สวัสดีค่ะ เราชื่อแวว อายุ 25 แรกเริ่มวางแผนเดินทางกับเพื่อนอีก 1 คนค่ะ แต่มีเหตุที่เพื่อนไม่สามารถเดินทางไปด้วยได้ ตัดสินใจไปต่อด้วยตัวเอง เป็นการเดินทางออกนอกประเทศครั้งแรก หาข้อมูลและรีวิว จาก Pantip และเว็บไซต์ต่างประเทศ หาทุกเวลาที่ว่างเลย 5555+
แววเดินทางด้วยสายการบิน AirAsia Flight จองล่วงหน้า 4 เดือน ไป-กลับ 2,390 บาท แต่แววโหลดกระเป๋า ก็เสียเพิ่มนิดหน่อยค่ะ
การเตรียมตัวล่วงหน้า
แววแลกเงิน จาก Superrich ไว้ทันทีหลังจากเงินเดินออก เพราะกลัวจะหมด แลกเป็นเงิน US ไว้ก่อน 172$ (เรท 34.89) จำนวนนี้คืองบที่ตั้งไว้ แต่มีงบสำรองอีกส่วนหนึ่ง ไปแลกเพิ่ม 140 $ แลกที่ดอนเมือง (เรท 35.59) ตลอดทริป พกทั้งเงินไทย US และ VND ติดตัวตลอด ได้ใช้ทุกสกุล
และติดตั้ง app “Friend Locator” ให้แฟนรู้ตลอดเวลาว่าเราเดินทางไปที่ไหน เพราะหลายเวลาไม่สะดวกตอบ กำลังเดินทาง หรือว่ากำลังประหยัดแบตเตอรี่
แววจองที่พักจาก Agoda และ Hostelworld ล่วงหน้า ช่วงที่ไปเป็นช่วง low season ถ้าwalk-in เอาก็น่าจะได้
Day 1 October 19,2016
Flight 7.45 ค่ะ แววมาถึงสนามบินดอนเมืองก็ประมาณ 5.40 ตรงไป เช็คอินและโหลดกระเป๋า เสร็จก็ไปแลกเงิน US เพิ่ม Flight ไม่ดีเลย์ค่ะ เมื่อไปถึงก็ผ่านตม.ปกติ เห็นแถวข้างๆถูกเจ้าหน้าที่ให้ไปเข้าแถวอื่นใหม่หมด เค้าจะปิดเคาเตอร์อ่ะค่ะ แต่เฮียแกก็ยังดี จับเอาครอบครัวที่มีเด็กๆไปแทรกแถวอื่นให้ แต่ที่เหลือ ไปหาแถวใหม่เองเลย ซวยไป คิวมันก็ย๊าวยาวววว
สนามบิน Hojiminh ไม่ใหญ่มาก เดินออกมาหาซื้อ Sim และแลกเงินง่ายๆ ไม่ต้องกลัวหลง แต่แววเคยเห็นรีวิว Pantip ท่านหนึ่ง แนะนำร้าน Sim แถวประตูทางออก ตอนนั้นดันจำไม่ได้ว่าชื่อร้านอะไร แต่เห็นป้าย ราคา 160.000 VND Unlimited ร้านทางซ้ายมือของประตูทางออก เลยคิดว่าน่าจะใช่ เพราะราคาที่ดูมันประมาณนี้
สัญญาณดีตลอด trip และโทรออกได้ ได้เท่าไหร่ ไม่ได้สนใจอ่ะค่ะ เป็นของ mobifone แต่น้องเค้าไม่รับเงิน US เลยเดินไปแลกเงินร้านข้างๆ ตอนนั้นยืนงงอยู่ว่าจะแลกร้านไหนดี แต่ละร้านไม่มีเรทติดให้ดูเลย ขี้เกียจเดินไปสำรวจราคาด้วย เลยแลกร้านที่อยู่ข้างๆ ร้านซิม 250 US ได้มา 5.563.750 VND ตอนนั้นคิดกังวลอยู่ มันถูกป่าวว่ะ ราคานี้ แต่แหม...ขี้เกียจเปิดเน็ตดูด้วย ช่างมันๆ 55555 อากาศมันร้อน เลยพาลคนขี้เกียจจริงๆค่ะ
จากนั้นเดินไปขึ้นรถเมล์สาย 152 หน้าสนามบิน ออกมาจากประตูหันไปทางขวา รถจอดอยู่หน้าสุด ระหว่างรอคนขึ้น เค้าไม่เปิดแอร์ ร้อนมากๆ บนรถมีคนไทยครึ่งคันมาเป็นกลุ่ม เสียงดังตลอด
.
