จากคนที่เคยดูเวอร์ชั่นจีนจนติดตามมาดูถึงเวอร์ชั่นเกาหลี  จากที่ตามอ่านแต่กระทู้และความเห็นของคนอื่น วันนี้เข้ามาล็อกอินในรอบสองปี เพื่อระบายความรู้สึกที่มีต่อซีรี่ส์เรื่องนี้

ในการเริ่มดูตอนแรกนั้น ตั้งใจไว้เลยว่าจะไม่ดูแบบยึดติดของเดิมแบบเอามาเทียบว่าอะไรดีหรือแย่กว่ากัน  อันไหนควรค่าแก่การดูมากกว่ากัน  แต่คิดไว้ว่าจะดูแบบซีรี่เรื่องใหม่เรื่องหนึ่ง  เพียงแต่เราพอจะรู้เค้าโครงล่วงหน้ามาบ้างแล้ว ประกอบกับดูตัวอย่างทำออกมาน่าสนใจและคิดว่าพีเรียดเกาหลีนี่ก็ทำได้ดีอยู่แล้ว จากในหลายเรื่องที่เคยดูมา ตั้งแต่ดูตอนแรกจนถึงตอนท้าย ในส่วนของพล็อต เนื้อเรื่อง ตัวละคร มีความแตกต่างกับจีน แต่ในส่วนที่สำคัญๆหลายๆอย่าง ก็เอามาปรับในเรื่องได้โอเค เช่น ฉากบังฝน แม้สถานการณ์ที่จะนำมาถึงจุดนี้จะต่างกัน แต่มันก็เป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งที่แสดงถึงความรักที่พระเอกมีให้นางเอก ส่วนตัวรู้สึกอินกับของเกามากกว่าในฉากนี้ เพราะมันเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญของเรื่อง ความสัมพันธ์ สถานะ ความสำนึกคิดของนางเอก


สิ่งที่ไม่ชอบก็คือการตัดต่อตั้งแต่ครึ่งหลังของเรื่องมา ด้วยจำนวนตอนที่จำกัด แต่เนื้อหาและรายละเอียดประเด็นสำคัญ จุดพีคต่างๆของเรื่องมันอยู่ที่ครึ่งหลัง เนื้อเรื่องมันดูน่าสนุก มีการพัฒนาไปเป็นขั้นๆ ของบุคลิกลักษณะของตัวละคร สิ่งที่ตอนออกอากาศขาดไปคือการเล่าเรื่องถึงที่มาที่ไป มันดูสับสน ว่าตกลงมันทีที่มาที่ไปยังไงกันแน่  เช่น นางเอกรู้จักกับอูฮีได้ยังไง  13รักกับอูฮีตอนไหน มีการใช้การบอกเล่าเป็นคำพูดมากไป ไม่เห็นภาพจริง  แอร์ไทม์พระเอกกับนางเอกตอนรักกันมันมีไม่มากพอที่จะทำให้อิ่มเอมกับมันจนสุดแม้จะฟินมากในฉากนั้นๆ  ทำให้คนดูไม่ได้รู้สึกว่าพระนางมีช่วงเวลาที่มีความสุขมากพอ  พอในฉากที่แสดงช่วงเวลาเจ็บปวดมันก็ไม่ถึงที่สุด เพราะแปปเดียวก็ตัดไปฉากอื่นเสียแล้ว  ทำให้ไม่รู้สึกดื่มด่ำกับอารมณ์ของตัวละครหรือสถานการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นมากเท่าที่ควร  ขัดใจยิ่งกว่าบทก็คือการตัดต่อนั่นแหละค่ะ  ยกตัวอย่างยังไงก็ไม่หมด


