เริ่มเข้าสู่ฤดูเหงาที่หนาวเหน็บ
กล้ำกลืนเก็บเจ็บล้นจนฟ้าสาง
สีงที่เห็นเหลือบแลแค่หมอกจาง
สีเทาทอทาบวาง เส้นทางเดิน

รออุ่นไอ ฉายนวลอวลกรุ่นกลิ่น
ที่ถวิลรินรื่นดูตื้นเขิน
สายน้ำตา จากใจยังไหลเพลิน
ต้องเผชิญปวดร้าวเมื่อหนาวมา

โอ้ลมเอยลมพัด สะบัดไหว
ช้ำทรวงในขื่นขมตรมหนักหนา
ละอองคลุม รุมเร้าโศกเศร้าพา
ขาดอกแอบแนบอุราน้ำตานอง...



"สุนันท์ยา"

นอกจากกลอนเหงาๆแล้ว สุ มีสิ่งเล็กๆน้อยๆ นานา สาระ มาฝากทุกคนด้วยค่ะเพื่อสุขภาพที่ดีนะคะ
http://www.pageqq.com/en/content/view/page/str9/0-418580.html