.
.
คนเก็บเงินบนรถเมล์ ไม่พูดภาษาอังกฤษ เค้าไม่มีเงินทอนให้เรา เค้าก็ไม่เก็บนะค่ะ ส่งเงินคืนให้ ตอนนั้นนึกคิด หรือว่าเราจะได้นั่งฟรี! ดีใจจุง แต่พอเราเห็นมีคนขึ้นเยอะก็เลยยื่นเงินไปจ่ายใหม่ เพราะเค้าเริ่มถือเงินเป็นฟ่อนแล้ว เค้าทอนเงินปกติ ค่ะ 5555
นั่งร้อนไปสักพัก ก็มีคนมานั่งข้างๆ เป็นสาวน้อยนักศึกษาชาวเวียดนาม เธอทักทายด้วยภาษาอังกฤษคล่องแคล่ว เธอบอกชอบเมืองไทยและชอบชมพู่ อารยามากๆ พูดคุยกันได้สักพัก เธอก็ลงรถ แยกย้ายกันไป.......
อ่อ ป้ายรถเมล์ที่นี้จะเรียกเป็นตัวเลข เป็นลำดับค่ะ ที่เราจะลองจะเป็นป้ายสุดท้าย ใช้เวลาประมาณ 40 นาทีก็ถึง พอลงจากรถ งงมากว่าต้องไปทางไหนต่อ ควัก GPS ขึ้นมาก็กลัวถูกกระชาก ไปยืนแอบเปิดตรงเสาป้ายรถเมล์นู่นแน่ะ มีคนมารุมเราเต็มค่ะ ไม่รู้ใครเป็นใคร สุดท้ายเดินตามกันไปกับคนไทยบนรถเมล์ จุดหมายเดียวกัน คือ บริษัท Vietsea แต่บางส่วนก็ไปแถวๆนั้น ที่ถนนฟรามงูเหลา
Vietsea ดูเหมือนว่าจะเป็นเจ้าเดียวที่มีรถนอนไป Dalat รอบดึกๆ ป้ายบริษัทก็เล็กมาก ดีที่พอจำได้จากรีวิวท่านหนึ่ง เขามี 2 จุดนะค่ะ อีกจุดหนึ่งเดินเลยไปแถวๆแยก Crazy Buffalo
พนักงานที่ Vietsea พยายามจะขายส่วนต่างๆต่อให้ ทั้งโรงแรม และตั๋วไปกลับต่างๆ แต่เราปฏิเสธ เราต้องการจากที่นี้แค่ ตั๋ว Sleep bus ไปดาลัดรอบ 23.40 พนักงานที่นั่งข้างคนที่คุยกับแวว บอกถ้าไปหาที่นั้นหายากมากนะ แหม พูดปนๆขู่ ทำหน้าทำตาด้วย นักท่องเที่ยวบางตาขนาดนี้ หาทุกอย่างที่นั่นเองได้ และแววแจ้งว่าต้องการนอนเตียงชั้นบน เจ้าหน้าที่ทำหน้าไม่พอใจแต่ก็ยอมเปลี่ยนให้ (ที่นั่ง A คือชั้นล่าง ที่นั่ง B คือชั้น บนค่ะ)
(ไม่แน่ใจว่าซื้อตั๋วรถนอนมาในราคาเท่าไหร่นะค่ะ เพราะซื้อรวมกับทัวร์ไป Cu Chi Tunnels แล้วไกด์ที่พาไป Cu Chi Tunnels ก็เก็บใบเสร็จไป ขอคืนก็บอกจะคืนให้ที่ Office แต่สุดท้ายหายจ๋อย ไม่เอาใบเสร็จมาคืน -*-)
ฝากกระเป๋าเสื้อผ้าไว้ที่ Vietsea แล้วออกไปหามื้อเที่ยง เจอร้านข้างทางติดกับ Crazy Buffalo ได้เมนูคล้ายก๋วยเตี๋ยวราคาประมาณ 35-40.000 VND ไม่แน่ใจราคาค่ะ
ระหว่างนั่งกิน เห็นแม่ค้าหาบผลไม้มา เกิดอยากได้องุ่นมาไว้เป็นเสบียงตอนบ่าย เลยซื้อมาในราคา 45.000 VND ครึ่งกิโล ซื้อเสร็จยืนเสียใจ แพงว่ะ เฮ้ย ไม่น่าซื้อเลย ไรงี้ 555
