-คุณเคยคิดถึงใครสักคนไหม?
-คุณเคยอยากเจอใครสักคนหรือเปล่า?
ยกเว้นแต่ว่าคนๆนั้น คนที่ผมคิดถึง ไม่ได้อยู่ในโลกของความเป็นจริง เขาอยู่ในโลกของจินตนาการ อยู่ในหัวของผม ใช่แล้ว!! สิ่งที่กำลังพูดถึง คือคนในความฝัน ผมไม่รู้ว่าทำไม ผมถึงคิดถึงเขาได้ขนาดนี้นะ ทั้งๆที่มันเป็นแค่ความฝัน เป็นแค่จินตนาการที่ผมสร้างขึ้นมา และที่สำคัญเราไม่เคยรู้จักเขา หรือว่าเจอเขามาก่อนเลยด้วยซ้ำ
ผมฝันเจอผู้หญิงคนหนึ่งซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอมักจะแวะเวียนมาหาผมเสมอ ในยามราตรีที่ผมหลับใหล เวลาที่ผมฝันถึงเธอ ผมรู้สึกผมมีความสุขมาก เหมือนเราเคยรู้จักกัน เคยสนิทกันมาก่อน เคยเป็นคู่ชีวิตกันมาก่อน
ผมไม่อยากจะตื่นฟื้นจากความฝันเลย ผมเหม่อลอยคิดถึงเธอตลอดเวลา ไม่ว่าผมจะอยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ก็ตาม ผมอยากจะให้ถึงตอนกลางคืนเร็วๆ เพื่อที่จะได้หลับฝันถึงเธออีก
เฮ๊ยยย!! นี้ความรักหรอเนี๊ยย! ผมเผอิญไปตกหลุมรักคนในฝัน........บ้าไปแล้ว
เธอที่ผมฝันถึงนั้น เธอมีรูปร่างอวบ สูงเพียงไหล่ผม ผมสั้นปะบ่า ใส่เสื้อสีขาวหม่น ใส่กระโปรงสีดำลายจุด
ผมฝันแต่ละครั้ง ผมไม่เคยเห็นหน้าเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว ...... แต่ผมรู้สึกว่าเธอสวยมาก นี้แหละคือคนที่ผมตามหามานาน
เธอมักจะให้ผมเดินตามเธอไปที่ต่างๆ ไปในที่ ที่ผมไม่เคยไปมาก่อน ก่อนที่ผมจะสะดุ้งตื่น เธอจะพาผมไปที่ๆหนึ่ง เป็นลานกว้างๆมืดสนิท มีหลอดไฟดวงเล็กๆที่ส่องสว่างแค่จุดเดียว และไม่มีใครอยู่เลยสักคน พอเธอพาผมไปที่นั่นมันก็ต้องมีเหตุที่ผมต้องตื่นทุกที
ปั๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูรัวๆ ปานจะพังประตูห้องผมเข้ามาให้ได้........
พี่........ไปกินข้าวได้แล้ว แม่เรียกแล้ว : ครับ นั่นคือเสียงของน้องชายผมเอง
ผมตื่นจากผะวังความฝัน โดยที่ยังคิดถึงเธอ เธอที่ผมฝันถึงเมื่อสักครู่อยู่เลย....... ผมอาบน้ำแล้วลงไปทานข้าวกับคุณแม่ โดยที่ผมยังไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังเลยสักครั้ง
วันนี้ผมขึ้นรถไปเรียนตามปกติ ระหว่างข้ามถนน ผมเกือบถูกรถชนตาย เพราะคิดเธอคนนั้น
ตอนเรียนผมก็ชอบจะนั่งเหม่อ จนเพื่อนหลายคนสงสัย.............
