ตามหัวข้อเลยครับ เรื่องคือ แฟนผมท้องแต่ตอนนี้ผมเลือกที่จะเดินออกมาจากชีวิตเค้าเพราะด้วยแรงกดดันจากเค้าหลายๆอย่าง
ผมขอเริ่มเรื่องเลยน่ะครับ เรื่องจะยากซักหน่อยแต่ผมไม่รู้จะระบายอย่างกับกับใคร
ผมกับแฟนพบกันเพราะถูกรุ่นพี่ที่ทำงานเอนเตอร์เทนชวนไปงานที่เค้าจ้างเพราะรุ่นพี่ผมไม่มีรถที่จะขับไปต่างจังหวัดเลยชวนผมไปเป็นเพื่อนซึ่งผมก็ทำงานบาโฮสอยู่พึ่งเริ่มทำเพราะอกหักประชดแฟนเก่าด้วยการไปทำบาโฮสทำได้2เดือน รุ่นพี่ผมก็ชวนไปงานเค้าที่จ้างเป็นงานวันเกิดเค้าเอง ผมก็ไม่มีหน้าที่อะไรมากเพราะผมเอนเตอร์เทนไม่เป็นก็ไปนั่งชงเหล้าให้บรรดากิ๊กเค้าที่มางานวันเกิดเค้าเรียกง่ายคือวันรวมกิ๊กเลยเค้า 3 4 คน เค้าก็ไม่พอใจหลอกที่มีเด็กเอนไปแต่ผมก็ทำงานไปเพราะเค้าจ้างไปจนทำงานครบชัวโมงรุ่นพี่ก็บอกผมว่าไปลาเค้ากลับบ้านกันผมก็ไปลาเค้า เค้าก็เรียกผมให้เข้าไปหาบอกให้มาลาใกล้ๆจากนั้นเค้าก็นัวผมใหญ่ จนพักนึงรุ่นพี่ผมก็ขัดๆบอกไปๆกลับดึกแล้วตี3แล้วกว่าจะถึงกรุงเทพ เค้าก็ยอมปล่อยผมแล้วเค้าก็ขอแลก line ผมไว้แล้วก็เดินพามาส่งที่รถ ระหว่างกลับก็โทรหาผมตลอดทางบอกให้ค้างบ้านเค้าแต่รุ่นพี่ผมเมียตามก็เลยบอกไม่ได้ หลังจากวันนั้นวันเวลาผ่านไปก็คุยกันมาตลอด จนเค้ามาหาผมที่ร้านมาแบบไม่บอกผมก็ดีใจน่ะที่เค้ามา หลังจากผ่านไปผมก็ไปหาเค้าบ้างจนเค้าบอกให้เลิกทำแล้วมาทำงานกับเค้าที่ราชบุรี ผมก็ปรึกษาหลายๆคนเค้าก็บอกเราเป็นผู้ชายไม่เสียหายอะไรอยู่แล้วรองไปดู พอผมไปหาได้ 2 3 รอบ บรรดากิ๊กๆเค้าก็เริ่มจะรู้แล้วว่าเค้ามาสนใจเด็กเอนเตอร์เทนวันนั้น ก็พาพวกมา 4 5 คนกะจะมาล่อผมเต็มที่ ผมก็ตั้งหลักจิงๆกะจะโดดกำแพงหนีออกหลังบ้านแล้ว แต่ก็เหมือนทางแฟนผมพูดว่าจิงจังกับผมทั้งฝั่งผู้ชายเค้าเลยอ่อนและยอมกลับบ้าน จนตอนนั้นผมก็เริ่มจะชัดเจน ผมเลยไม่กลับไปทำงานบาโฮสอีก อยู่ราชบุรีแทน ลืมบอกไปว่าแฟนผมมีลูกติดด้วย อายุตอนที่เจอกัน1ขวบนิดๆ เจอลูกเค้าครั้งแรกลูกเค้าเรียกผมแดดดี้เลย (ลืมบอกไปว่าพ่อของลูกแฟนเก่าเค้าเสียชีวิตตอนลูกเค้าได้ไม่กี่เดือน) ผมก็ประทับใจเพราะไม่เคยมีใครเรียกผมแบบนี้ ผมก็ดูแลเด็กคนนี้เลื่อยมาแฟนผมก็ดีกับผมมาก