สวัสดีค่ะ
          เรากับแฟนคบกันมาประมาณ 8 เดือนแล้ว แฟนเป็นคนดี นิสัยดี คอยดูแลตามใจทุกอย่างเลย ไม่มีนิสัยเจ้าชู้ทั้งคู่ อยู่คนละจังหวัดแต่เรารักกันดีค่ะ
เดือนนึงถึงจะเจอกันครั้งนึงก็โอเคไม่มีปัญหา แฟนอยากแต่งงานและมีครอบครัว ด้วยวัยของเราแล้ว แต่ปัญหามันอยู่ที่ตัวเราเอง คือ เวลาอยู่ด้วยกัน หรือเวลาเค้าพูดอะไร คิดอะไร มันไม่ค่อยถูกจริตเราไปซะอย่างนั้นเอง เอะอะขึ้น เอะอะขึ้น ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันค่ะ รู้แต่ว่าทำไมนะยิ่งคบกันไปสิ่งที่เคยรู้สึกว่ามันใช่ มันถึงไม่ค่อยใช่ แฟนเราทำไมเยอะ ขี้บ่น ทำไมรสนิยม ทัศนคติแตกต่างกันมากในหลายๆเรื่อง ตอนที่คุยกันแรกๆที่เค้ามาจีบ เราก็ดูว่า เออ เรียบง่ายดี ดูสบายๆ ไม่ค่อยปรุงแต่งดี ชอบจังเลย
          เราอยากจะปรับและจูนตัวเองให้ดีกว่าเดิม บางทีเราวีนแฟนไปก็สงสารเค้าเหมือนกัน แต่ในตอนนั้นมันอดไม่ได้จริงๆ มันหมั่นใส้เหลือเกิน แต่เป็นที่เค้ากลับไม่โกรธเคืองเรากลับเลย มีแต่ขอโทษคอยง้อ เรานี่เป็นนางมารไปเลยค่ะ  
          จนบางทีเราก็คิดว่า รักอย่างเดียวมันไม่พอจริงๆ ทุกๆอย่างมันต้องพอดีกัน เสมอกันมันถึงจะไปด้วยกันได้ดี เราอยากคบกับเค้านานๆนะคะ เพราะเค้าเป็นคนดีและน่ารักจริงๆ แต่มันก็มีนิสับอะไรหลายๆอย่างมาคอยจุกจิกกวนใจเราอยู่เรื่อยเลย เรากลัวว่าถ้าคบกันไปถึงจุดที่วันนึงเรารู้ว่าเค้าไม่ใช่แล้ว มันจะกลับตัวไม่ได้
          ขอบคุณนะคะที่รับฟัง