หลังเลิกเรียน ผมไม่สนใจที่จะไปเตะบอลกับเพื่อนๆ ผมไม่สนใจอะไรสักอย่าง ผมอยากจะกลับ อยากจะกลับบ้านไปนอนฝันถึงเธอ
ผมกลับถึงบ้านตอน สิบเจ็ดนาฬิกา ผมอาบน้ำแล้วเข้านอน ทั้งๆที่ตอนนั้นเพิ่ง หกโมงเย็น
แม่......วันนี้ผมไม่กินข้าวเย็นด้วยนะ ผมจะนอนแล้ว : ผมตะโกนบอกแม่
อ่าวว ลูก วันนี้ทำไมนอนไวจังละลูก เป็นอะไรหรือเปล่า : แม่ถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง
ไม่มีอะไรหรอกแม่ แค่เหนื่อยๆ : ผมตอบ
ผมล้มตัวลงนอนบนเตียง ไม่นานผมก็เคลิ้มหลับไป..................
และวันนี้ผมก็ฝันถึงเธอ อีกเช่นเคย ผมเห็นเธอยืนหันหลังให้ผม เหมือนทุกๆครั้งที่เราเจอกันในฝัน
ผมดีใจมากที่ได้เจอเธออีก แต่ผมแปลกใจ ทุกๆวันที่ฝันถึงเธอ เราจะอยู่ในทุ่งหญ้า กว้างๆ สวยงาม ลมพัดเย็นสบาย เป็นที่แรก
แต่วันนี้ เราอยู่ในสถานที่ ที่ผมจะตื่นนอนทุกครั้ง จำได้ไหมครับ? ลานกว้างๆ มืดสนิท ที่ซึ่งไม่มีใครอยู่.........
นี้เธอ นี้เธอ..... ทำไมเรามาอยู่นี้ได้ละ : ผมร้องถามเธอ
เธอไม่ตอบ เธอได้แต่นิ่งเงียบ ได้แต่หันหลังให้ผม.......
สักพักเธอพูดด้วยน้ำเสียงอันน่ากลัว ขึ้นมาว่า เธอรักเราจริงๆ ใช่ไหม : เธอพูดช้าๆ พร้อมสะอื้นไปด้วย
เธอรักเราจริงๆใช่ไหม เธอรักเราจริงๆใช่ไหม : เธอถามย้ำผมอยู่หลายครั้ง
ระ ระ ระ รักสิ : ผมตอบน้ำเสียงสั่นๆ
เธอแน่ใจนะ ไม่ว่าเราจะเป็นยังไงก็ตาม เธอยังจะเราอยู่ใช่ไหม : น้ำเสียงที่ดูเยือกเย็นของเธอ พูดขึ้นมาอีก
นะ นะ แน่ใจสิ : ผมตอบ
จากนั้น เธอค่อยๆหันหน้ามา ช้าๆ พอเธอหันมาเผชิญหน้ากับผม ผมถึงต้องกับ ผงะ
ผมเห็นใบหน้าของเอ หายไปครึ่งซีก ใบหน้าอีกซีกหนึ่งนั้น ลูกตาของเธอ ถลนออกมาจากนอกเบ้าตา ห้อยยาวถึงปาก จากเสื้อสีขาวหม่น ตอนนี้เปื้อนเลือดไปหมดแล้ว
ผมยืนค้าง ทำอะไรไม่ถูก แขนขาชาไปหมด วิ่งไม่ออก......
เธอวิ่งพรวดดดดด...... เข้ามาหาผมอย่างเร็ว เธอกระชากแขนผมอย่างแรง เธอจะลากผมเข้าไปในมุมมืดๆ
ผมรู้สึกตัว ผมชุดกระชากลากถู เธออยู่นาน ผมสังเกต ได้ว่า........................
ผิวพรรณของเธอที่เคยขาวใส ตอนนี้ กลับกลายเป็นเหี่ยวย่น หนังติดกระดูก จับแขนผมอยู่................
