เราเป็นผู้หญิง เรานอกใจจากพ่อของลูกตัวเองด้วยการไปรักผู้ชายคนอืน
สาเหตุของการนอกใจ
เราก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่สเราจะเป็นคนที่หักหลังคนที่ตัวเองรัก
แต่พ่อของลูกเรานั้น เขาทำตัวเขาเอง
วันที่เขาตกงาน เราเป็นคนพาเขาไปหางาน
วันที่เขาไม่สบาย เราเป็นคนไปดูแล
วันที่เขาไม่มีที่อยู่ เราเป็นคนช่วยเขาหาห้อง
แต่เขากลับทำร้าความรู้สึกเรา...
วันที่เราโดนคนที่ทำงานแกล้ง เขากลับหาว่าเป็นความผิดเรา ทั้งๆ ที่เราไม่ได้ทำอะไรเลย
วันที่เราตกงาน เราตระเวนหางานคนเดียว กน้าด้านอายอดไปสมัครงาน โดนเขาดูถูกบ้าง ตำหนิบ้าง แต่ก็พยายามไปสมัครครเดียวเรือยๆ ส่วนพ่อของลูกเรา พอเราหยุดไปหางาน ก็ไล่เราไปหางาน ด่าเรา ไม่เคยให้กำลังใจเนาเลยสักครั้ง ทั้งที่เราอยากได้
แม้แต่ค่าทำคลอดของลูกเขาก็ยังทวงว่าเป็นเงินเขา เงินให้ลูกตัวเองบ้างไม่ให้บ้าง
ด่าเราว่า ลาออกจากงานบ่อยก็ได้เงินนือย เงินไม่ขึ้น
ทั้งๆ ทีเราพยายามหางานที่เหมาะกับเรา ไม่เหนื่อยเกินไป มีความสุขกับการทำงาน เข้ากับเพื่อนร่วมงานได้
ตอนเราไม่มีเงิน เราขอยืมเขามาใช้พลางๆ เขาก็ด่าเราว่าไม่ยอมไปทำงาน... ช่วงตกงานจะเอาเงินจากไหน ก็เราพยายามหาอยู่ไง
พอเราทำงาน เงินได้ไม่มาก แต่ก็พอเก็บเงินได้ เขาก็มาทวง...
เราเคยทะเลาะกันจนเราแบกกระเป๋าออกจากห้องอยู่หลายครั้ง เขาไม่เคยตามหา ไม่เคยเป็นห่วง จะหายไปไหนก็ช่าง
ตอนที่เราเสียใจก็เสียใจอยู่คนเดียว
พอตอนที่มีคนมาทำให้เรายิ้มได้ แบบที่เขาไม่เคยทำ สิ่งที่เขาทำคือ ด่า ตะคอก
กลายเป็นว่า เราเป็นคนที่ผิดที่นอกใจเขา
ตอนนี้เราเหมือนหลุดพ้น
ที่หลุดออกมาจากคนเห็นแก่ตัวแบบนั้นได้
เมื่อก่อนเราเคยคิดว่า เขาคือ ทุกอย่าง
แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกแล้ว
สิ่งที่เขากระทำกับเรา มันทำให้ควทมรู้สึกที่อยากจะซื่อสัตย์ อยากจะอยู่เคียงข้างมันพังหมดแล้ว
ตอนนี้แค่เห็นหน้าก็รู้สึกรังเกียจ
สาเหตุของการนอกใจ
สาเหตุของการนอกใจ
เราก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่สเราจะเป็นคนที่หักหลังคนที่ตัวเองรัก
แต่พ่อของลูกเรานั้น เขาทำตัวเขาเอง
วันที่เขาตกงาน เราเป็นคนพาเขาไปหางาน
วันที่เขาไม่สบาย เราเป็นคนไปดูแล
วันที่เขาไม่มีที่อยู่ เราเป็นคนช่วยเขาหาห้อง
แต่เขากลับทำร้าความรู้สึกเรา...
วันที่เราโดนคนที่ทำงานแกล้ง เขากลับหาว่าเป็นความผิดเรา ทั้งๆ ที่เราไม่ได้ทำอะไรเลย
วันที่เราตกงาน เราตระเวนหางานคนเดียว กน้าด้านอายอดไปสมัครงาน โดนเขาดูถูกบ้าง ตำหนิบ้าง แต่ก็พยายามไปสมัครครเดียวเรือยๆ ส่วนพ่อของลูกเรา พอเราหยุดไปหางาน ก็ไล่เราไปหางาน ด่าเรา ไม่เคยให้กำลังใจเนาเลยสักครั้ง ทั้งที่เราอยากได้
แม้แต่ค่าทำคลอดของลูกเขาก็ยังทวงว่าเป็นเงินเขา เงินให้ลูกตัวเองบ้างไม่ให้บ้าง
ด่าเราว่า ลาออกจากงานบ่อยก็ได้เงินนือย เงินไม่ขึ้น
ทั้งๆ ทีเราพยายามหางานที่เหมาะกับเรา ไม่เหนื่อยเกินไป มีความสุขกับการทำงาน เข้ากับเพื่อนร่วมงานได้
ตอนเราไม่มีเงิน เราขอยืมเขามาใช้พลางๆ เขาก็ด่าเราว่าไม่ยอมไปทำงาน... ช่วงตกงานจะเอาเงินจากไหน ก็เราพยายามหาอยู่ไง
พอเราทำงาน เงินได้ไม่มาก แต่ก็พอเก็บเงินได้ เขาก็มาทวง...
เราเคยทะเลาะกันจนเราแบกกระเป๋าออกจากห้องอยู่หลายครั้ง เขาไม่เคยตามหา ไม่เคยเป็นห่วง จะหายไปไหนก็ช่าง
ตอนที่เราเสียใจก็เสียใจอยู่คนเดียว
พอตอนที่มีคนมาทำให้เรายิ้มได้ แบบที่เขาไม่เคยทำ สิ่งที่เขาทำคือ ด่า ตะคอก
กลายเป็นว่า เราเป็นคนที่ผิดที่นอกใจเขา
ตอนนี้เราเหมือนหลุดพ้น
ที่หลุดออกมาจากคนเห็นแก่ตัวแบบนั้นได้
เมื่อก่อนเราเคยคิดว่า เขาคือ ทุกอย่าง
แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกแล้ว
สิ่งที่เขากระทำกับเรา มันทำให้ควทมรู้สึกที่อยากจะซื่อสัตย์ อยากจะอยู่เคียงข้างมันพังหมดแล้ว
ตอนนี้แค่เห็นหน้าก็รู้สึกรังเกียจ