ในส่วนของตอนจบ ก็ไม่พ้นการตัดต่อแบบขัดใจคนดูในช่วงแรกๆ จุดจบในโครยอที่ทำเหมือนต้าชิง คือการตายของนางเอก และบทสรุปผลกรรมของแต่ละคน อีจุนกิแสดงได้ดีไม่แพ้เฮียนิคเลย แต่ยังไม่ทันจะร้องไห้ไปกับพี่แก ก็เหมือนต้องรีบๆตัดไปให้จบ ต้องเผื่อแอร์ไทม์ให้คนอื่นด้วยเวลาอันจำกัด สิ่งที่เสียดายมากๆ อีกอย่างหนึ่งคือของแทนใจหลายๆอย่างของนางเอก ที่พระเอกไม่ได้เห็น พระเอกควรจะได้เห็นและเก็บมันไว้เป็นที่ระลึกบ้าง ให้รู้กันไปเลยว่านางเอกรักพระเอกแค่ไหน หินที่นางเอกวาดไว้ก็วางอยู่บนโต๊ะ  ลุ้นมากให้หยิบมาดูแล้วเอากลับไปด้วย แต่ก็ไม่ทำจ้า ฮือ จะให้น้องซูวาดทำม้ายยยย


แม้จะขัดใจในหลายๆอย่าง แล้วตอนจบที่ดูจะคล้ายกันกับจีนจนแทบจะเดาได้ทั้งหมด  แต่ก็มีความแตกต่างที่เราคิดว่ามันโอเค คือนางเอกมีลูกกับพระเอกไม่ได้แท้ง  มันเหมือนน้ำหล่อเลี้ยงใจเป็นความสุขครั้งสุดท้ายของซูก่อนที่จะจากไป มีลูกกับคนที่นางรักและได้ฝากให้เพื่อนที่ไว้ใจที่สุดดูแลลูกให้  ลูกเป็นเหมือนตัวแทนของซู  เป็นหลักฐานให้แฟนๆได้รับรู้แล้วว่าพระนางเค้ารักเค้าลึกกันอย่างลึกซึ้ง  มีช่วงเวลาด้วยกันอย่างสามีภรรยาแล้วนะอย่างน้อยก็ช่วงหนึ่ง  


การที่ให้ลูกอยู่กับจองเมื่อคำนึงถึงความสุขของลูกเป็นสำคัญนั้น  เป็นการดีกว่าที่จะอยู่ในวังที่แสนโดดเดียวไร้อิสระแถมอันตรายรอบด้าน  จริงๆจองเองแม้ไม่ได้รับความรักจากซูฉันคนรัก  แต่ก็ยังได้ดูและสิ่งที่รักที่สุดของคนที่รักต่อไป  พี่โซเองเมื่อได้เจอกับลูก เราก็คิดว่าโซเองก็คงรู้ว่าเด็กนั้นคือลูกดูจากสายตาของเขาแล้วแล้ว  แต่เมื่อรู้ว่าเป็นความต้องการของซูว่าต้องการให้ลูกอยู่นอกวัง  โซก็พร้อมที่จะทำตามความต้องการนั้น  แม้จะไม่ได้แสดงออกถึงความรักต่อลูกแบบพ่อลูกเพิ่งได้พบกัน ไม่ได้แสดงความดีใจออกมา แต่คิดดูว่าคนเป็นพ่อหากได้กอดลูกหอมลูกที่เกิดจากหญิงที่ตนรักที่สุด  คงยากจะหักใจให้ลูกไปอยู่กับคนอื่นไม่ให้อยู่กับตัวเอง  เขาแสดงออกได้เพียงเท่านั้น ซึ่งมันเป็นการเสียสละอีกแบบหนึ่งของโซเพื่อสิ่งที่รักนั่นก็คือลูก   โซได้ให้อภัยโทษให้จองและให้เข้าวังได้ ทำให้จินตนาการต่อไปได้ว่า บทนั้นไม่ใจร้ายกับพี่โซเกินไปนักสำหรับชีวิตที่เหลืออยู่  อย่างน้อยจะได้เจอลูกที่เป็นพยานแห่งความรักที่ดีที่สุดที่ตัวเองเคยได้รับมา  


