คือผมคุยกับพี่คนหนึ่งมาก่อนหน้าสักหนึ่งเดือน เริ่มจากการทักเฟสมา ผมก็ชวนคุยติดเรทขำๆไปเลยนะ5555[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ (ด้วยความสามารถพิเศษที่สามารถหยอดมุกตลกได้ไหลลื่นมาก หากอีกคนเล่นด้วย) มารู้อีกทีว่าเป็นพี่คณะ อยู่ปี3 (อ้อผมปี1ครับ) ก็อืมมมม ไม่คิดไร
อะไรก็ดูดีไปหมด สนุก หากเราไม่ได้คิดอะไรจริงจัง...จริงไหมครับ
หอพักพี่แกอยู่ติดกับหอผม มองนอกระเบียงก็เห็นรถมอไซต์แกได้เลย

First Met ผมไปหาพี่แกที่หอ โอเคร เจอหน้า ขาว ตัวใหญ่ ตีแบท เป็นคนใต้ ตาชั้นเดียว ก็ดีอะ
คนอะไรหัวคิดดูโต้โตกว่าวัย แรง ตรง ไม่สนใครที่ลำใยชีวิตตัวเอง เวลาเป้นเงินเป็นทอง คนรู้จักเยอะ งานรัดตัวตลอดเวลา
"ทำไรอยู่ครับ" ผมถามออกไปเมื่อเห็นแกอ่านหนังสือแบบเนือยๆ กับแลปท้อป ได้ทีพี่แกสาธยาย his opinion ออกมาเต็มๆ อารมณ์แบบ
//กูเปนคนแบบนี้นะ รู้ไว้ด้วย// **** บอกตรงๆนิสัยเราสองคนต่างกันมาก ปรกติผมจะเดินหนีเลย คือจะไม่รับคนแรงๆเข้ามารู้จัก
แต่ก็ไม่รู้เพราะอะไร เลยลองคล้อยตามดู เลิกคิดที่จะดต้แย้ง แต่ลองรับฟังแล้วใคร่ครวญออกมา
โอเคหลังจากนั้นเราก็ไปกิน...ข้าวกัน มีถึงเนื้อถึงตัวนิดหน่อย ก็ละมุนละไมดีครับ อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ผมมาอยู่ม.ครั้งแรกด้วยมั้ง ผมก็บ่นว่าคิดถึงบ้านบลาๆ คนเรามีเงินไปทำไม บลาๆๆ
.
.
.
โอเค เราก้คุยๆกันมา แรกๆก็ไม่คิดไรหรอก สนุกดีจัง แต่พอตอนไหนไม่ตอบแชทนี่มันกระวนกระวายจังเลย
พอเขาว่างตอบก็ดีใจลิงดลด(เพื่อออออออ)

วันกีฬาน้องใหม่ พี่แกเป็นกรรมการแบท โอเคร ไอ้นี่ตามไปเชียร์กรรมการ คนไรโคตรหล่อว่ะ555 ลุคนิ่งๆเด็ดขาดมันดูดีมากเลย*-*
ผ่านไปก็หงอยโอ้ยเขามองไม่เห้นเรา แต่สุดท้ายเเข่งเสร้จแกก็เดินมาหา ทั้งที่มีรั้วกั้น ผมยิ้มให้แบบอ่อยๆ55(ผมมัดจุกตลกๆด้วย55) พี่แกเอามือมาลูบหัวแล้วเขย่านิดหน่อย ไอ้นี่ก้เก็บไปฟินทั้งคืน แล้วเพื่อนก็ด่า5555