ในความฝันผมร้องดังลั่น...................... จู่ๆมียายแก่ ท่าทางใจดี ตวาดสุดเสียง
อย่าทำหลาน กู : ยาย ตวาด
แต่ว่าเธอคนนั้น ก็ยังกระชากผมอยู่ จนยายคนนั้น ตวาดมาอีกครั้ง
อยากลองดีกับกูใช่ไหม : ยาย กล่าว
ทำให้เธอคนนั้นๆ ค่อยๆเลือนรางหายไป ก่อนที่เธอจะหายไปนั้น เธอได้พูดขึ้นมาหนึ่งประโยค
กูไม่ปล่อยมันไว้แน่ กูจะเอามาเอามันไป : เธอคนนั้นก็ค่อยๆเลือนหายไป
ผมกล่าวขอบคุณยายคนนั้น โดยที่ผมไม่ได้ถามเลยว่ายายเป็นใคร แล้วยายคนนั้นก็ยิ้มตอบผม
ไอ้หลานยาย แกเดินตามแสงตรงนั้นไปนะ แล้วอย่าหันหลับมามอง : ยายบอกทางผม
ขอบคุณนะครับ ยาย : ผมรีบขอบคุณยายอีกครั้ง แล้ววิ่งตามแสงนั้นไป
ไม่นานนักผมก็มาอยู่ในห้องของผม ผมเห็น เห็นตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงอยู่ ผมตกใจ
เฮ๊ยยย!! เราก็นอนอยู่นี้นี่หว่า นี้จิตเราหรอ ผมพูดเสร็จผมไม่ชักช้า รีบนอนทับร่างตัวเองจนผมสะดุ้งตื่น
ลุกขึ้นมานั่งเหนื่อยหอบ เหงื่อเต็มตัว เหมือนไปวิ่งรอบสนามกีฬามาหลายรอบ ผมดูนาฬิกา ตอนนั้น ตี 5 แล้ว
ผมรีบเข้าไปอาบน้ำ แล้วไปเล่าให้แม่ฟัง ขณะที่แม่กำลังหุงข้าวอยู่ตอนเช้ามืด...........แม่ผมตกใจ เลยพาไปหาหลวงพ่อที่วัด
พอไปถึงที่วัด เราก็ไปหาหลวงพ่อที่อยู่ใน โบสถ์
หลวงพ่อเจ้าค่ะ ลูกดิฉันฝันไม่ดีเลย ดิฉันเลยพาลูกดิฉันมาหาหลวงพ่อ : แม่ผมคุยกับหลวงพ่อ
เอาวันเดือนปีเกิดมันมาสิ : หลวงพ่อตอบ
นี้เจ้าค่ะ : แม่
หลวงพ่อนั่งดูสักพัก แล้วหลวงพ่อก็บอกว่า
ไอ้นี้ ดวงมันตก มีวิญญาณผู้หญิงตามมันอยู่ แล้วจะเอามันไปอยู่ด้วย : หลวงพ่อ
ผมกับแม่ทำหน้าตกใจ แล้วต้องทำยังไงเจ้าค่ะ : แม่ถาม
คืนนี้ให้มันนอนอยู่วัด คืนนี้หลวงพ่อจะทำน้ำมนต์ให้ แล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับบ้าน : หลวงพ่อบอก
เจ้าค่ะ : แม่
พอถึงตอนเย็น สักประมาณสี่ทุ่ม หลวงพ่อก็เริ่มทำพิธีสวด โดยให้ผมนั่งอยู่ในวงสายสิญจน์ ที่หลวงพ่อ ขึงไว้
ผ่านไป สิบนาที มีลมแรงมากพัดเข้ามา ทำให้หน้าต่างโบสถ์ ปิดดัง ปั้งๆๆ หลายครั้ง
ชั่วอึดใจ ประตูโบสถ์ก็ถูกเปิดอย่างแรง ราวกับโดนพังเข้ามา
ผมเห็นเธอคนนั้น เธอที่ผมเคยฝันถึง เธอมายืนอยู่หน้าโบสถ์ สภาพของเธอนั้นน่ากลัวมาก ผิวหนังของเธอดำคล้ำ เหี่ยวย่น หนังติดกระดูก
ค่อยๆคลานเข้ามาในโบสถ์ เหมือนในหนังผียังไง ยังงั้น
หยุด : หลวงพ่อตวาดขึ้น
เธอคนนั้นก็หยุด........ แต่โดยดี
โยมต้องการอะไร : หลวงพ่อถาม
กูต้องการชีวิตมัน มันทำให้กูตาย เมื่อชาติก่อนมันฆ่ากู แล้วไปหาเมียน้อย ทั้งๆกูรักมันขนาดนี้มันยังทำกู มันต้องชดใช้กับสิ่งที่มันทำ กูจะเอามันไปอยู่ด้วย : เธอคนนั้นตอบด้วยน้ำเสียงที่โมโหมาก