คนที่ได้อยู่จุดที่สูงที่สุด  สุดท้ายก็ต้องโดดเดี่ยว คนที่รักอย่างแฮซู น้องชายที่เอ็นดูที่สุดอย่างวังอุคแพคอา คนสนิทอย่างจีมง แม่ทัพ จากเขาไปทีละคนๆ  แต่เขาคือพระราชาพระเจ้าควางจงแห่งโครยอ กษัตริย์ที่นำพาความเปลี่ยนแปลงมากมายมาสู่โครยอ นำความมั่นคงสู่แผ่นดิน เขาทำหน้าที่นั้นตราบจนสิ้นอายุขัย  แต่ตายแล้วจะได้ไปยุคปัจจุบันไหม  ละครไม่ได้สื่อออกมาตรงๆ แต่บอกว่าวังโซตั้งมั่นจะตามหาแฮซู “ข้าจะตามหาเจ้า ซูของข้า”  เราชอบฉากเชิงสัญลักษณ์เกี่ยวกับสุริยุปราคา มันแสดงถึงการมาของซู และการที่ดูเหมือนว่าโซจะตามแฮซูไป  โซปาดคอนซีลเลอร์ทิ้งทำให้เห็นแผลเป็น  แสดงตัวตนว่าข้าก็ยังเป็นวังโซคนเดิม  ยังไงข้าก็จะต้องตามหาซูของข้า ข้าต้องทำมันให้ได้ สายตาอันแรงกล้าแสดงออกมาอย่างนั้นแล้ว


ในส่วนของแฮซูในยุคปัจจุบัน ที่ตื่นขึ้นมาแล้วนึกว่าเป็นความฝัน  ฝันถึงชายคนหนึ่งที่คอยตามคอยพร่ำบอกว่าเจ้าเป็นของข้า เป็นคนของข้า  แล้วค่อยๆจำทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นมาได้ จากสิ่งของที่เกี่ยวเนื่องกับยุคนั้น ไม่ว่าจะเป็นเครื่องสำอางค์น้ำมันกุหลาบ หรือBB ครีม แล้วภาพตัดไปตอนแต่งหน้าให้โซ (แน่ะๆแอบขายของเบาๆ)  มีจีมงมาคอยเสริมกระตุ้นให้นึกคิดได้(แอร์ไทม์เยอเหลือเกิน คุณคนนี้ พี่ซื้อคนตัดต่อไปแล้วใช่ไหม)  แล้วก็ไปพบนิทรรศการภาพวาดโครยอ  ซึ่งในความเป็นจริงคงไม่มีเหตุการณ์ยิบย่อยที่ไม่ค่อยเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ในการแสดงแบบภาพนั้นในชีวิตจริง  จุดนี้อาจจะไม่สมจริงหากแต่ก็พยายามเข้าใจละครนะ  นางเอกจะได้มีจุดที่ทำให้สามารถจำทุกอย่างได้ทั้งหมด


พอนางเอกจำได้ทั้งหมด ก็ได้แต่ขอโทษที่ทิ้งให้โซอยู่คนเดียว  จุดนี้แสดงออกมาได้ดี  นางเอกเองก็ได้รับผลกรรมแล้วที่ได้ทิ้งคนที่รักมา  อยู่ต่อไปด้วยความทรงจำแบบนี้ก็คงเจ็บปวดไม่แพ้โซที่ยังอยู่ที่นั่น  ทั้งสองคนยังรักและห่วงหาอาทรกันเสมอ  แม้จะจากกันในความเศร้าก็ยังมีความสุขจากส่วนหนึ่งของความทรงจำที่มีความสุข  ที่สามารถกลับไปนึกถึงได้เสมอ  เหมือนฉากจบที่เราไม่เคยเห็นกันใจช่วงเวลาชีวิตที่โซและซูอยู่ด้วยกัน  มันไม่ได้มีแค่เรื่องเศร้าแต่พวกเขาเคยมีความสุขด้วยกันจริงๆ


เรารู้สึกว่ามันโอเคแล้วที่จบแบบนี้ สามารถคิดต่อได้ มีสัญลักษณ์การแสดงออกต่างๆ แบบที่คนดูสามารถคิดได้ไปในแบบที่ตัวเองต้องการ (อารมณ์แบบอยากได้แบบไหนก็มโนได้ตามใจชอบ)  พี่โซจะตามน้องซูมาไหม  อาจจะมาก็ได้แต่จะมาแบบไหนล่ะ  มาเป็นผู้ชายคนที่เกิดมาพร้อมจิตวิญญาณของวังโซ เกิดมาเพื่อตามหาหญิงคนที่เขารักเพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง  หรือ ผู้ชายหน้าเหมือนกันวังโซคนหนึ่งที่ไม่ได้มีความทรงจำร่วมกัน  แค่เดินมาให้เห็นหน้าแล้วก็เดินจากไป  มีเพียงแค่ซูเท่านั้นที่จำได้