พอเวลาผ่านไปได้ไม่กี่เดือนแฟนผมก็เริ่มเปลี่ยนไป เริ่มเอาแต่ใจมากขึ้น บ่น โวยวาย เหวียง ชวนผมทะเราะตลอด แต่ผมเป็นคนนิ่งๆไม่ค่อยพูดก็ได้แต่เก็บๆไว้ ทนไม่ไหวจิงๆถึงจะพูดบ้างพอพูดไปผมก็อยากกลับบ้าน ด้วยความรู้สึกที่ว่าเหมือนทำเค้าไม่พอใจ ผมก็เลยขอกลับบ้านเค้าก็ไม่ขัด ผมก็เก็บเสื้อผ้าทุกกลับบ้าน เค้าก็ออกจากบ้านให้เหตุผลที่ว่าไม่อยากเห็นผมออกไปทำใจไม่ได้ แล้วเค้าก็ขับรถออกไปผมก็โทรไปถามว่าจะไปไหนเค้าบอกจะออกไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง ผมก็โอเค จากนั้นผมก็กลับบ้าน หลังจากกลับบ้านก็คุยกันตลอดทุกวันๆล่ะ เป็น10รอบถามว่าผมจะกลับบ้านไหน แต่ผมก็ไม่ให้คำตอบกะว่าจะกลับไปเซอร์ไพ แต่เหมือนเค้าโมโหโวยวายผมอีก จากนั้นก็พูดกับผมว่าถ้าไม่กลับก็เลิกไปเลยไม่ต้องมาวุ่นวายกับเค้าแล้ว ผมก็โมโหเลยบอกเออๆแล้วก็ตัดสายไป จากนั้นก็กลับเสื้อผ้ากลับราชบุรี พอถึงราชบุรีเค้าไม่อยู่บ้านออกไปเที่ยวกับเพื่อนเค้า พอเค้ากลับมาบอกว่าไม่เอาผมแล้วเค้ามีคนใหม่แล้ว ผมก็ง้อเต็มที่ เค้าก็บอกผมว่าเค้ามีใหม่แล้วผมก็ไม่เชื่อ แต่มีผู้ชายโทรมาจิงๆตอนผมกำลังเถียงๆกัน บอกว่าถึงบ้านแล้ว จากนั้นผมก็ไม่สนใจคิดว่าเค้าคงไม่มีอะไร เค้าก็เปลี่ยนเสื้อผ้านอน ผมก็ฝืนนอนๆไปแต่นอนไม่หลับเพราะคิดมาก จนเช้าแม่บ้านตื่นผมเลยเดินไปถามแม่บ้านว่า หลังจากที่ผมกลับบ้านมีผู้ชายมาบ้านไหม แม่บ้านก็บอกว่ามีผู้ชายมาหลังจากที่ผมกลับไปประมานซัก 2 3 ชัวโมง แล้วก็เข้าไปนอนในห้อง จนสายๆ ผู้ชายก็กลับ ผมก็ตกใจเอ้าเห้ยจิงหรือเนีย ผมก็เดินไปถามแฟนผมดีๆว่า ทำไมทำงี้ เค้าก็บอกว่าคิดว่าพี่ไม่กลับมาแล้ว ไม่กลับอะไรพี่ออกจากบ้านไปแค่ 3 4 ชัวโมงหนูก็เอาผู้ชายมานอนในบ้านเนียน่ะมันเกินไปป่าว เค้าก็เถียงผมบอกจะเลิกกับผมท่าเดียวแต่ผมก็ยอมทนไป ก็ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไรเหมือนกัน พอเวลาผ่านไปพอเค้ารู้ว่าผมยอมเค้าๆก็เริ่มหนักขึ้นเลื่อยๆ ไม่ว่าผมจะทำอะไรเหมือนเค้าจ้องหาเรื่องตลอดเวลา อาบน้ำ กินข้าว ขี้ เยี่ยว ก็มีปันหา มีคำพูดมาว่าผมไปเกาะเค้ากิน ผมเลยออกหางานทำเองจนผมได้งาน สรุปเค้าก็ไม่ยอมอีกบอกว่าทำๆไมงานแบบนี้เหนื่อยเปลืองแรง