เงิน VND นี้แววงงตลอดที่อยู่ที่นั้น เพราะแบงค์เยอะมากๆ แบงค์คล้ายๆกันด้วย เวลาใช้ดูดีๆนะค่ะ ใช้แบงค์ใหญ่แตกกับที่ๆที่น่าเชื่อถือ เช่น โรงแรม บริษัททัวร์ ร้านค้าในสนามบิน มินิมาร์ท ถ้าไม่น่าไว้ใจก็จ่ายแบงค์เล็กๆไปให้พอดี เช่น ค่ารถ ค่าใช้จ่ายเบ็ดเตล็ดที่จุดท่องเที่ยว ค่าอาหาร ค่าขนม ข้างทางต่างๆ
เสร็จก็เดินเล่น หาขนมและน้ำไว้กินตอนไปทัวร์ เพราะทัวร์ตลอดบ่าย กว่าจะกลับมาถึงอีก ซึ่งไม่รู้ว่าจะเจออาหารมั้ย และกลับไปนั่งเล่นรอรถมารับไป Cu Chi Tunnels รอบบ่าย ที่Vietsea ณ จุดนี้เอง แววได้พบกับน้องปิ๊ง สาวไทยที่เดินทางคนเดียวเช่นเรา
รถเป็นรถบัส คันเล็ก ขับออกไปจากตัวเมืองไกลพอสมควร แวะที่ Handicapped Handicrafts ดูงานฝีมือจากเปลือกไข่เป็ด และไข่มุก ราคาสูงอยู่ เลย ไม่ซื้อกลับมาสักชิ้นเลยค่ะ แฮ่ๆ
พอใกล้ถึง ไกด์ก็เดินมาขอเก็บเงินเพิ่ม เป็นค่าตั๋ว เฉพาะคนที่มาจาก Vietsea จำไม่ได้ว่าเท่าไหร่นะค่ะ ติดสติกเกอร์ เดินเข้าไปข้างใน เจอคนเก็บตั๋วหน้าละอ่อน เผลอส่งตาหวานให้ไป 5555 ไกด์ก็แนะนำ และพาชมจุดต่างๆ เค้าดูรีบๆ ตลอดค่ะ คงจะเพราะมันเริ่มเย็นแล้ว
ตอนที่ไป ดูชื้นๆ เหมือนฝนจะตกมาแล้ว และเหมือนจะคันๆยังไงไม่รู้ สักพักตุ่มแดงก็ขึ้นเต็มแขนและขาเลย เพื่อนๆไปก็ทากันยุงบ้างนะค่ะ ตรงนั้นเป็นป่าคงมียุงและแมลงไม่น้อย
ตรงนี้เป็นจุดยิงปืน ราคาเป็นราคาต่อกระสุน ขายขั้นต่ำเท่าไหร่จำไม่ได้ ไกด์บอกว่าหารกันก็ได้ แต่พอเค้าเห็นพวกเราคุยหาหุ้นส่วนกันหลายคน เค้าก็ไม่ให้ล่ะค่ะ บอกขายให้ถ้าหารแค่สองคน เลยไม่ยิง กลัวหูเจ็บด้วย เพราะหูไม่ค่อยดีอยู่ ชอบเข้าผับบ่อย 5555
เสร็จไกด์ก็พาไปมุดอุโมงค์ ซึ่งไกด์พยายามถามตลอด ตั้งแต่อยู่บนรถแล้วว่า ลูกทัวร์อยากมุดระยะทางเท่าไหร่ดี สุดท้าย มุดกันแค่ระยะสั้นๆ ออกมาก็บ่นกันทั้งไทยเทศ 555 แต่ก็สนุกดีนะ อิอิ
กับดัก ที่ไกด์บอกว่า ไม่ใช่กับดักที่จะฆ่า แค่ทำให้บาดเจ็บ จนต่อสู้ไม่ได้ บ้างอันก็แค่ตัดขา ถึงจะหลุดจจากกับดักได้ หรือโดนเหล็กทิ่มเอาที่หว่างขาก็แค่นั้นเอ๊ง #เสียงสูงงงงงงงง
ขากลับเข้า Hojiminh แววได้คุยกับน้องปิ๊งมากขึ้น นัดหมายเที่ยวด้วยกันตลอด Trip และก็ได้ปวดจิตกับสภาพจารจร ณ จุดนั้น ดังที่เขาว่ากันละค่ะ รถมอเตอร์ไซค์เยอะมาก และรถบัสเราก็ขับขึ้นฟุตบาท เพื่อหลบรถติดด้วย !!! แม่เจ้า! ขับขึ้นไปทั้งคันเลย!??!