เราว่ามันเจ็บปวดมากกว่าถ้าจะมีเพียงคนหน้าเหมือนวังโซเดินผ่านมาแค่ไม่กี่วินาทีก่อนจบ  คนๆนั้นเหมือนเขาเหลือเกิน แต่ก็ไม่ใช่เขาคนนั้นคนที่เคยรักและร่วมฝ่าฟันอะไรต่างๆมาด้วยกัน  กว่าจะรักกันได้นั้นมันไม่ง่ายเลย  พอมาเจอกัน"เขา"คนที่เจอก็คงไม่ใช่"เขา"คนนั้นของเรา  เป็นอย่างนี้ก็ยิ่งทำให้จดจำและเจ็บปวดมากขึ้นไปอีก  ยังไม่เจอกันจะดีเสียกว่า ให้เวลาซูได้คิดได้สำนึกผิดที่ตัวเองได้ทำผิดพลาดเอาไว้  หลังจากนั้นจะได้เจอโซหรือไม่  ก็ขึ้นอยู่กับเส้นวงกลมที่จีมงว่าไว้นั้น จะวนกลับมาให้ทั้งคู่ได้เจอกันอีกหรือเปล่า จะเจอกับแบบไหนก็สุดแล้วแต่โชคชะตา


สำหรับเราการจบดีไม่ดี มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าพระนางจะได้อยู่ด้วยกันหรือไม่  บางเรื่องจบเศร้าแต่มันอาจจะเป็นจุดจบที่พอดี พอสมควรแล้ว สำหรับเรื่องนี้มันเศร้าก็จริงแต่เราก็ชอบในจุดจบของมัน  ไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่ความรักนั้นจะอยู่ตลอดไปเหนือกาลเวลา


แม้การตัดต่อในหลายๆครั้งในเรื่องนี้มันจะงุนงง น่ารำคาญในบางครั้ง หลายอย่างมีเหตุผลมาซัพพอร์ทไม่พอ  แต่โดยรวมเนื้อเรื่องสนุก น่าติดตามมาจนถึงตอนจบได้ เอาใจช่วยทุกตัวละครและนักแสดงในช่วงระยะเวลาตลอดการออนแอร์  ปกติดูซีรี่ส์จบแล้วจบเลยไม่ค่อยออกมาแสดงความคิดเห็น ตอนนี้ถึงกับมาตั้งกระทู้  ถือว่าเรื่องนี้ก็ทำให้เราประทับใจอีกเรื่องหนึ่ง แม้จะไม่เพอร์เฟคร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ตาม  แต่รู้สึกสนุกกับมัน  รู้สึกว่ามีเพื่อนร่วมชะตากรรมมากมาย ทั้งในพันทิปและกลุ่มตำหนักโครยอ  ถ้าถามว่าคาดหวังให้มีภาคสองไหม ไม่อยากให้มีนะกลัวว่าจะออกมาไม่ดี แค่อยากให้มีตอนพิเศษเล็กๆออกมาให้ชุ่มชื่นหัวใจบ้าง  อย่างตอนที่โดนตัดไปก็ได้  อันนี้ก็แล้วแต่ SBS จะจัดมาละกันเนาะ  


ความจริงมีอะไรที่อยากจะพูดมากกว่านี้ อยู่ภายในใจเป็นหมื่นล้านคำ เหมือนบอกให้เธอฟังได้แค่สองสามคำ  ความรู้สึกของตัวละครต่างๆ จุดเหมือน จุดแตกต่าง ความประทับใจ ความขัดใจในแต่ละตอน แต่เวลาไม่พอจริงๆวันนี้ดูจบแล้ว ได้มาแบ่งปันความรู้สึกที่เรามีต่อละครเรื่องนี้บ้างก็โอเคละ  ยาวไปยืดเยื้อไปหน่อย  แต่ก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน มารับฟังกันนะคะ ดีใจที่ได้ดูไปพร้อมๆกัน….. จบการเวิ่นเว้อ  กลับไปปั่นงานต่อ