ผมก็หางานใหม่ก็มีปันหาไม่ให้ทำอีก จนถึงเวลาลูกเค้าเข้าโรงเรียน ผมไปรับไปส่งโรงเรียนทุกวันส่วนตัวเค้าเป็นแม่นอนหลับยันบ่ายไม่ตื่น งานเค้ามีร้านขายส่งอยู่ในตลอดให้ลูกน้องเป็นคนจัดการหมด ลูกพี่นอนอยู่บ้าน อาทิตย์นึงเข้าร้าน 2ครั้งๆล่ะไม่เกิน1ชัวโมง หลังๆก็เริ่มทะเราะกันบ่อยขึ้นบอกผมไม่หวานบ้างอะไรบ้างผมก็เข้าหา นั่งห่างกันก็มีปันหา อยู่ใกล้มากก็บ่น ออกไปเดินเล่นก็บ่น คุยกับข้างบ้านก็มีปันหา ผมก็เบื่อๆแต่ก็ทนๆจนรู้สึกแย่ แต่ก็ยังอยู่กับเค้า ทะเราะกันเกือบทุกวันไอ้ผมก็กลับบ้านเป็น10ๆรอบแต่ก็กลับมาง้อเค้าอยู่มาได้1ปี เค้าก็ท้องได้ 8สัปดา แต่ก็ต้องท้องเพราะเด็กหยุดการเจริญเติบโต ผมก็เสียใจมาก เค้าก็ร้องไห้ หลังจากนั้นเค้าก็มีผู้ชายมาเหมือนมาจีบๆตือๆคนมีเสียเลยแหละ ก็ทะเราะกับผมอีกผมไม่ชอบ สรุปก็หาเรื่องทะเราะกันจนได้ เรื่องทำความสระอาดบ้านผมก็ทำความสระอาดทุกวันจนแทบจะเป็นคนใช้อีกและ แต่เค้าบอกว่า ไม่ทำ2วันและ ผมก็บอกว่าทำทุกวันจนทะเราะกัน ผมก็หอบข้าวของกลับบ้านเหมือนเดิมบอกไม่ทนและไม่ไหวและ พอผมกลับมาบ้านได้ เกือบเดือนเค้าก็พาเสี่ยที่มาจีบเข้าบ้าน แต่ลูกเค้าร้องงอแงงถึงผมทุกวันบอกจะหาพ่อจะหาพ่อ ต่อหน้าเสี่ยคนนั้น จนเค้าต้องโทรวีดีโอคอลมาหา ผมให้ลูกเค้าคุยกับผม เป็นแบบนี้ราวๆ 3 4 วัน เค้าก็บอกให้มาหาลูกๆคิดถึงผมก็เออคิดถึงเหมือนกันก็ไป แต่ผมคิดอยู่แล้วว่าไปในฐานนะพี่ชาย พอไปถึงเสร็จเค้าก็ทิ้งลูกเค้าไว้กะผมส่วนตัวเค้า ไปกับเสี่ยคนนั้น จนตกกลางคืนเค้ากลับบ้าน เสี่ยไม่เข้ามาเพราะเห็นผมมี พอดึกผมก็ส่งลูกเค้านอนแล้วก็นอนเล่นอยู่ข้างล่าง จนเค้ากลับมาก็มานัวเนียผมๆก็น่ะ ตามอารมไปก็จัดกันซะอีกผมก็ว่าคงเอาสนุกแหละไม่มีไร อีกวันมาก็จัดกันอีก กายเป็นว่าผมไม่ได้กลับจัดกันทุกวันเลย เสี่ยคนนั้นก็จะเข้ามานอนบ้านเค้าก็บอกผมยังไม่กลับ เสี่ยก็ตือจะเข้าบ้าน เค้าก็เลยพาผมกับลูกไปเปิดโรงแรมนอนข้างนอกไปเที่ยว ปล่อยเสี่ยนอนอยู่บ้าน คนเดียว ผมก็ไม่ได้กลับอยู่ยาวเลย หลังๆเสี่ยคนนั้นก็เริ่มงอลๆมาบ้านไม่เจอหลังๆก็ไม่มา แล้วอยู่ๆเค้าก็บอกให้ผมกลับมาเป็นเหมือนเดิม ผมก็ไม่รู้คิดไงก็ไปโอเคซะอีก