โยม อาตมาขอบิณฑบาตได้ไหมชีวิตเด็กคนนี้ เดี๋ยวอาตมาจะให้ มันบวชให้ : หลวงพ่อ
เธอคนนั้น เริ่มร้องไห้ สะอื้นขึ้นมา แล้วค่อยๆกลายเป็นผู้หญิงที่สวยงาม เหมือนดั่งผมฝันเห็น
เธอร้องไห้ เธอนั่งราบกับพื้นแล้วกราบหลวงพ่อ ร่างของเธอก็ค่อยๆหายไป
หลังจากวันนั้น ผมก็บวชให้เธอ แล้วผมก็ไม่เคยเจออีกเลย................................
แล้วยายแก่ที่มาช่วยผมนั้น แม่ผมเล่าให้ฟังว่า ท่านได้เสียไปตอนที่ผมยังเด็กอยู่..... THE END…..
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะครับ ผมเพิ่งแต่งได้ไม่นาน ยังไงก้ฝากติชมได้นะครับ เพื่อที่ผมจะเอาไปพัฒนาให้ดีกว่าเดิม ขอบคุณครับ ถ้าแท็กห้องผิดไป ขอ อภัยด้วยครับ 
นิยายเรื่องสั้น สยองขวัญ เรื่อง คิดถึง “คนในฝัน”
-คุณเคยอยากเจอใครสักคนหรือเปล่า?
ยกเว้นแต่ว่าคนๆนั้น คนที่ผมคิดถึง ไม่ได้อยู่ในโลกของความเป็นจริง เขาอยู่ในโลกของจินตนาการ อยู่ในหัวของผม ใช่แล้ว!! สิ่งที่กำลังพูดถึง คือคนในความฝัน ผมไม่รู้ว่าทำไม ผมถึงคิดถึงเขาได้ขนาดนี้นะ ทั้งๆที่มันเป็นแค่ความฝัน เป็นแค่จินตนาการที่ผมสร้างขึ้นมา และที่สำคัญเราไม่เคยรู้จักเขา หรือว่าเจอเขามาก่อนเลยด้วยซ้ำ
ผมฝันเจอผู้หญิงคนหนึ่งซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอมักจะแวะเวียนมาหาผมเสมอ ในยามราตรีที่ผมหลับใหล เวลาที่ผมฝันถึงเธอ ผมรู้สึกผมมีความสุขมาก เหมือนเราเคยรู้จักกัน เคยสนิทกันมาก่อน เคยเป็นคู่ชีวิตกันมาก่อน
ผมไม่อยากจะตื่นฟื้นจากความฝันเลย ผมเหม่อลอยคิดถึงเธอตลอดเวลา ไม่ว่าผมจะอยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ก็ตาม ผมอยากจะให้ถึงตอนกลางคืนเร็วๆ เพื่อที่จะได้หลับฝันถึงเธออีก
เฮ๊ยยย!! นี้ความรักหรอเนี๊ยย! ผมเผอิญไปตกหลุมรักคนในฝัน........บ้าไปแล้ว
เธอที่ผมฝันถึงนั้น เธอมีรูปร่างอวบ สูงเพียงไหล่ผม ผมสั้นปะบ่า ใส่เสื้อสีขาวหม่น ใส่กระโปรงสีดำลายจุด
ผมฝันแต่ละครั้ง ผมไม่เคยเห็นหน้าเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว ...... แต่ผมรู้สึกว่าเธอสวยมาก นี้แหละคือคนที่ผมตามหามานาน
เธอมักจะให้ผมเดินตามเธอไปที่ต่างๆ ไปในที่ ที่ผมไม่เคยไปมาก่อน ก่อนที่ผมจะสะดุ้งตื่น เธอจะพาผมไปที่ๆหนึ่ง เป็นลานกว้างๆมืดสนิท มีหลอดไฟดวงเล็กๆที่ส่องสว่างแค่จุดเดียว และไม่มีใครอยู่เลยสักคน พอเธอพาผมไปที่นั่นมันก็ต้องมีเหตุที่ผมต้องตื่นทุกที
ปั๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูรัวๆ ปานจะพังประตูห้องผมเข้ามาให้ได้........