ตอนแรกตั้งใจว่ากลับไปจะไปดูโชว์หุ่นกระบอกน้ำ ที่ The golden dragon water puppet theater หลังกลับจาก Cu Chi Tunnels แต่ไม่ได้ไป แค่เดินไปหาอะไรทานแถว Bui Vien Street สั่งมาราคาประมาณจานละ 75.000 VND
และขอขึ้นตั๋ว อย่างที่บอกว่าไกด์ไม่เอาใบเสร็จมาคืน เลยให้เจ้าหน้าที่ดู copy ที่เค้าสำเนาไว้ ก็ได้ตั๋วรถนอน พร้อมตั๋วรถตู้ส่งตามโรงแรม มานั่งรอที่ร้านกาแฟ ชาร์จแบตโทรศัพท์และล้างเนื้อล้างตัว ใกล้ๆบริษัท Vietsea เม้าท์เพลินจนเกือบลืมเวลาไปขึ้นรถ เจ้าหน้าที่จะพาไปขึ้นรถตู้ ใกล้ๆแยก Crazy Buffalo รถตู้ขนส่งแออัด ยัดทั้งคนทั้งกระเป๋า มีเก้าอี้ซักผ้าเป็นเก้าอี้เสริม -*- รถตู้พาไปส่งที่ขึ้นรถบัส ถอดรองเท้าเอาใส่ถุงและเดินขึ้นไปนอนได้เลย เค้าจะแจกน้ำขวดเล็กให้ขวดหนึ่ง
แนะนำว่าให้ใช้ ear plug อุดหูนอนนะคะ เพราะว่ารถบีบแตร และคนขับกับเด็กรถคุยกันเสียงดังตลอดทาง ตื่นด้วยความหงุดหงิดหลายครั้งมาก นอนเหยียดขาก็ไม่ได้ ขายาว ต้องนอนงอขาตลอด (แววสูง 167 ค่ะ) รถหนาวมาก เหมือนที่เคยอ่านใน Pantip ว่าเปิดแอร์เสมือนเราเป็นนกเพนกวิน -*- แม้มีผ้าห่มสองผืนบางๆ ของรถอันหนึ่ง และที่เอาไปเองอันหนึ่ง ใส่เสื้อแขนยาว เกงขาก๋วยขายาวนอนก็ยังหนาว บรื๋ยๆเลย
ก่อนรถออกยังยิ้มได้นะ เพราะไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง 555
Day 2 October 20,2016
ถึง Dalat เช้ามืด มีรถตู้มารับตามไปส่งที่โรงแรม ลงรถปุ๊บ มีคนมารุมเลย แต่เรามีพนักงานมารอรับ เขาจะใส่เสื้อแจ็กเก็ตสีเขียวแก่ แขนเสื้อขลิบสีแดง คันที่นั่งมาเป็นคุณอาใจดี หน้านิ่ง ส่งแววคนสุดท้าย ทั้งที่เป็นทางผ่าน แต่ส่งถึงหน้าประตูรั้วที่พักเลย
ที่พักวันนี้จองจาก Hostelworld ชื่อ Mr.Peace Backpacker's House แววจอง Standard 6 Bed female dorm
เตียงละ 5$ แต่พนักงานขอเป็นเงิน VND
มีอาหารเช้า เป็นไข่ดาวและขนมปังแถวแบบเวียดนาม พร้อมซุป และชา,กาแฟ ครัวเปิดให้ทานอาหารตั้งแต่ 7 am. ทานได้ถึง 10 am. แต่แววซื้อ Day Tour ไว้ จะมีรถมารับแต่เช้า ราคา15 $ หรือ 315.000 VND/per รอครัวเปิดไม่ไหว เลยออกไปเดินเล่นหาอะไรกินหน้าปากซอยโรงแรม ซื้อมากินที่ห้องกินข้าวรวมที่ที่พัก คล้ายๆก๋วยจั๊บญวน ชามละ 20.000 VND และมีคล้ายหมูปิ้งเสียบไม้ วางบนเส้นหมี่ 35.000 VND ซึ่งกินแต่หมู ที่เหลือโยนทิ้ง น้ำราดไม่อร่อย ทะ
ๆไงไม่รู้
กินเสร็จมัวแต่เก็บของเพลิน เลยลืมดูเวลา แฮ่ะๆ พนักงานโรงแรมก็เลยเดินมาตามที่ห้อง ลงไปหาไกด์ สาวเวียดนามตัวเล็กๆ ยืนยิ้มรออยู่ที่หน้ารั้ว
