ฉันได้รู้จักกับผู้ชายคนนึ่ง.... เพราะเราทำงานที่เดียวกัน เดินสวนกันไปมาเป็นปีปีเลยค่ะ
เราชอบที่จะมองเค้านะค่ะ เพราะเค้าไม่เหมือนใคร จนวันหนึ่งเค้าต้องย้ายไปทำงานอีกแพลนหนึ่ง
เราจึงได้เริ่มคุยกันจากในเฟสบุ๊ค ด้วยคำถามง่ายๆ ว่าจะย้ายแล้วเหรอ
หลังจากนั้นเราก้คุยกันมาทุกวัน ทุกวัน จนเป็นความเคยชิน หรือเรียกว่าเปงกิจวัตประจำวัน
ลึก ลึก ฉันรู้ชอบเค้าแหละค่ะ แต่ติดที่ฉันมีแฟนแล้ว แต่เค้าก้รู้นะค่ะ
แล้วยอมที่จะคุยกับฉันต่อ มีไรเราจะแชร์ให้กัน ดู เล่าให้กันฟัง ทุกครั้งที่ฉันมีปัญหาจะมีเค้าค่อยอยู่เคียงข้าง
เราเริ่มที่จะ ไปกินข้าว ดูหนัง เที่ยวด้วยกัน เป็นปีเลยนะค่ะที่เราทำกันมาแบบนี้ จนลึกลึกปลื้มเค้าแต่ลึกๆก้รักแฟนค่ะ
ความรู้สึกผิดเข้ามาในใจเสมอ ว่าสิ่งที่ทำไม่ถูกต้อง จนวันหนึ่งเค้ามาบอกว่าเเม่เค้ารู้ ว่าเรามีแฟนแล้ว
เค้าไม่อยากคุยต่อ แต่ครอบครัวเค้าน่ารักนะค่ะ มีพี่สาว หลานชาย คุณแม่ ทุกคนน่ารักมากค่ะ
ทุกอย่างมาเร็วมาก จนรับมือไม่ทัน พอถามไปถามมา เค้ามีผู้หญิงอีกคนมาสักพัก
แล้วเราก้พยายามปรับ เค้าบล็อคไลน์ เฟส ทุกทางที่ติดต่อกันได้ ตอนนี้รู้สึกสับสนเสียใจ
แต่เราต้องเดินหน้าต่อไป แต่ลึกๆ เวลาฟังเพลงเศร้าแล้วยังคถ แต่เค้า.... จะตัดอย่างไงดี


เลยเกิดคำถามมากมาย เวลาที่ผ่านมาไม่มีค่าเลยใช่ไหม
เธอลืมทุกอย่างเกี่ยวกับเราหมดแล้วใช่ไหม
เป็นห่วงเราบางไหม
อยากคุยคุยอยู่หรือป่าว
ในหัวมีแต่คำถามเต็มไปหมด สับสน...... มันเปงความรักหรือแค่เราเหงา