เรื่องราวของความรักที่เก็บไว้ในใ
ย้อนกลับไปสมัย ม.ต้น ผมเคยแอบชอบเพื่อนคนหนึ่ง เธอเป็นคนที่ทั้งสวย น่ารัก แถมยังเรียนเก่งอีกต่างหาก เรียกได้ว่าครบเครื่องจนมีคนมาชอบเธอเยอะมาก ผมเองก็ได้แต่เฝ้ามองเธออยู่ห่างๆ
พอหันกลับมาดูตัวเอง หน้าตาก็ธรรมดาๆ เรียนก็ไม่ได้เก่งอะไร แถมยังติดเล่นอีกต่างหาก ผมเลยไม่เคยกล้าพอที่จะเข้าไปบอกความรู้สึก เพราะกลัวว่าเธอจะมองว่ามันเป็นเรื่องตลก
ทุกครั้งที่ได้เจอเธอในห้องเรียนหรือระหว่างพักกลางวัน ผมมักจะมองเธอแบบลอบๆ และคิดในใจเสมอว่า "ถ้าเรากล้าแค่สักครั้งก็คงดี" แต่ความกลัวและความไม่มั่นใจในตัวเองก็มักจะเข้ามาขวางทุกครั้ง
เวลาผ่านไป เราเรียนจบกันไปคนละทาง ชีวิตก็พาให้เราแยกย้ายไปตามเส้นทางของตัวเอง ผมไม่คิดว่าจะได้เจอเธออีก จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมลองค้นหาเธอบนโซเชียลมีเดีย และพบว่าเธอยังคงเป็นคนที่ผมจำได้ไม่เคยลืม
ผมเห็นรูปถ่ายและเรื่องราวในชีวิตของเธอ เธอยังดูสดใสและเก่งเหมือนเดิม แต่สิ่งที่ต่างออกไปคือ เธอคงลืมผมไปแล้ว เธออาจจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเคยมีคนธรรมดาๆ คนหนึ่งแอบชอบเธออยู่
แม้ผมจะรู้ว่าเธอคงไม่รู้สึกอะไรกับผม แต่ผมก็ยังติดตามเธออยู่ในมุมเล็กๆ ของตัวเอง เฝ้ามองชีวิตของเธอด้วยความยินดีและความรักที่เก็บไว้ในใจ เพราะบางทีการรักใครสักคนโดยไม่หวังอะไรกลับมา อาจเป็นความสุขเล็กๆ ที่เรียบง่ายที่สุดก็ได้