พี่........ไปกินข้าวได้แล้ว แม่เรียกแล้ว : ครับ นั่นคือเสียงของน้องชายผมเอง
ผมตื่นจากผะวังความฝัน โดยที่ยังคิดถึงเธอ เธอที่ผมฝันถึงเมื่อสักครู่อยู่เลย....... ผมอาบน้ำแล้วลงไปทานข้าวกับคุณแม่ โดยที่ผมยังไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังเลยสักครั้ง
วันนี้ผมขึ้นรถไปเรียนตามปกติ ระหว่างข้ามถนน ผมเกือบถูกรถชนตาย เพราะคิดเธอคนนั้น
ตอนเรียนผมก็ชอบจะนั่งเหม่อ จนเพื่อนหลายคนสงสัย.............
หลังเลิกเรียน ผมไม่สนใจที่จะไปเตะบอลกับเพื่อนๆ ผมไม่สนใจอะไรสักอย่าง ผมอยากจะกลับ อยากจะกลับบ้านไปนอนฝันถึงเธอ
ผมกลับถึงบ้านตอน สิบเจ็ดนาฬิกา ผมอาบน้ำแล้วเข้านอน ทั้งๆที่ตอนนั้นเพิ่ง หกโมงเย็น
แม่......วันนี้ผมไม่กินข้าวเย็นด้วยนะ ผมจะนอนแล้ว : ผมตะโกนบอกแม่
อ่าวว ลูก วันนี้ทำไมนอนไวจังละลูก เป็นอะไรหรือเปล่า : แม่ถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง
ไม่มีอะไรหรอกแม่ แค่เหนื่อยๆ : ผมตอบ
ผมล้มตัวลงนอนบนเตียง ไม่นานผมก็เคลิ้มหลับไป..................
และวันนี้ผมก็ฝันถึงเธอ อีกเช่นเคย ผมเห็นเธอยืนหันหลังให้ผม เหมือนทุกๆครั้งที่เราเจอกันในฝัน
ผมดีใจมากที่ได้เจอเธออีก แต่ผมแปลกใจ ทุกๆวันที่ฝันถึงเธอ เราจะอยู่ในทุ่งหญ้า กว้างๆ สวยงาม ลมพัดเย็นสบาย เป็นที่แรก
แต่วันนี้ เราอยู่ในสถานที่ ที่ผมจะตื่นนอนทุกครั้ง จำได้ไหมครับ? ลานกว้างๆ มืดสนิท ที่ซึ่งไม่มีใครอยู่.........
นี้เธอ นี้เธอ..... ทำไมเรามาอยู่นี้ได้ละ : ผมร้องถามเธอ
เธอไม่ตอบ เธอได้แต่นิ่งเงียบ ได้แต่หันหลังให้ผม.......
