เขียนบทความนี้เอาไว้ค่ะ  อยากได้ความคิดเห็นมากๆ

------------------------------------------------------

ระหว่างนั่งประชุมกับสมาชิกโครงการหนึ่ง  พวกเขาก็ถามฉันขึ้นมาว่า "อยากเสนออะไรเป็นหัวข้อพูดคุยใน sassion เรื่องการข่มขืนของเรา"

มี  ฉันมี  มันกลั่นกรองตกตะกอนมานานหลายเดือน  หลายปี  อาจจะตั้งแต่ตอนที่ถูกล่วงเกินทางเพศสมัยเด็ก  หากพันธุกรรมโรคทางจิตเวชจากแม่ไม่สามารถทำอะไรฉัน  ดังนั้นความรุนแรงก็ไม่ควรจะมีอำนาจเหนือฉันได้ด้วย  ในเมื่อมันเป็นสาเหตุหนึ่งที่จูงมือฉันเข้าสู่ภาวะซึมเศร้านานกว่าปีแล้ว  การจะได้อะไรใหม่ๆ จากมันมาบ้างก็สมเหตุสมผล  
สวัสดีประสบการณ์  มอบแนวคิดดีๆ มาให้ฉันเดี๋ยวนี้นะ

ทำไมเราถึงรู้สึกแย่หลังจากเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น  ทันทีหลังจากถูกทำร้ายนั้นไม่แปลก  แต่การที่มันติดตัวนานหลายปี  หลายสิบปี  บางคนตลอดชีวิตนั่นเป็นเรื่องที่แปลก  ทำไมความแย่ถึงติดอยู่กับเราตลอดไป  เพราะอะไร  ฉันใช้คำว่าความแย่  เพราะตอนนี้ตัวเองก็ยังไม่อาจนิยามอารมณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้นได้ชัดเจน  เศร้า  อาย  เจ็บปวด   มันคืออะไร  

ตัดเรื่องเพศสภาพทิ้งไปซะ

เมื่อฉันเล่าเรื่องราวของตัวเองให้ใครๆ ฟัง  แล้วถามเขาว่ารู้สึกอย่างไร คำตอบมักเป็นอะไรทำนองสงสัยว่าทำไมถึงไม่มีใครปกป้องฉันซึ่งเป็นผู้หญิง  ผู้ชายควรมีความยับยั้งชั่งใจมากกว่านั้น  แม้แต่ในบทความหรือในคอมเม้นท์ตามสื่อต่างๆ  มักจะย้ำว่ามันเป็นเรื่องเลวร้ายสำหรับผู้หญิง  มันจะทำลายทั้งชีวิตของเธอ   ซึ่งพอฟังบ่อยๆ  เข้าก็เริ่มสงสัยว่า  เป็นผู้หญิงถูกข่มขืนทำไมมันต้องเหมือนถูกทำลายทั้งชีวิตด้วยวะ  ผู้ชายโดนกระทำเขาไม่ "เหมือนทั้งชีวิตล่มสลาย"  เหรอ  แล้วการที่โดนรุมตบกลางที่สาธารณะมันเจ็บปวดต่างกับการถูกข่มขืนไหม  ถ้าในความจริงแล้วมันทำให้ร่างกายเสียหายเท่ากัน  แต่ทำไมจิตใจของพวกเขาไม่ "พังทลายทั้งชีวิต" ล่ะ

หรือเหยื่ออย่างเรากำลังเจ็บปวดเพราะถูกสังคมบอกให้เจ็บปวด

ข่ม  หมายถึงกระทำตนเหนือกว่า  บีบให้ผู้อื่นต่ำต้อย  ขืน  คือบังคับใ้ทำในสิ่งที่ไม่เต็มใจ  ข่มขืนจึงงหมายถึงแสดงอำนาจเหนือผู้อื่นโดยที่เขาไม่เต็มใจ  ศัพท์ในไทยนอกจากข่มขืน  ยังมี "ขืนใจ" ซึ่งก็หมายถึงบังคับให้ทำการบางอย่างหรือยอมถูกกระทำบางอย่างโดยไม่เต็มใจ  นอกจากนั้นยังมี "ข่มเขาโคขืนให้กินหญ้า"  ก็แปลรวมๆ ว่าถูกบังคับนั่นแหละ

