เรามาเริ่มกันเลยเนอะ...

เรากะแฟนคบกันมาสองปีจะสามปีแระ แฟนเราอายุน้อยกว่าอยู่หนึ่งปีนิดๆ เรารู้สึกเราโชคดีและดีใจที่ได้มาเจอแฟนคนนี้ ที่ผ่านมาเราก็ผิดหวังในความรักเพราะแฟนคนแรกเป็นผู้ชายเจ้าชู้ มันเป็นรักแรกในสมัยเรียน เป็นความรักครั้งแรกที่รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่กับคำว่าความรัก ก็ใช้ชีวิตเป็นโสดมานานหลายปีต่อมา จนช่วงทำงานได้สักพักเราก็ได้เจอผู้ชายคนนึง ก็เลยได้มีโอกาสคุยกันและได้คบกันเป็นแฟน มันเป็นความรักที่เรารู้สึกว่าเราโชคดีและขอบคุณที่เราได้เจอเค้า เราอยู่กับเค้าเราไม่ต้องพยายามที่จะแต่งหน้าแต่งตัว คือโดยรวมแล้วสบายใจที่จะคบที่จะรักกับคนๆนี้ไปตลอดจนถึงคงจะได้แต่งงานกัน เค้าเป็นคนที่รักเราที่เราเป็นเรา เราอยากทำศัลยกรรมเพิ่มเติมเพื่อความมั่นใจ เค้าก็บอกว่าไม่ต้องทำ เค้าชอบแบบธรรมชาติ แบบนี้ก็น่ารักอยู่แล้ว (เค้าบอกแบบนั้น) เราก็คบกันมาเรื่อยๆ มีงอลมีง้องแง้งกันบ้างแต่ก็กลับมาดีกัน จนมาถึงตอนที่เรารู้สึกถึงความไม่แน่ใจในความรักครั้งนี้ขึ้นมา มันเกิดจากความรู้สึกว่า บางทีมีสถานการณ์อะไรเข้ามา แต่เค้าก็แสดงออกหรือพูดจาในลักษณะที่เรารู้สึกว่าเราไม่ชอบการแสดงออกหรือทัศนคติต่างๆต่อเหตุการณ์นั้นๆ มันเหมือนว่าทัศนคติเป็นในทิศทางไหน การแสดงออกในทิศทางนั้นก็จะตามออกมา ซึ่งเราไม่ค่อยชอบใจกับทัศนคติและการแสดงออกนั้นๆ แรกๆเราเงียบ เราเก็บเพราะก็คิดว่าอดทนเพื่อให้ผ่านไป แต่พอเราเจออะไรแบบนี้อีก เราก็เริ่มที่จะพูดออกมา แต่สุดท้ายการพูดของเราก็ไม่ค่อยประสบความสำเร็จเท่าไหร่ บางทีเค้าก็ง้อเพื่อให้เรายิ้ม และก็หายงอลกันไป เราก็ไม่อยากงอลอะไรกันนานมากมาย เราก็ไม่ใช่คนที่จะไปคุยอะไรกับใครพร่ำเพรื่อ เวลาเรามีแฟนเราก็จะคบอยู่กับคนๆนั้นแค่คนเดียว ถึงมีปัญหากันยังไง ก็จะไม่หาทางออกไปคุยกับคนอื่นเพื่อให้คลายทุกข์ หรือไปมีคนอื่นเพิ่ม จนตอนนี้เรารู้สึกว่าเรามีปัญหากันสาเหตุมันมาจากเรื่องเงินๆทองๆ ซึ่งเราก็รู้ว่าคบกันอย่าให้มีปัญหาเรื่องแบบนี้ แต่สุดท้ายตอนนี้ปัญหานี้มันเข้ามาในความรักของเราแล้ว ทุกๆอย่างมันเกิดที่เราเป็นต้นเหตุ เราทำงานเป็นพนักงานประจำปกติ มีรับจ๊อบขายโน่นนี่บ้างช่วงวันเสาร์อาทิตย์เพื่อหารายได้เพิ่ม