เค้าก็ขาดการติดต่อกับเสี่ยไปเลย ผมก็กลับมารับส่งลูกเหมือนเดิมทุกวันพออยู่นานๆเค้าก็เริ่ม บ่นเหมือนเดิม อารมเหมือน จนผ่านปีใหม่มา เค้าก็บอกว่าเมนไม่มาไม่กล้าตรวจกลัวว่าจะท้อง ผมก็ไปซื้อที่ตรวจมาตรวจเลย สรุปท้องครับ จากแท้งไป ก่อนหน้า4เดือนท้องรอบนี้แพ้ท้องหลักมาก ทำอะไรไม่ได้เลยอ้วกอย่างเดียวกินไม่ได้นอนไม่ได้ รายได้หลักมาจากเค้าคนเดียว ผมก็บอกว่าจะหางานทำ ผมก็เร่งหางานเป็น10ๆที่ก็ไม่ได้ ผมก็ท้อมากจนเค้าพูดมาว่าพี่ถ้าอยู่แบบนี้เป็นแบบนี้ตายแน่ค่าใช้จ่ายเยอะ ผมก็คุยว่าถ้าหนูไม่พร้อมงั้นก็ไปปรึกษาหมอดูว่าอย่างไงท้องไม่พร้อมจะเป็นไรมั้ย เท่านั้นแหละครับ ไม่พอใจผมหนักมากหาว่าผมให้ไปทำแท้ง ผมก็ผิดจิงๆผมยอมรับไม่หน้าพูด แต่ก็ต้องคุยถ้าไม่คุยกันจิงๆจังๆอนาคตจะลำบาก เพราะตัวผมทำอะไรไม่ได้มากคิดจะทำโน๊นคิดจะทำนี่ก็มีปันหาผมไม่อยากทะเราะ จนมีเพื่อนเค้าจะเซ้งตู้โค็กในตลาด ผมก็อะไรก็ได้ทำได้หมด ก็ไปเซ้งตู้โค้กเลยวันนั้น พอเซ้งเสร็จเค้าก็ไม่ไหวตกดึกก็พอไปส่งโรงบาลให้น้ำเกือบ ผมก็นอนเฝ้าเช้าผมก็ไปขายของแบบคนไม่เป็นอะไรเลยคนเดียวไม่เคยขายแต่ก็ไม่อายไม่เขิลบอกลูกค้าว่าผมมือใหม่ จนเย็นปิดร้านผมก็ไปนอนเฝ้าเค้าที่โรงบาลทุกวัน ประมาน3วันหมอให้กลับมานอนพักที่บ้านได้ พอเค้ากลับมานอนที่บ้านก็บ่นๆผมเรื่องขายของ ทำไมไม่เปิดตี5 แรกๆผมก็เปิดแหละตี5แต่มาได้ขาย 9 โมงเช้างี้ ผมก็ไม่มีคำพูดอะไรได้แต่ฟังๆ หลังๆมาผมก็เปิด 6โมงบ้าง 7 โมงบ้างทุกเช้าที่ผมตื่นผมจะโดนบ่นตลอดก่อนออกมาเปิดร้าน ไม่เคยมีคำอวยพรเลย ไม่เคยมีคำพูดดีๆเลย ผมขายของตั้งแต่6โมงเช้าจน6โมงเย็น บางครั้งโทรมาบอกผม หิวข้าวบ้าง ไอ้นั่นหมดบ้าง ไอ่นี่หมดบ้าง ผมต้องทิ้งร้านแล้วรับขี่ไปซื้อของให้เค้าเพราะไม่มีคนเฝ้าร้าน จะขี้จะเยี่ยวผมก็ต้องทิ้งร้านไปเพราะห้องน้ำอยู่ห่างประมาน 100กว่าเมตร ต้องรีบไปรีบกลับ บ้างทีหิวข้าวก็ต้องรีบไปรีบกลับ ไม่เคยมาบ่นให้เค้าฟังเลย ตกเย็นปิดร้านแทนที่ผมจะได้พักผ่อนต้องพาเค้าไปโน๊นไปนี่ ถึงบ้านที 3 4 ทุ่ม หลังๆกว่าผมจะได้นอน เที่ยงคืน ตื่น6โมงเช้า จนมาถึงวันที่ทะเราะกันครั้งนี้ เค้ามาเฝ้าร้านกับผมตั้งแต่เที่ยง นึกภาพน่ะครับตู้โค้ก