครั้งที่เรารู้สึกไปกับเขา เราพยายามเข้าถึงความรู้สึกเขาในเวลาที่เขาเครียด. เราปลอบคนไม่เก่ง มันจุกและอึดอัดนะ ที่ไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้.. แต่ถ้ามีสิทที่จะกอดเขา ก็จะกอดจนกว่าเขาจะรู้สึกสบายใจ.. เราคิดว่าภาษากายน่าจะดีที่สุด..




มีครั้งหนึ่งเราอยากได้โปสเตอร์เอ๊กโซมาให้ ปัจจุบันยังแป่ะไว้บนหัวนอนอยู่นะ .เรานอนมองทุกคืนเลย


และหลายครั้งที่ชอบแกล้งทำให้เราตกใจตอนเราเผลอๆ เหมือนจะสนุกสนานนะ...



และหลายครั้งที่เราพยายามสบตากับเขา เพราะอยากให้เขาได้รับรู้ว่าเราคิดอะไรยังไงกับเขามากมายแค่ไหน หมดใจและทุกความรู้สึก มันมีแต่เขาทั้งหมด.. สายตาคู่นี้จะไม่มองใครอื่นนอกจากเขาแล้ว..


และมีอยู่ครั้งนึงเขาเอื้อมแขนมาโอบไหล่เรา ก่อนเราจะซบลงที่ไหล่เขา อย่างที่ไม่เคยทำกับผู้ชายคนไหนมาก่อน และเขาก็ยื่นหนังสือที่มีรูปตัวประหลาดมาแกล้งให้เราตกใจซะงั้น -- แต่ต้องบอกเลยว่า เขินมาก. เห็นตัวเล็กแบบนั้นก็ยังโอบถึงหัวไหล่เรานะ



และหลายครั้ง ที่เราพยายามเก่งให้เทียบเท่ากับเขา เพื่อที่จะเป็นจุดสนใจ ให้เขาหันมาสนใจเราบ้าง.. แต่.. ขอโทษนะ.. ที่เก่งได้แค่นี้.. จะพยายามอีกนะ..


ครั้งหนึ่งเราเคยโดนน้ำร้อนจากไมโคเวฟจากการอุ่นอาหารของลูกค้า นิ้วเราเป็นปุ่มเลย กดเจ็บด้วย พออีกวันมาเจอเขาเราบอกเขา เขามองก่อนจะช้อนหลังมือเราขึ้นมาแล้วมองแผล  เป็นครั้งแรกที่เราจับมือกันได้นานขนาดนี้...ตอนนั้นบอกเลยว่าเขินมาก.. มือเขาทั้งเรียวทั้งนุ่ม

และมีครั้งนึงที่เราส่ง ขค. ไลน์ไปหาเขา แบบ เรียกเขา เขาก็ตอบมานะ แต่เราอ่านไม่ตอบ เพราะวันนั้น เรากะ บอกรักเขา .. มันอึดอัดเกินกว่าจะเก็บไว้ แต่ก็ต้องหยุดตัวเองไว้ก่อน.. ขืนบอกไปได้มองหน้ากันไม่ติดแน่..




และมีครั้งนึงเขาส่งสติ๊กเกอร์มาในไลน์เรา เราก็แบบ งงเนอะ อยู่ดีๆก็ส่งมา พอส่งกลับก็เงียบ สงสัยจะส่งผิดคน 55





และหลายครั้งที่เราทำงานอย่างตั้งใจ เพื่อให้มันออกมาดีที่สุด ถึงแม้ว่าบางทีเขาก็ไม่รู้ว่าเราเป็นคนทำมัน 55


และอีกหลายเรื่องที่เราจดจำ แต่ไม่รู้เขาจะจำมันหรือป่าว..



รู้มั้ย เวลาที่เธอยิ้มมันน่ารักมากแค่ไหน และรู้มั้ย.. ว่าเราอยากจะครอบครองเธอไว้ทั้งกายทั้งใจของเธอมากแค่ไหน..




สัญญาว่าถ้าให้โอกาสได้รักกัน จะไม่มีวันทำให้เสียใจ..



ขอเราเข้าไปในชีวิตเธอได้ไหม?



ความรักมันต้องมีขีดจำกัดในเรื่องที่ว่าต้องเป็นเพศนั้นเพศนี้ด้วยเหรอ..?



คำว่า รัก ที่มันเก็บจนแทบจะระเบิดออกมา เมื่อไหร่จะได้บอกให้เขาฟังล่ะ?




หรือต้องรอให้เราสองเจอกันครั้งสุดท้าย ก่อน ถึงจะได้บอกทุกความรู้สึกที่มีนั้นออกไป




"รัก D นะ"
แค่ตัวย่อก็น่าจะรู้ละมั้ง






ถึงแม้ บทสุดท้าย หลังจากที่พูดมันออกไปจะเป็นเช่นไร





แต่ก็จะขอเก็บเธอไว้ ในความทรงจำดีๆตลอดไป











และจะรักตลอดไป..











อยากให้เขาได้เข้ามาอ่าน..
แต่คงไม่ได้มาอ่าน คงจะทำแต่งาน ...