เพราะเรามีภาระหลายอย่างในครอบครัวเราที่เราต้องรับผิดชอบ บางทีที่ไม่พอ เราไม่อยากเอ่ยปากหยิบยืมเพื่อน เราก็จะเอ่ยปากกับแฟนเรา เพราะเรารู้สึกว่าเราสนิทใจกับเค้าและเราก็สบายใจกับเค้ามากกว่าการที่เราจะไปคุยกับคนอื่นๆ บางทีได้บ้าง บางทีไม่ได้บ้าง แต่ก็มีการพูดหรือแสดงออกต่างๆที่เรารู้สึกว่าเราเสียใจกับคำพูดหรือการแสดงออกของเค้า ก่อนอื่นต้องเกริ่นก่อนว่า เค้าก็ทำงานประจำปกติแต่คนละสายงานกับเรา มีรับจ๊อบเพิ่มเติมบ้าง เค้าไม่ได้เปนคนที่ร่ำรวยอะไร ก็ถือว่าเป็นผู้ชายที่ขยันทำงานคนนึงสำหรับวัยๆนั้น เค้าก็ซื้อคอนโดผ่อนคอนโดเอง มีความรับผิดชอบในส่วนของเค้าและครอบครัวเค้า ก็ดูแล้วก็ไม่เลวทีเดียวสำหรับผู้ชายคนนึง เจ้าชู้ก็ไม่นะ เค้าเคยทวงตังเราว่า เงินที่ยืมไปมะไหร่จะคืน เราก็ยอมรับว่ายังไม่ได้คืนเพราะก็ยังเห็นว่าเค้าก็ยังคงไม่ได้เดือดร้อนอะไร พอทะเลาะกันด้วยเรื่องนี้ เราก็เลยคืนเค้าไปหมดที่เรายืมเค้ามา เค้าเคยพูดกับเราว่าจะต้องขอเงินเค้าไปตลอดเลยรึเปล่า ? แต่คำพูดกับการแสดงออกของเค้ามันทำให้เราเจ็บสุดอย่างบอกไม่ถูก ช่วงหลังๆมา ความรักที่มีให้กันก็ดูไม่ค่อยเหมือนเดิม อะไรที่เคยทำก็หายไป ความสุขที่เคยมีก็ลดลง คำว่ารักที่เคยถามตอบกันอย่างมีความสุขกลับกลายเป็นนิ่งเงียบ รู้สึกว่าทำไมเดี้ยวนี้คำว่ารักมันพูดออกมาได้ยาก เรารู้สึกลังเลในความรักครั้งนี้ เราไม่รู้ว่าเป็นเพราะเราหรือเปล่าที่ทำให้มีปัญหา เรามีปัญหาเอง เลยทำให้ความสัมพันธ์มันดูไม่มีความสุข พอเราได้เห็นทัศนคติหรือการแสดงออกต่างๆของเค้า เราก็ยิ่งไม่แน่ใจ ว่าเราจะคบกับคนๆนี้ไปจนถึงวันที่เราแต่งงานมีครอบครัวกันรึเปล่า เราก็อายุเข้าใกล้เลขสามขึ้นทุกที เราก็ไม่อยากหุนหันพลันแล่นหรือด่วนสรุปอะไร และอีกอย่างเรากำลังโทษตัวเองที่เป็นต้นเหตุให้เกิดสิ่งต่างๆจากการที่เค้าแสดงออกมา เพราะถ้าเราเป็นฝ่ายที่ไม่มีปัญหาในเรื่องเงินเอง ความรักของเราก็คงจะราบรื่น ไม่มีอะไรที่จะทำให้เรารู้สึกว่ามันสะสม (ส่วนปัญหาเรื่องอื่นมีบ้างแต่ไม่หนักใจเท่าเรื่องนี้) เราเคยอ่านบทความหรือกระทู้ต่างๆ เค้าบอกว่าถ้าเรายอมรับสิ่งที่ไม่ดีในช่วงที่เราคบกันในฐานะแฟนกันได้ ตอนแต่งงานก็จะต้องรับได้ ยิ่งตอนแต่งงานมันจะทวีคูณขึ้นไปอีก ฉะนั้น เราอย่ามานอยสำหรับชีวิตแต่งงานกับปัญหาที่ตอนเปนแฟนกันก็เคยเกิด ถ้าเราปล่อยให้ผ่านมาจนแต่งงานได้ แสดงว่าเราก็จะต้องเจอกับมันอีก และเราก็จะต้องรับมือหรือต้องยอมรับกับมันได้ ตอนนี้เรารู้สึกว่าเราไม่อยากให้ถึงวันที่แต่งงานกัน เราคิดว่าถ้าเราแต่งงานกันมีลูกมีครอบครัว แล้วถ้าเกิดวันข้างหน้าเรามีปัญหาเรื่องเงิน เค้าผู้เป็นสามีเป็นพ่อของลูกเรา เค้าจะปฎิบัติหรือพูดจากับเราแบบทุกวันนี้ไหม ถ้าเป็นแบบนั้น เราก็ไม่อยาก มีหลายความคิดเห็นสำหรับเรื่องของเราทั้งคู่จากคนรู้จักและคนใก้ลๆตัว บางความคิดเห็นบอกว่าเค้าเป็นคนดีนะ ขยันทำงาน เจ้าชู้ก็ไม่เจ้าชู้ ความเห็นแก่ตัวมีกันทุกคน และอีกอย่างเวลาในตอนนี้มันอาจไม่ได้สรุปทั้งหมดของชีวิตคู่ก็ได้ ถ้าเวลาผ่านไปเราสองคนต่างมีความพร้อมมากกว่านี้ ปัญหาที่เกิดหรือมีปัญหาขึ้นตอนนี้อาจไม่เกิดขึ้นก็ได้ เค้าบอกให้เรารักษาคนๆนี้ไว้ ส่วนอีกความคิดเห็นก็เป็นความเห็นที่ต่างจากความเห็นแรกบอกว่า ถ้าวันนี้เค้ายังรู้สึกหงุดหงิดกับการแบ่งปันหรือดูแลเราไม่ได้แล้วอนาคตครอบครัวมันก็ไม่ต่าง ถ้าเค้าคิดเล็กคิดน้อยหรือมีอารมณ์ขึ้นมาแล้วผู้นำครอบครัว ผู้ชายที่จะเป็นหัวหน้าครอบครัวเป็นสามีเป็นพ่อของลูกเราในอนาคตหละจะเป็นยังไงต่อไป ความคิดของคนหรือนิสัยมันไม่สามารถเปลี่ยนกันได้ ให้เราคิดดูดีๆ

เราลังเล อย่างที่บอกตอนนี้เราพยายามหาเหตุผลบวกลบหลายๆด้าน เพราะอายุก็ไม่ได้น้อยแล้ว ก็ไม่อยากตัดสินปัญหาด้วยอารมณ์ และอีกอย่างเราก็รู้สึกผิดที่เราไปมีปัญหาเรื่องเงินกับเค้า เลยทำให้เค้าไม่สบายใจ เรารู้สึกว่าถ้าเค้าไปมีคนอื่นที่ดีกว่านี้ มีความรักที่ไม่ได้มีปัญหาเรื่องเงินเข้ามาเบียดเบียนชีวิตเค้า เค้าคงอาจจะมีความสุขมากกว่านี้ อีกมุมเราก็ไม่ชอบในทัศนคติคำพูดและการแสดงออกกับปัญหาต่างๆที่เข้ามาของเค้า เราไม่รู้ว่าจากวันนี้ที่เราพิมพ์ลงกระทู้นี้ แล้วอนาคตเราจะยังคบกับเค้าต่อ หรือเราอาจจะเลิกกับเค้า เราก็ตอบไม่ได้จริงๆ แต่ตอนนี้เราไม่รู้ว่าเราจะเลิกกับเค้า หรือว่าคบกันต่อไปดี ??

ปล.ขอความคิดเห็นเพื่อนๆหน่อยค่ะ มันเป็นความรู้สึกที่จุกๆอยู่ในอก ไม่รู้ว่าจะยังไงดี เพราะก็ยังรู้สึกว่าตัวเองผิดเอง