สักพักเธอพูดด้วยน้ำเสียงอันน่ากลัว ขึ้นมาว่า เธอรักเราจริงๆ ใช่ไหม : เธอพูดช้าๆ พร้อมสะอื้นไปด้วย
เธอรักเราจริงๆใช่ไหม เธอรักเราจริงๆใช่ไหม : เธอถามย้ำผมอยู่หลายครั้ง
ระ ระ ระ รักสิ : ผมตอบน้ำเสียงสั่นๆ
เธอแน่ใจนะ ไม่ว่าเราจะเป็นยังไงก็ตาม เธอยังจะเราอยู่ใช่ไหม : น้ำเสียงที่ดูเยือกเย็นของเธอ พูดขึ้นมาอีก
นะ นะ แน่ใจสิ : ผมตอบ
จากนั้น เธอค่อยๆหันหน้ามา ช้าๆ พอเธอหันมาเผชิญหน้ากับผม ผมถึงต้องกับ ผงะ
ผมเห็นใบหน้าของเอ หายไปครึ่งซีก ใบหน้าอีกซีกหนึ่งนั้น ลูกตาของเธอ ถลนออกมาจากนอกเบ้าตา ห้อยยาวถึงปาก จากเสื้อสีขาวหม่น ตอนนี้เปื้อนเลือดไปหมดแล้ว
ผมยืนค้าง ทำอะไรไม่ถูก แขนขาชาไปหมด วิ่งไม่ออก......
เธอวิ่งพรวดดดดด...... เข้ามาหาผมอย่างเร็ว เธอกระชากแขนผมอย่างแรง เธอจะลากผมเข้าไปในมุมมืดๆ
ผมรู้สึกตัว ผมชุดกระชากลากถู เธออยู่นาน ผมสังเกต ได้ว่า........................
ผิวพรรณของเธอที่เคยขาวใส ตอนนี้ กลับกลายเป็นเหี่ยวย่น หนังติดกระดูก จับแขนผมอยู่................
ในความฝันผมร้องดังลั่น...................... จู่ๆมียายแก่ ท่าทางใจดี ตวาดสุดเสียง
อย่าทำหลาน กู : ยาย ตวาด
แต่ว่าเธอคนนั้น ก็ยังกระชากผมอยู่ จนยายคนนั้น ตวาดมาอีกครั้ง
อยากลองดีกับกูใช่ไหม : ยาย กล่าว
ทำให้เธอคนนั้นๆ ค่อยๆเลือนรางหายไป ก่อนที่เธอจะหายไปนั้น เธอได้พูดขึ้นมาหนึ่งประโยค
กูไม่ปล่อยมันไว้แน่ กูจะเอามาเอามันไป : เธอคนนั้นก็ค่อยๆเลือนหายไป
ผมกล่าวขอบคุณยายคนนั้น โดยที่ผมไม่ได้ถามเลยว่ายายเป็นใคร แล้วยายคนนั้นก็ยิ้มตอบผม
ไอ้หลานยาย แกเดินตามแสงตรงนั้นไปนะ แล้วอย่าหันหลับมามอง : ยายบอกทางผม
ขอบคุณนะครับ ยาย : ผมรีบขอบคุณยายอีกครั้ง แล้ววิ่งตามแสงนั้นไป
ไม่นานนักผมก็มาอยู่ในห้องของผม ผมเห็น เห็นตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงอยู่ ผมตกใจ
เฮ๊ยยย!! เราก็นอนอยู่นี้นี่หว่า นี้จิตเราหรอ ผมพูดเสร็จผมไม่ชักช้า รีบนอนทับร่างตัวเองจนผมสะดุ้งตื่น
ลุกขึ้นมานั่งเหนื่อยหอบ เหงื่อเต็มตัว เหมือนไปวิ่งรอบสนามกีฬามาหลายรอบ ผมดูนาฬิกา ตอนนั้น ตี 5 แล้ว