Dalat เป็นไปตามพยากรณ์อากาศ คือมีฝนตกตลอดวัน หนักบ้างเบาบ้าง แต่ก็ไม่ทำให้ทัวร์วันนี้ลำบากมากเท่าไหร่ ไกด์สวยพาไปที่แรกคือสถานีรถไฟเก่าดาลัด สถานีเล็กๆ ไม่ค่อยมีอะไรเท่าไร ไกด์ให้เวลาเหลือ เราก็นั่งรอเบื่อๆไป
[CR] Review แบกเป้สำรวจ “เวียดนามใต้” คนเดียว 3 คืน 4 วัน Hojiminh,Dalat และ Muine
แววเดินทางด้วยสายการบิน AirAsia Flight จองล่วงหน้า 4 เดือน ไป-กลับ 2,390 บาท แต่แววโหลดกระเป๋า ก็เสียเพิ่มนิดหน่อยค่ะ
การเตรียมตัวล่วงหน้า
แววแลกเงิน จาก Superrich ไว้ทันทีหลังจากเงินเดินออก เพราะกลัวจะหมด แลกเป็นเงิน US ไว้ก่อน 172$ (เรท 34.89) จำนวนนี้คืองบที่ตั้งไว้ แต่มีงบสำรองอีกส่วนหนึ่ง ไปแลกเพิ่ม 140 $ แลกที่ดอนเมือง (เรท 35.59) ตลอดทริป พกทั้งเงินไทย US และ VND ติดตัวตลอด ได้ใช้ทุกสกุล
และติดตั้ง app “Friend Locator” ให้แฟนรู้ตลอดเวลาว่าเราเดินทางไปที่ไหน เพราะหลายเวลาไม่สะดวกตอบ กำลังเดินทาง หรือว่ากำลังประหยัดแบตเตอรี่
แววจองที่พักจาก Agoda และ Hostelworld ล่วงหน้า ช่วงที่ไปเป็นช่วง low season ถ้าwalk-in เอาก็น่าจะได้
Day 1 October 19,2016
Flight 7.45 ค่ะ แววมาถึงสนามบินดอนเมืองก็ประมาณ 5.40 ตรงไป เช็คอินและโหลดกระเป๋า เสร็จก็ไปแลกเงิน US เพิ่ม Flight ไม่ดีเลย์ค่ะ เมื่อไปถึงก็ผ่านตม.ปกติ เห็นแถวข้างๆถูกเจ้าหน้าที่ให้ไปเข้าแถวอื่นใหม่หมด เค้าจะปิดเคาเตอร์อ่ะค่ะ แต่เฮียแกก็ยังดี จับเอาครอบครัวที่มีเด็กๆไปแทรกแถวอื่นให้ แต่ที่เหลือ ไปหาแถวใหม่เองเลย ซวยไป คิวมันก็ย๊าวยาวววว
สนามบิน Hojiminh ไม่ใหญ่มาก เดินออกมาหาซื้อ Sim และแลกเงินง่ายๆ ไม่ต้องกลัวหลง แต่แววเคยเห็นรีวิว Pantip ท่านหนึ่ง แนะนำร้าน Sim แถวประตูทางออก ตอนนั้นดันจำไม่ได้ว่าชื่อร้านอะไร แต่เห็นป้าย ราคา 160.000 VND Unlimited ร้านทางซ้ายมือของประตูทางออก เลยคิดว่าน่าจะใช่ เพราะราคาที่ดูมันประมาณนี้
สัญญาณดีตลอด trip และโทรออกได้ ได้เท่าไหร่ ไม่ได้สนใจอ่ะค่ะ เป็นของ mobifone แต่น้องเค้าไม่รับเงิน US เลยเดินไปแลกเงินร้านข้างๆ ตอนนั้นยืนงงอยู่ว่าจะแลกร้านไหนดี แต่ละร้านไม่มีเรทติดให้ดูเลย ขี้เกียจเดินไปสำรวจราคาด้วย เลยแลกร้านที่อยู่ข้างๆ ร้านซิม 250 US ได้มา 5.563.750 VND ตอนนั้นคิดกังวลอยู่ มันถูกป่าวว่ะ ราคานี้ แต่แหม...ขี้เกียจเปิดเน็ตดูด้วย ช่างมันๆ 55555 อากาศมันร้อน เลยพาลคนขี้เกียจจริงๆค่ะ
จากนั้นเดินไปขึ้นรถเมล์สาย 152 หน้าสนามบิน ออกมาจากประตูหันไปทางขวา รถจอดอยู่หน้าสุด ระหว่างรอคนขึ้น เค้าไม่เปิดแอร์ ร้อนมากๆ บนรถมีคนไทยครึ่งคันมาเป็นกลุ่ม เสียงดังตลอด
.
.
.