การถูกบังคับให้สอดใส่หรือถูกสอดใส่อวัยวะเพศ  มันแย่ต่างกับโดนบังคับให้รับหมัดหนักๆ  โดนรุมต่อย  โดนถอดกางเกงเเล้วเอาไปซ่อน  หรือการถูกทารุณเรื่องอื่นๆ  อย่างไรในสถานการณ์ที่ถูกขืนใจเหมือนกัน  ความคิดโต้แย้งของคนที่ฉันคุยด้วยมักจะมีคำประเภท "ผู้หญิง..."  หรือ "ข่มขืนนะเว้ย"  ขึ้นมาตัดบททุกอย่าง  ราวกับว่าสมเหตุสมผลมากแล้วคำนี้

ข่มขืนแล้วมันยังไงวะเฮ้ย



โตมร ศุขปรีชา บอกเราไว้แบบนั้นในบทความเรื่อง เพศเภทอัศดง  ซึ่งมันรองรับความคิดของฉันที่ว่าความจริงแล้วการถูกข่มขืนมันไม่ได้จะเป็นจะตายขนาดนั้น  แต่เหยื่อถูกปลูกฝังความทรงจำมาว่า  เป็นผู้หญิงการถูกข่มขืน (มีเพศสัมพันธ์กับชาย) เป็นเรื่องน่าอาย  ควรปกปิด  ผู้หญิงบางคนรู้สึกด้อยค่าจนคิดว่าตัวเองไม่ควรให้ใครมารัก (เลือกตนเองเป็นคู่ครองเพื่อมีเพศสัมพันธ์ด้วย)
ไม่กล้าบอกใครเพราะเกรงว่าจะไร้ค่า  (หาผัวไม่ได้, เป็นที่ดูถูกในหมู่ชะนีด่วยกันเพราะหาผัวไม่ได้)

แค่นี้  นอกจากนั้นฉันมองไม่เห็นอะไรเลย  คิดหัวจะแตกแล้ว
แล้วมันก็แคบมากด้วย  เพศหญิงถูกเพศหญิงด้วยกันล่วงเกินทางเพศได้ไหม  ได้!  เพศชายถูกเพศหญิงล่วงเกินทางเพศได้ไหม ได้!!  เพศชายถูกเพศชายล่วงเกินทางเพศได้ไหม  ยิ่งได้ใหญ่!!!  

แต่เมื่อเป็นหญิงกับหญิง  ฟังดูไม่เสียหาย  พอเป็นเพศชายโดนก็กลายเป็นเรื่องที่หยวนๆ  กันได้  ทั้งที่ความเสียหายต่อร่างกายและจิตใจ ณ ขณะนั้นไม่ควรจะต่างกัน  
สังคมต่างหากทำให้มันต่างหลังจากเหตุการณ์เกิดขึ้นไปแล้ว

เอาเพศออกไปซะ  กลายเป็นมนุษย์คนหนึ่งข่มขืนมนุษย์อีกคนหนึ่งได้ไหม
เอาป้ายแปะที่ทำให้การตัดสินของเราเอนเอียงออกไป (ดูคลิป TEDX  Thailand  เรื่อง  โปรดเรียกฉันด้วยนามอันแท้จริง  ของพี่ป๋อมแป๋มเทยเที่ยวไทยประกอบเพื่อความเข้าใจคำว่า "ป้ายยี่ห้อ"  ยิ่งขึ้น)





ภาพปลากรอบเพื่อความสวยงามเวลาเเชร์มู้  *ขอความเห็นด้วยค่าาา  กราบค่า  ขอบพระคุณค่าาา