ผมมีแฟนแล้วนะครับ พอดีได้มีโอกาสรู้จักผู้หญิงคนนึงสมัยเรียน ป.โท ซ่ึ่งเค้าชอบผม(และรู้ว่าผมมีแฟนแล้วด้วย)และช่วยเหลือผมตอนเรียนทุกอย่าง
ทำให้ผมรู้สึกดีกับเค้าด้วย แต่ค่อนข้างมั่นใจว่ารู้สึกในแบบเพื่อนนะครับ ตอนเรียนนี่เราสนิทกันพอสมควร ก็มีไปกินข้าว ดูหนังกันบ้าง แต่ไม่ได้มีแบบอารมณ์หวานๆอะไรนะครับ จนมีหลายคนคิดว่าเป็นแฟนกันด้วย
ในระหว่างที่เรารู้จักกัน ผมมีความรู้สึกอยากเจอเค้าบ่อยๆนะครับแม้จะไม่มีเรียน คืออยากชวนมากินข้าวด้วยกันหรือแม้กระทั่งไปเที่ยวกัน(ไม่ได้ค้างคืนนะ) ซึ่งอาจจะเพราะแฟนผมทำงานอยู่ไกลด้วยครับจะเจอกันแค่เสาร์อาทิตย์
จุดเปลี่ยนอยู่ตรงที่ตอนนี้ทางเค้าเลิกยุ่งกับผมไปแล้วไม่เหลือแม้กระทั่งความเป็นเพื่อนเลย ซึ่งตอนนี้ผมก็ติดต่ออะไรเค้าไม่ได้เลยไม่ว่าจะ line โทรศัพท์ โดนบล็อคหมดครับ
ซึ่งมันทำให้รู้ว่าผมก็หยุดคิดถึงเค้าไม่ได้ นึกอยู่ทุกวันเลยว่าเค้าจะเป็นยังไง เค้าจะเสียใจมากแค่ไหน บลาๆๆ
ตอนนี้เลยมานั่งทบทวนตัวเองครับ ว่าผมแค่รู้สึกผิดที่ไม่อาจชอบเค้ากลับได้(เพราะผมมีแฟนแล้ว) หรือ ผมจะชอบเค้าไปแล้วจริงๆ แต่ไม่รู้ตัว
สับสนครับว่าแค่รู้สึกผิดหรือผมชอบเค้าไปแล้วจริงๆ
ทำให้ผมรู้สึกดีกับเค้าด้วย แต่ค่อนข้างมั่นใจว่ารู้สึกในแบบเพื่อนนะครับ ตอนเรียนนี่เราสนิทกันพอสมควร ก็มีไปกินข้าว ดูหนังกันบ้าง แต่ไม่ได้มีแบบอารมณ์หวานๆอะไรนะครับ จนมีหลายคนคิดว่าเป็นแฟนกันด้วย
ในระหว่างที่เรารู้จักกัน ผมมีความรู้สึกอยากเจอเค้าบ่อยๆนะครับแม้จะไม่มีเรียน คืออยากชวนมากินข้าวด้วยกันหรือแม้กระทั่งไปเที่ยวกัน(ไม่ได้ค้างคืนนะ) ซึ่งอาจจะเพราะแฟนผมทำงานอยู่ไกลด้วยครับจะเจอกันแค่เสาร์อาทิตย์
จุดเปลี่ยนอยู่ตรงที่ตอนนี้ทางเค้าเลิกยุ่งกับผมไปแล้วไม่เหลือแม้กระทั่งความเป็นเพื่อนเลย ซึ่งตอนนี้ผมก็ติดต่ออะไรเค้าไม่ได้เลยไม่ว่าจะ line โทรศัพท์ โดนบล็อคหมดครับ
ซึ่งมันทำให้รู้ว่าผมก็หยุดคิดถึงเค้าไม่ได้ นึกอยู่ทุกวันเลยว่าเค้าจะเป็นยังไง เค้าจะเสียใจมากแค่ไหน บลาๆๆ
ตอนนี้เลยมานั่งทบทวนตัวเองครับ ว่าผมแค่รู้สึกผิดที่ไม่อาจชอบเค้ากลับได้(เพราะผมมีแฟนแล้ว) หรือ ผมจะชอบเค้าไปแล้วจริงๆ แต่ไม่รู้ตัว