สวัดดีคะ กระทู้แรกของชีวิต ขอระบายความรูสึกหน่อยนะคะ คือเรากับสามีที่จิงแล้วเรา2คนรักกันมากคะ แต่เราคอยจะมีปัญหากันอยุ่บ่อยครั้ง
ไม่รุ้เหมือนกันว่าทำไมต้องทะเราะกันทั้งๆที่เรารักกันมาก หรือมันไม่ไช่ความรัก เวลาที่เราทะเราะกันเราก็ค่อยไห่อภัยกันมาตลอด จนเกือบเข้า2ปี
เรามีลูกด้วยกัน1คนอายุ1ขวบ แต่ครอบครัวเราก็ยิ่งมีปัญหามากขึ้นเรื่อยๆ เวลาเงินทองไม่พอไช้เราก็จะทะเราะกัน
เค้าก็จะโมโหหงุดหงิดไส่เรา เราพยายามเอาใจแต่ก็ไม่ได้ผล ก่อนน่านี้เราทะเราะกันส่วนใหย่จะเป็นเรื่องที่เขาชอบไปยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด
(แต่เขาก็ไปทำงานทุกวันรักลูกกับเรามาก)แต่มีบ้างครั้งที่เขาชอบหลงไปมันเป็นสาเหตุหลักที่ทำไห่เราทะเราะกัน
บ้างครั้งเราก็คิดนะว่าบ้างทีมันถึงทางตันแล้วรึป่าว
เราคงไปต่อไม่ได้แล้ว เค้าดูเหมือนรักเราน้อยลง ไม่เเคร์ ไม่สน ไม่ห่วง แต่อันที่จิงแล้วใจเราเนียรักเขามาก มาก้กินกว่าจะหาอะไรมาเปรียบ
เราเคยคิดว่าเขาจะเป็นคนสุดท้ายของชีวิต เราจะแก่ไปด้วยกัน แต่มันก็คงต้องจบลง เพราะเขาไม่เลือกเรา เขาเลือกที่จะมีความสุขในแบบของเขา
แต่เรานี้สิ ยากเกินทำใจ รุ้สึกแย่มากตอนนี้ เราห่างกันได้จะ2อาทิตแล้ว แต่เราก็โทรหาเขาตลอดเพราะติดถึงมากทำใจไม่ได้เรย
เราควรทำไงดี อยุ่ก็ต้องทนเจ็บ จะจบเราก็เจ็บปางตาย ร้องไห่ทุกวันทุกคืนเลย