ร้อนๆอบๆ ที่ผมอยู่ทุกวัน 20กว่าวันไม่มีวันหยุด  ตั้งแต่เที่ยงผมก็สงสารเค้าเค้าก็บอกร้อนอยู่แต่ทนไหว จนปิดร้านเค้าก็บอกว่าพี่วันนี้ไปจาะเลือดให้ลูกกันผมก็โอเค กลับถึงบ้านผมก็ถามว่าจะไปกี่โมงเค้า ถ้ายังผมอาบน้ำก่อนเพราะผมอึดอัดตัวเค้าบอกว่า เดียวออกไปเลยทีเดียว จนไปเจาะเลือดเสร็จกลับมา ผมก็ขึ้นไปอาบน้ำลงมาอยู่กะเค้าๆก็ถามกินไร ผมก็บอกหนูอยากกินไรกินแบบเดี่ยวกับหนูก็ได้ เพราะเค้ากินไม่ค่อยได้บอกอะไรไปก็ไม่เคยได้กิน แล้วเค้าก็บอกว่ายังไม่หิวงั้นก็ยังไม่ต้องก็ได้ซํกพักเค้าก็เดินออกไปข้างนอก ผมก็เดินตามออกไปเค้าก็บอกว่าพี่ หนูอยู่กลับพี่ไม่มีความสุขเลย ผมก็อ่าว ผมก็โมโห ผมก็เลยละบายทุกอย่างออกมา เค้าก็โวยวายเสียงดังเถียงกันประมาน ครึ่งชัวโมงได้ เค้าก็บอกว่า พอแล้วไม่เอาผมแล้วจะกลับบ้านก็กลับเลยไม่เอาแล้วครั้งนี้ ผมก็โอเค ขึ้นไปเก็บเสื้อผ้า เค้าก็ขึ้นไปนอนกับลุกเค้า ผมก็หิ้วกระเป๋าออกไปนอนตรงสระน้ำที่มีสระพานอยู่สองวันคิดแล้วคิดอีก สงสารเค้าด้วยสงสารลูกด้วย เลยเลือกที่จะกลับมาขอโทษ พอไปถึงเค้าๆก็โวยวาย ไม่เอาท่าเดียวบอกไม่ให้ผมไปวุ่นวายอีก จะมาวุ่นวายอีกจะแจ้งตำรวจมา บอกว่าลูกออกมาอย่าหวังจะได้เขียนในใบเกิดว่าพ่อ ผมก็เลยไปหาพ่อเค้าเผื่อให้ช่วยพูด สรุปไปหาพ่อเค้าพ่อเค้าบอก พ่อไม่ยุ่งไม่อยากยุ่ง แล้วแต่ลูกเค้าเลยผมก็เลยโอเค ขอลากลับบ้านเลย ผมก็กลับบ้านจิงๆ

ผมก็ได้แต่คิดว่า กูทนร้อนทำไม กูตากแดดตัวดำทำไม กูมาให้เค้าบ่น เค้าดูถูกทำไม กูทำทุกอย่างมาเพื่อนอะไร ทำไมเค้าทำเหมือนกูไม่มีค่าเลย

จนตอนนี้ผมกลับมาบ้านได้อาทิตย์1และ เค้าก็ทักมาบ่นกับน้องผมช่วงแลกๆว่าผมทำท้องแล้วทิ้งบ้างต่างๆนาๆ ลูกออกมาจะไม่ให้ลงชื่อพ่อ
ผมกลับมาบ้านผมก็นึกสงสาร รักเค้าด้วย เป็นห่วงด้วย แต่ทุกคนรวมทั้งเพื่อนเค้าบอกว่า ถอยเถอะเห็นแล้วเหนื่อยแทน
ทุกวันนี้ผมรู้สึกแย่มากๆ ฝันถึงเด็กติดๆกันมาสองวันแล้ว คิดอยู่ว่าจะกลับไปดีมั้ย หรือเราทำหน้าที่เราตรงนี้ดีกว่า

ขอโทษยาวหน่อยจิงๆมันยาวกว่านี้ผมรวบมาบางส่วนแล้ว

ใจจิงๆอยากจะโทรปรึกษาใครซักคนพูดออกมาจากคำพูดจิงๆ ผมไม่กล้าพูดกับใครเลยพ่อแม่พี่น้องเพื่อน ว่าผมรู้สึกอย่างไง