โอเคร จะเริ่มเข้มข้นแล้วนะ

First Touch  
ผ่านไปสักสองอาทิตย์ พี่แกมาหาที่ห้องครับ ไอ่เห้ ตื่นเต้น จะเสียตัวไหมนะ5555(เมทไม่อยู่)
โอเคร ดูหนังในคอมผม แต่เผอิญเน็ตช้าเลยได้ดูที่ผมโหลดไว้ในเครื่อง ผมบอกให้แกเลือกเลย แต่ท่านผู้อ่านครับ เรื่องที่เลือกนั่นก็คือ...แถ่ แด่ แด้
"Fifty Shade of Gray" จย้าาาา อ้ากกกก ฟินทุกฉาก ผมดูไปหัวเราะไป แบบถ้าเป็นผมผมไม่รอจูบในลิฟต์หรอก พี่แกก็หัวเราะ เริ่มคล้องคอ เริ่มไซร้ (เอิ่ม ครั้งแรกของผมนะ...ที่โดนรุก) ฟินจังว่ะ "ขอนะ" กระซิบเบาๆแต่กระซาบไปถึงหัวใจ หลังจากนั้นก็..........(ครั้งแรกที่ผมเป็นฝ่ายถูกกระทำ)

และหลังจากนั้นมันก็มาเรื่อยๆ
-เวลาร่วมนอน มันก็สนุกกายอะเนอะ แต่พอได้แล้วก็กลับหอไปใครมัน แต่เราก็คุยกันะ ประโยคมันยังอบอุ่นละมุนดี
-วันเกิดพี่แก ผมก็รอให้แกทำงานเสร็จตีสอง เอิ่มมม ---- ไปกินนมกัน
-วันที่ผมงอแงอยากกินข้าว----หมูกะทะ แถมนั่งรอผมเกือบชั่วโมง(ผมเลท) จนหมูไหม้ไปหลายชิ้น กินท่ามกลางพี่น้องคณะโต๊ะอื่นๆครับ คืออาย คือเขินพี่ มีพี่กีฬาผมด้วย พี่แกก็แซว
-ผมไปอ่านหนังสือด้วยตอนช่วงสอบ แต่ไปได้แค่ครั้งเดียว เพราะแกชอบอ่านคนเดียว แต่วันนั้นผมงอล เลยต้องจำนน555
-ผมงี่เง่ามาก ด้วยความเด็ก ผมออกไฮเปอร์นิดๆ อยู่นิ่งไม่ได้ โลกมืด อิโมชั่นมาเต็ม ชอบรู้สึกกับคนอื่นง่ายไปทั่ว (ซึ่งเราต่างกันลิบลับ)
-พี่แกบอกผมก็น่ารักดีอยู่ ไอ้นี่ก็เขิน
-เคยมีครั้งหนึ่งเมทเปิดประตูมาเห็นพวกผมสองคนดูหนังด้วยกัน โอ้ยยย อาย(ทั้งที่เมทบอกจะไม่กลับห้อง)

หลังจากนั้นก้มาหาสองสามสี่ห้า...ครั้ง พร้อมของกิน ผมก็บ่น กอดมากขึ้น (มันอุ่นใจอะ ผมมีเหตุผลส่วนตัวที่ต้องการใครสักคนที่ให้รอยยิ้มผมได้) มีไรกันบ้างบางครั้ง ผมก็ถามชีวิต พยายามมอบความอบอุ่นให้ทุกครั้ง ร้องไห้บ้างวันไหนมีเรื่องหนักอกหนักใจ

