สวัสดีค่ะนี่ก็เป็นกระทู้แรกของดิฉัน พอดีว่าเริ่มเห็นชีวิตคานทองอยู่ปลายทางเพราะพี่ที่ทำงานพี่ๆสวยโสดทั้งนั้น ทำงานเป็นพยาบาลเรียนจบจากสถานบันแถวศาลายาค่ะ ทำงานรพ ใกล้แม่น้ำเจ้าพระยา  จกท เป็นหน้าตาก็ปานกลางไม่ได้ขี้เหร่นะคะ เจอคนไข้หลายคนก็บอกว่าเราสวย ( ไม่ได้มโนเองนะคะ555 ) เป็นคนยิ้มสวย มีลักยิ้มด้านขวาและฟันสวยตั้งแต่เด็ก555 สูง 168 cm หนัก 50-52 kg  ตั้งแต่ตอนเรียนแล้วค่ะไม่มีใครมาจีบ เป็นคนที่ไม่ชอบทำกิจกรรมโอกาสเจอคณะอื่นน้อยมาก แบบว่าไม่มีเพื่อนชายต่างคณะ พอจบทำงานอยู่วอร์ดพิเศษโอกาสเจอผู้ชายยิ่งน้อยลงไปอีก เฮ้ยชีวิต!!! เหมือนโดนคำสาป พี่ๆที่ทำงานก็ถามว่ามีแฟนหรือยัง คำตอบเดิมอ่ะค่ะ ยังไม่มี แม้แต่ผู้ชายจะมาคุยยังไม่มี พี่ๆก็ไม่เชื่อหาว่าเรากั๊ก( โอ๊ย!!! อยากเอาเล็บข่วนหน้าตัวเอง 555) ไม่ได้ตั้งสเปคไว้สูงนะคะ ชอบผู้ชายธรรมดาแหละค่ะ แต่ขอให้อยู่ในระดับที่รับได้ มองหาอาชีพอื่นอยู่น๊าา แต่ยากค่ะเพราะได้เจอน้อยมากและอีกอย่างโอกาสที่จะเข้าถึงวิชาชีพพยาบาลนี้ยากมาก มีหลายปัจจัย เช่น เรื่องของเวลา การทำงานไม่ตรงกับคนอื่น ไม่มีคนรู้จักเเนะนำ ไม่กล้าเข้าหาบ้าง คิดว่ามีแฟนแล้ว หยิ่งบ้าง   บลาๆๆ แต่ก็อย่างว่าค่ะ ใครที่มีแฟนเป็นพยาบาลต้องมีความจริงใจให้กัน เข้าใจ อดทน เรื่องของเวลา ชีวิตถึงจะอยู่ด้วยกันได้อย่างมีความสุข  ผู้ชายที่มีแฟนอย่างน้อยคุณก็ต้องหวังว่าจะได้ออกไปเที่ยว พักผ่อน ไปทานข้าวกับแฟนตอนวันหยุดบ้าง แน่นอนค่ะคงไม่มีผู้ชายคนไหนอยากนั่งดูแฟนตัวเองนอนทั้งวัน ทั้งคืนตอนวันหยุดหลังกลับมาจากทำงาน น่าเบื่อใช่ไหมล่ะ แต่ชีวิตมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ถ้าคุณจะจีบพยาบาลเพียงอยากให้เขามาดูแลคุณ คิดผิดนะคะเพราะเขาเหนื่อยกับการดูแลคนอื่นมากมายแล้ว แต่เรากลับต้องการใครสักคนคอยดูแลอย่างน้อยคำถามว่า เหนื่อยไหม วันนี้เป็นยังไงบ้าง ทานข้าวหรือยัง แค่นี้มันก็มีความหมายมากมาย สุดท้ายนี้ จกท ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้น นะคะ แต่ที่มาตั้งกระทู้ไม่ได้มีจุดประสงค์มาหาแฟนหรือแต่งงานนะ แต่แค่อยากแชร์ความรู้สึกของคนที่อยู่ในวิชาชีพนี้เฉยๆ ถ้าใครอยากมาเป็นเพื่อนกันก็ยินดีค่ะ^^