คนเก็บเงินบนรถเมล์ ไม่พูดภาษาอังกฤษ เค้าไม่มีเงินทอนให้เรา เค้าก็ไม่เก็บนะค่ะ ส่งเงินคืนให้ ตอนนั้นนึกคิด หรือว่าเราจะได้นั่งฟรี! ดีใจจุง แต่พอเราเห็นมีคนขึ้นเยอะก็เลยยื่นเงินไปจ่ายใหม่ เพราะเค้าเริ่มถือเงินเป็นฟ่อนแล้ว เค้าทอนเงินปกติ ค่ะ 5555
นั่งร้อนไปสักพัก ก็มีคนมานั่งข้างๆ เป็นสาวน้อยนักศึกษาชาวเวียดนาม เธอทักทายด้วยภาษาอังกฤษคล่องแคล่ว เธอบอกชอบเมืองไทยและชอบชมพู่ อารยามากๆ พูดคุยกันได้สักพัก เธอก็ลงรถ แยกย้ายกันไป.......
อ่อ ป้ายรถเมล์ที่นี้จะเรียกเป็นตัวเลข เป็นลำดับค่ะ ที่เราจะลองจะเป็นป้ายสุดท้าย ใช้เวลาประมาณ 40 นาทีก็ถึง พอลงจากรถ งงมากว่าต้องไปทางไหนต่อ ควัก GPS ขึ้นมาก็กลัวถูกกระชาก ไปยืนแอบเปิดตรงเสาป้ายรถเมล์นู่นแน่ะ มีคนมารุมเราเต็มค่ะ ไม่รู้ใครเป็นใคร สุดท้ายเดินตามกันไปกับคนไทยบนรถเมล์ จุดหมายเดียวกัน คือ บริษัท Vietsea แต่บางส่วนก็ไปแถวๆนั้น ที่ถนนฟรามงูเหลา
Vietsea ดูเหมือนว่าจะเป็นเจ้าเดียวที่มีรถนอนไป Dalat รอบดึกๆ ป้ายบริษัทก็เล็กมาก ดีที่พอจำได้จากรีวิวท่านหนึ่ง เขามี 2 จุดนะค่ะ อีกจุดหนึ่งเดินเลยไปแถวๆแยก Crazy Buffalo
พนักงานที่ Vietsea พยายามจะขายส่วนต่างๆต่อให้ ทั้งโรงแรม และตั๋วไปกลับต่างๆ แต่เราปฏิเสธ เราต้องการจากที่นี้แค่ ตั๋ว Sleep bus ไปดาลัดรอบ 23.40 พนักงานที่นั่งข้างคนที่คุยกับแวว บอกถ้าไปหาที่นั้นหายากมากนะ แหม พูดปนๆขู่ ทำหน้าทำตาด้วย นักท่องเที่ยวบางตาขนาดนี้ หาทุกอย่างที่นั่นเองได้ และแววแจ้งว่าต้องการนอนเตียงชั้นบน เจ้าหน้าที่ทำหน้าไม่พอใจแต่ก็ยอมเปลี่ยนให้ (ที่นั่ง A คือชั้นล่าง ที่นั่ง B คือชั้น บนค่ะ)
(ไม่แน่ใจว่าซื้อตั๋วรถนอนมาในราคาเท่าไหร่นะค่ะ เพราะซื้อรวมกับทัวร์ไป Cu Chi Tunnels แล้วไกด์ที่พาไป Cu Chi Tunnels ก็เก็บใบเสร็จไป ขอคืนก็บอกจะคืนให้ที่ Office แต่สุดท้ายหายจ๋อย ไม่เอาใบเสร็จมาคืน -*-)
ฝากกระเป๋าเสื้อผ้าไว้ที่ Vietsea แล้วออกไปหามื้อเที่ยง เจอร้านข้างทางติดกับ Crazy Buffalo ได้เมนูคล้ายก๋วยเตี๋ยวราคาประมาณ 35-40.000 VND ไม่แน่ใจราคาค่ะ
ระหว่างนั่งกิน เห็นแม่ค้าหาบผลไม้มา เกิดอยากได้องุ่นมาไว้เป็นเสบียงตอนบ่าย เลยซื้อมาในราคา 45.000 VND ครึ่งกิโล ซื้อเสร็จยืนเสียใจ แพงว่ะ เฮ้ย ไม่น่าซื้อเลย ไรงี้ 555