จนมาวันหนึ่ง
ที่ผมเหมือนจะตาฝาดหรือไม่ไม่รู้ เหมือนมีคนซ้อนท้ายพี่แก ขับผ่านหน้าหอไป
ใจหล่นตุ้บ กระสับกระส่าย กระวนกระวายทั้งคืน เพราะตอนหัวค่ำแกบอกว่าจะมาเล่นด้วย แต่มันก็เลทมามากแล้ว เลทจนผมคิดว่าเพราะไปกับคนๆนั้นหรือเปล่า
ความหึง ความผิดหวัง ประดังเข้ามาในหัว จนทนไม่ไหว ดึกแค่ไหนก็จะรอ เพราะจะถามให้ได้....(ผมรู้ผมรู้สึกมากไป แต่ดูสิ่งที่ทำให้ผมแต่ละอย่างสิ มันอบอุ่นเกินกว่าที่คนเจ้าชู้เอากันไปวันๆเขาทำกัน)
ตี 3 พี่แกมา พร้อมกับการตากฝน และเสื้อผืนสีดำที่ผมจำได้ตอนขับผ่าน
ผมก็ยิ้มไม่ลง มันอึดอัดไปหมด ผมทำดีแต่ก็ต้องเศร้าไปด้วย แต่ก็ต้องแพ้เมื่อผมสวมกอด กอดหวังเพียงแต่ว่าอย่างน้อยก็ขอให้ความรู้สึกดีๆนี้ส่งผ่านหัวใจดวงนี้บ้าง...คืนนั้นแกนอนค้างด้วย(เสาร์-อาทิตย์) แต่ผมตื่นมาด้วยความรู้สึกแปลกๆ เสียงแชทแกมันดังในตอนเช้า
ผมถือวิสาสะเปิดดูแชทแก(รู้พาสล้อคเพราะแอบเห็น)
สิ่งที่เห็น...คุยกับใครไม่รู้ ประโยคมันดีกว่า พี่แกดูง้อคนนั้นมากกว่า(ในขณะที่ช่วงเดียวกันคุยกับผมมันซีดเซาลง) มีข้อความไปหามาหากัน
ผมแทบทรุด สิ่งที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นมันได้เกิดขึ้นไปแล้ว ผมมองไปที่ใบหน้านั้น

ในขณะที่ผมอาจจะเป็นเด็กโง่ๆคนนึงสำหรับแก แต่ผมรู้ทุกอย่าง แต่ผมยังอยากรู้สึก...

พอแกตื่น ผมยิ้มเจื่อนๆให้ แกก็พยายามเล้าโลมแต่ผมหมดแล้วซึ่งอารมณ์

"เป็นอะไร" ทำหน้าตกใจแล้วมองผม ผมก็ยิ้มให้ ตอบว่าไม่มีอะไร แล้วนอนลงข้างๆ มองไปที่เพดาน
ผมอดไม่ไหว
"ผมไม่รู้อะ ผมมันชอบอ่อนไหว ชอบวางความสุขของตัวเองไว้ที่คนอื่น ชอบกำลังใจ มีชีวิตได้เพราะคนอื่น" พี่แกลูบหัวแล้วมองหน้า ครุ่นคิดไปด้วย
"ก็ปกตินะ เด็กวัยนี้" ผมก็มองเพดานต่อ น้ำตาแทบจะไหลแต่ต้องกลั้นไว้ เห้นแต่ภาพเขาทำดีกับผม ถ้าเขาไม่ทำดี ผมคงไม่รู้สึกขนาดนี้ ถ้ามาเอาแล้วไป ผมจะไม่รู้สึกอะไรเลย...ภาพจินตนาการเขาทำแบบที่ทำกับผมกับคนอื่นก็ลอยมา
"พี่รู้ไหมว่าผมเคยร้องไห้เพราะพี่ด้วย" พี่แกก้อทำหน้าตกใจแล้วกอดผม
"ผมไม่รู้อะ ผมรู้สึกดีด้วย บางทีจนต้องรอความสุขจากพี่เลย" พี่แกไม่พูดไร ได้แต่กอดไว้ ผมเดาใจแกออกว่าน่าจะรู้สึกอะไรบ้าง
แล้วผมถาม
"คนเรารักกันได้ยังไงพี่ ถ้าไม่เห็นใจให้กัน...ถ้าทุกคนเห็นแก่ได้ ถ้าทำตามความสบายใจตนเอง ใครรู้สึกยังไงช่างมัน...แล้วเขาคบกัน เขาไม่ปล่อยความรู้สึกเลยหรอ มันต้องลองปล่อยแล้วเสี่ยงเจ็บบ้างสิ"
"ผมก็มีคนคุย พี่ก้คงมี และคนอื่นก็มี" ผมพูดลอยๆลองเชิง แกกำลังห้ามสายตาไม่ให้สั่นไหว
"แล้วถ้าเป็นแบบนี้ ผมควรรู้สึกยังไง ผมต้องคุยกับคนอื่นโดยห้ามรู้สึกก่อนเลยใช่ไหม" น้ำตาผมไหลออกมาเลย ไหลแบบกลั้นไม่อยู่
ไม่มีการสะอึกสะอื้นแต่ไหลเป็นสายยาวออกมา แกสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้น เลยเช็ดน้ำตาให้แล้วสวมกอดผมอีกครั้งด้วยความรู้สึกที่สัมผัสได้ว่าสงสารและไม่อยากให้ผมร้อง