ผมรีบเข้าไปอาบน้ำ แล้วไปเล่าให้แม่ฟัง ขณะที่แม่กำลังหุงข้าวอยู่ตอนเช้ามืด...........แม่ผมตกใจ เลยพาไปหาหลวงพ่อที่วัด
พอไปถึงที่วัด เราก็ไปหาหลวงพ่อที่อยู่ใน โบสถ์
หลวงพ่อเจ้าค่ะ ลูกดิฉันฝันไม่ดีเลย ดิฉันเลยพาลูกดิฉันมาหาหลวงพ่อ : แม่ผมคุยกับหลวงพ่อ
เอาวันเดือนปีเกิดมันมาสิ : หลวงพ่อตอบ
นี้เจ้าค่ะ : แม่
หลวงพ่อนั่งดูสักพัก แล้วหลวงพ่อก็บอกว่า
ไอ้นี้ ดวงมันตก มีวิญญาณผู้หญิงตามมันอยู่ แล้วจะเอามันไปอยู่ด้วย : หลวงพ่อ
ผมกับแม่ทำหน้าตกใจ แล้วต้องทำยังไงเจ้าค่ะ : แม่ถาม
คืนนี้ให้มันนอนอยู่วัด คืนนี้หลวงพ่อจะทำน้ำมนต์ให้ แล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับบ้าน : หลวงพ่อบอก
เจ้าค่ะ : แม่
พอถึงตอนเย็น สักประมาณสี่ทุ่ม หลวงพ่อก็เริ่มทำพิธีสวด โดยให้ผมนั่งอยู่ในวงสายสิญจน์ ที่หลวงพ่อ ขึงไว้
ผ่านไป สิบนาที มีลมแรงมากพัดเข้ามา ทำให้หน้าต่างโบสถ์ ปิดดัง ปั้งๆๆ หลายครั้ง
ชั่วอึดใจ ประตูโบสถ์ก็ถูกเปิดอย่างแรง ราวกับโดนพังเข้ามา
ผมเห็นเธอคนนั้น เธอที่ผมเคยฝันถึง เธอมายืนอยู่หน้าโบสถ์ สภาพของเธอนั้นน่ากลัวมาก ผิวหนังของเธอดำคล้ำ เหี่ยวย่น หนังติดกระดูก
ค่อยๆคลานเข้ามาในโบสถ์ เหมือนในหนังผียังไง ยังงั้น
หยุด : หลวงพ่อตวาดขึ้น
เธอคนนั้นก็หยุด........ แต่โดยดี
โยมต้องการอะไร : หลวงพ่อถาม
กูต้องการชีวิตมัน มันทำให้กูตาย เมื่อชาติก่อนมันฆ่ากู แล้วไปหาเมียน้อย ทั้งๆกูรักมันขนาดนี้มันยังทำกู มันต้องชดใช้กับสิ่งที่มันทำ กูจะเอามันไปอยู่ด้วย : เธอคนนั้นตอบด้วยน้ำเสียงที่โมโหมาก
โยม อาตมาขอบิณฑบาตได้ไหมชีวิตเด็กคนนี้ เดี๋ยวอาตมาจะให้ มันบวชให้ : หลวงพ่อ
เธอคนนั้น เริ่มร้องไห้ สะอื้นขึ้นมา แล้วค่อยๆกลายเป็นผู้หญิงที่สวยงาม เหมือนดั่งผมฝันเห็น
เธอร้องไห้ เธอนั่งราบกับพื้นแล้วกราบหลวงพ่อ ร่างของเธอก็ค่อยๆหายไป
หลังจากวันนั้น ผมก็บวชให้เธอ แล้วผมก็ไม่เคยเจออีกเลย................................
แล้วยายแก่ที่มาช่วยผมนั้น แม่ผมเล่าให้ฟังว่า ท่านได้เสียไปตอนที่ผมยังเด็กอยู่..... THE END…..
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้