เงิน VND นี้แววงงตลอดที่อยู่ที่นั้น เพราะแบงค์เยอะมากๆ แบงค์คล้ายๆกันด้วย เวลาใช้ดูดีๆนะค่ะ ใช้แบงค์ใหญ่แตกกับที่ๆที่น่าเชื่อถือ เช่น โรงแรม บริษัททัวร์ ร้านค้าในสนามบิน มินิมาร์ท ถ้าไม่น่าไว้ใจก็จ่ายแบงค์เล็กๆไปให้พอดี เช่น ค่ารถ ค่าใช้จ่ายเบ็ดเตล็ดที่จุดท่องเที่ยว ค่าอาหาร ค่าขนม ข้างทางต่างๆ
เสร็จก็เดินเล่น หาขนมและน้ำไว้กินตอนไปทัวร์ เพราะทัวร์ตลอดบ่าย กว่าจะกลับมาถึงอีก ซึ่งไม่รู้ว่าจะเจออาหารมั้ย และกลับไปนั่งเล่นรอรถมารับไป Cu Chi Tunnels รอบบ่าย ที่Vietsea ณ จุดนี้เอง แววได้พบกับน้องปิ๊ง สาวไทยที่เดินทางคนเดียวเช่นเรา
รถเป็นรถบัส คันเล็ก ขับออกไปจากตัวเมืองไกลพอสมควร แวะที่ Handicapped Handicrafts ดูงานฝีมือจากเปลือกไข่เป็ด และไข่มุก ราคาสูงอยู่ เลย ไม่ซื้อกลับมาสักชิ้นเลยค่ะ แฮ่ๆ
พอใกล้ถึง ไกด์ก็เดินมาขอเก็บเงินเพิ่ม เป็นค่าตั๋ว เฉพาะคนที่มาจาก Vietsea จำไม่ได้ว่าเท่าไหร่นะค่ะ ติดสติกเกอร์ เดินเข้าไปข้างใน เจอคนเก็บตั๋วหน้าละอ่อน เผลอส่งตาหวานให้ไป 5555 ไกด์ก็แนะนำ และพาชมจุดต่างๆ เค้าดูรีบๆ ตลอดค่ะ คงจะเพราะมันเริ่มเย็นแล้ว
ตอนที่ไป ดูชื้นๆ เหมือนฝนจะตกมาแล้ว และเหมือนจะคันๆยังไงไม่รู้ สักพักตุ่มแดงก็ขึ้นเต็มแขนและขาเลย เพื่อนๆไปก็ทากันยุงบ้างนะค่ะ ตรงนั้นเป็นป่าคงมียุงและแมลงไม่น้อย
ตรงนี้เป็นจุดยิงปืน ราคาเป็นราคาต่อกระสุน ขายขั้นต่ำเท่าไหร่จำไม่ได้ ไกด์บอกว่าหารกันก็ได้ แต่พอเค้าเห็นพวกเราคุยหาหุ้นส่วนกันหลายคน เค้าก็ไม่ให้ล่ะค่ะ บอกขายให้ถ้าหารแค่สองคน เลยไม่ยิง กลัวหูเจ็บด้วย เพราะหูไม่ค่อยดีอยู่ ชอบเข้าผับบ่อย 5555
เสร็จไกด์ก็พาไปมุดอุโมงค์ ซึ่งไกด์พยายามถามตลอด ตั้งแต่อยู่บนรถแล้วว่า ลูกทัวร์อยากมุดระยะทางเท่าไหร่ดี สุดท้าย มุดกันแค่ระยะสั้นๆ ออกมาก็บ่นกันทั้งไทยเทศ 555 แต่ก็สนุกดีนะ อิอิ
กับดัก ที่ไกด์บอกว่า ไม่ใช่กับดักที่จะฆ่า แค่ทำให้บาดเจ็บ จนต่อสู้ไม่ได้ บ้างอันก็แค่ตัดขา ถึงจะหลุดจจากกับดักได้ หรือโดนเหล็กทิ่มเอาที่หว่างขาก็แค่นั้นเอ๊ง #เสียงสูงงงงงงงง
ขากลับเข้า Hojiminh แววได้คุยกับน้องปิ๊งมากขึ้น นัดหมายเที่ยวด้วยกันตลอด Trip และก็ได้ปวดจิตกับสภาพจารจร ณ จุดนั้น ดังที่เขาว่ากันละค่ะ รถมอเตอร์ไซค์เยอะมาก และรถบัสเราก็ขับขึ้นฟุตบาท เพื่อหลบรถติดด้วย !!! แม่เจ้า! ขับขึ้นไปทั้งคันเลย!??!