"พี่รู้สึกยังไงกับผม" ผมถามออกไป ไม่เก็บไว้แล้ว อยากชัดเจนเสียที
"พี่ไม่รู้" พี่แกพูดเหมือนจนหนทาง(พึ่งเคยเห้นคนตอบคำถามเก่งจนหนทางขนาดนี้) แกฟุบลงบนอกผมเหมือนจะร้องไห้ คงสับสนกับคนที่มี
ผมได้แต่มองแล้วกลั้นน้ำตาไว้
"เอาเป็นเปอร์เซนต์แล้วกัน มากแค่ไหนไ ผมลองยิ้ม
"พี่ตอบไม่ได้" แกมองหน้าผมแล้วส่ายหัวด้วยความสับสน พลางกอดผมไว้
"งั้นถ้าเราไม่ได้เป็นแฟนกัน เราเป็นอะไรกัน"
"ก็พี่น้องสิ...ใช่ไหมล่ะ"
"พี่น้องที่เอากันได้นี่นะ"
"ไม่แปลกหรอก" ซึ่งผมก็ยอมรับว่าคงไม่แปลกหรอก สำหรับคนที่ไม่รู้สึกอะไร

สุดท้ายผมต้องยอม....และหลังจากนั้นมันก็เปลี่ยน

ผมเพ้อหนัก จนพี่ถามว่าช่วงนี้เป็นอะไร น้องเป็นแปลกๆ
มาหาอีกครั้งผมแอบดูแชท ผมก็เห็นคุยกับเพื่อนของเพื่อนผม ซึ่งผมรู้จัก เเต่เพื่อนดูไม่สนใจเท่าไหร่
สุดท้ายผมก็แพ้อ้อมกอด ผมกอดนานแสนนาน เล่าเรื่องความรู้สึก รับฟัง ทำตัวตลกๆให้แกหัวเราะ ...ทั้งที่รู้ และมีคำหนึ่งคำที่พี่แกส่งมาหลังจากแยกย้ายกัน
"ขอบคุณสำหรับความอบอุ่นที่มีให้กัน"

ผมได้แต่คิดทบทวน ผมยังต้องการพี่แกไหม ผมแค่ไม่คาดคิดว่าพี่แกที่ไม่ค่อยว่างก็เที่ยวไปมีสัมพันธ์ทั้งกายและใจเหมือนกับผมหรือคนอื่นๆ
แต่ผมลองคิดทบทวน...หากผมยังต้องการ ผมก็ควรที่แสดงความจริงใจ ผมควรทำตัวให้ดีๆ ทั้งที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ผมกำลังทำตัวหมาหวงก้าง ผมรู้ดี
เพราะผมยังเชื่อว่า อย่างน้อยสิ่งดีๆที่มาจากใจของผม คงจะทำให้ใครคนนั้นรู้สึกได้บ้าง...ไม่มากก็น้อย
ผมก็ต้องพิสูจน์ว่าผมจริงใจ



เดี๋ยวมาต่อครับ



ต่อไป...มันดราม่ายิ่งขึ้นเมื่อผมทักเฟสเพื่อนคนนั้นที่พี่แกคุยไป
ผมจะมีวิธีคุยกับเพื่อนคนนั้นยังไง อยากให้ติดตาม