ตอนแรกตั้งใจว่ากลับไปจะไปดูโชว์หุ่นกระบอกน้ำ ที่ The golden dragon water puppet theater หลังกลับจาก Cu Chi Tunnels แต่ไม่ได้ไป แค่เดินไปหาอะไรทานแถว Bui Vien Street สั่งมาราคาประมาณจานละ 75.000 VND
และขอขึ้นตั๋ว อย่างที่บอกว่าไกด์ไม่เอาใบเสร็จมาคืน เลยให้เจ้าหน้าที่ดู copy ที่เค้าสำเนาไว้ ก็ได้ตั๋วรถนอน พร้อมตั๋วรถตู้ส่งตามโรงแรม มานั่งรอที่ร้านกาแฟ ชาร์จแบตโทรศัพท์และล้างเนื้อล้างตัว ใกล้ๆบริษัท Vietsea เม้าท์เพลินจนเกือบลืมเวลาไปขึ้นรถ เจ้าหน้าที่จะพาไปขึ้นรถตู้ ใกล้ๆแยก Crazy Buffalo รถตู้ขนส่งแออัด ยัดทั้งคนทั้งกระเป๋า มีเก้าอี้ซักผ้าเป็นเก้าอี้เสริม -*- รถตู้พาไปส่งที่ขึ้นรถบัส ถอดรองเท้าเอาใส่ถุงและเดินขึ้นไปนอนได้เลย เค้าจะแจกน้ำขวดเล็กให้ขวดหนึ่ง
แนะนำว่าให้ใช้ ear plug อุดหูนอนนะคะ เพราะว่ารถบีบแตร และคนขับกับเด็กรถคุยกันเสียงดังตลอดทาง ตื่นด้วยความหงุดหงิดหลายครั้งมาก นอนเหยียดขาก็ไม่ได้ ขายาว ต้องนอนงอขาตลอด (แววสูง 167 ค่ะ) รถหนาวมาก เหมือนที่เคยอ่านใน Pantip ว่าเปิดแอร์เสมือนเราเป็นนกเพนกวิน -*- แม้มีผ้าห่มสองผืนบางๆ ของรถอันหนึ่ง และที่เอาไปเองอันหนึ่ง ใส่เสื้อแขนยาว เกงขาก๋วยขายาวนอนก็ยังหนาว บรื๋ยๆเลย
ก่อนรถออกยังยิ้มได้นะ เพราะไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง 555
Day 2 October 20,2016
ถึง Dalat เช้ามืด มีรถตู้มารับตามไปส่งที่โรงแรม ลงรถปุ๊บ มีคนมารุมเลย แต่เรามีพนักงานมารอรับ เขาจะใส่เสื้อแจ็กเก็ตสีเขียวแก่ แขนเสื้อขลิบสีแดง คันที่นั่งมาเป็นคุณอาใจดี หน้านิ่ง ส่งแววคนสุดท้าย ทั้งที่เป็นทางผ่าน แต่ส่งถึงหน้าประตูรั้วที่พักเลย
ที่พักวันนี้จองจาก Hostelworld ชื่อ Mr.Peace Backpacker's House แววจอง Standard 6 Bed female dorm
เตียงละ 5$ แต่พนักงานขอเป็นเงิน VND
มีอาหารเช้า เป็นไข่ดาวและขนมปังแถวแบบเวียดนาม พร้อมซุป และชา,กาแฟ ครัวเปิดให้ทานอาหารตั้งแต่ 7 am. ทานได้ถึง 10 am. แต่แววซื้อ Day Tour ไว้ จะมีรถมารับแต่เช้า ราคา15 $ หรือ 315.000 VND/per รอครัวเปิดไม่ไหว เลยออกไปเดินเล่นหาอะไรกินหน้าปากซอยโรงแรม ซื้อมากินที่ห้องกินข้าวรวมที่ที่พัก คล้ายๆก๋วยจั๊บญวน ชามละ 20.000 VND และมีคล้ายหมูปิ้งเสียบไม้ วางบนเส้นหมี่ 35.000 VND ซึ่งกินแต่หมู ที่เหลือโยนทิ้ง น้ำราดไม่อร่อย ทะ
กินเสร็จมัวแต่เก็บของเพลิน เลยลืมดูเวลา แฮ่ะๆ พนักงานโรงแรมก็เลยเดินมาตามที่ห้อง ลงไปหาไกด์ สาวเวียดนามตัวเล็กๆ ยืนยิ้มรออยู่ที่หน้ารั้ว
Dalat เป็นไปตามพยากรณ์อากาศ คือมีฝนตกตลอดวัน หนักบ้างเบาบ้าง แต่ก็ไม่ทำให้ทัวร์วันนี้ลำบากมากเท่าไหร่ ไกด์สวยพาไปที่แรกคือสถานีรถไฟเก่าดาลัด สถานีเล็กๆ ไม่ค่อยมีอะไรเท่าไร ไกด์ให้เวลาเหลือ เราก็นั่งรอเบื่อๆไป