เมื่อ 3 วันก่อน เพิ่งได้ยินหลานสาวตัวน้อยวัย 6 ขวบ และเกือบจะ 8 ขวบ พูดพระปรมาภิไธยของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศได้คือ “พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มหิตลาธิเบศรรามาธิบดี จักรีนฤบดินทร สยามินทราธิราช บรมนาถบพิตร”  
เพราะหลานสาวถูกเลี้ยงโดยไม่ให้ดูโทรทัศน์มาตั้งแต่เกิด  ไม่ให้ดูสื่อไม่ว่าจะเป็นข่าวหรือบันเทิงใดๆทั้งสิ้น จึงได้รีบอัดวีดีโอเอาไว้  
สิ่งที่พวกเขาพูดได้มาจากการพูดคุยกันกับพ่อแม่ และการสอนตั้งแต่เล็กๆให้พยายามจดจำในหลวงของพวกเขา  อย่างแรกที่พวกเขาทำได้ก็คือการท่องจำ

แต่น่าเสียดายเหลือเกินที่พวกเขาได้มีโอกาสซึมซับการเป็นประขาขนของพระองค์น้อยปีเหลือเกิน  จึงได้แนะนำพ่อแม่ของหลานสาวไปว่า

ข่วง 30 วันนี้เปิดโทรทัศน์ตลอดเวลาให้พวกเขานั่งดู เพราะโอกาสอย่างนี้ไม่มีทางเกิดอีกแล้ว ที่รายการโทรทัศน์จะไม่มีสื่อบันเทิงใดๆ  ไม่มีโฆษณายั่วยุใดๆ ไม่มีภาพยนตร์หรือละครรุนแรงใดๆ  มีแต่พระราชประวัติของพระองค์  พระราชกรณียกิจของพระองค์ มีแต่ข่าวสรรเสริญพระองค์  มีแต่ข่าวการแสดงความอาลัยพระองค์จากคนรุ่นพ่อแม่หรือปู่ย่าของพวกเขาทั้งประเทศ  

ให้พวกเขาดูให้มากที่สุด  ภาพเก่าๆ แปลก ยิ่งดึงดูดความสนใจเค้า  ให้เค้าได้ซึมซึบ    ซึมซับอะไรบ้างเหรอ

สำหรับความคิดของพ่อแม่ที่ต้องการเลี้ยงลูกในยุคสังคมก้มหน้า ยุคแห่งความกล้าในการแสดงออก ยุคที่ความสำเร็จวัดด้วยระดับการศึกษาและอำนาจหน้าที่การงาน  ให้เปลี่ยนกลับไปสู่ยุคที่ลูกสามารถยืนด้วยชีวิตสามัญ ที่สามารถดำเนินอยู่ได้โดยมีสติ มีความสุขที่แท้จริง เอาตัวรอดจากความทุกข์ทั้งหลาย  เด็กๆของพวกเขาจะได้ซึมซับแน่นอน

ฉันคงไม่พูดถึงพระอัจฉริยภาพและโครงการในแนวพระราชดำริต่างๆมากมายของพระองค์ที่พวกเราได้ประจักษ์   เพราะเด็กๆคงไม่เข้าใจจากการดูในโทรทัศน์   แต่พวกเขาจะเข้าใจการดำรงจริยวัตรของพระองค์   การปกครองแผ่นดินด้วยหลักธรรมราชา  ได้เห็นหลักทศพิธราขธรรมจากทุกสารคดีของพระองค์  พวกเขาจะเห็นว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศ...

มีความเพียร ในการเดินป่า  ข้ามแม่น้ำ ย่ำเลน  ขับรถติดหล่ม  นั่งเรือ นั่งเฮลิคอปเตอร์  เพื่อแน่วแน่ ในการเข้าไปให้ถึงในถิ่นธุรกันดารที่พวกเด็กคงไม่เคยเห็นมาก่อน

มีการให้ทาน เห็นท่านสละราชทรัพย์ สร้าง มูลนิธิราชประชาสมาสัย, มูลนิธิราชประชานุเคราะห์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ , ทุนพระราขทานต่างๆ  มอบสื่งดำรงชีพกับประชาชนที่ขาดแคลน

มีการเสียสละ เสียสละเวลา แรงกาย แรงใจ เพื่อเก็บข้อมูล วิเคราะห์ คิดค้นโครงการต่าง เพื่อช่วยยกระดับชีวิตประชาชน

มีความอ่อนโยน อ่อนน้อมถ่อมตน  ผู้สูงค่าทางจิตที่สุดคือผู้ก้มลงมาหาผู้คนทุกๆคนได้  พระองค์ไม่ยืนค้ำหัวราษฎร์ถ้าต้องยืนนาน ทรงนั่งหรือโน้มตัวลงมาคุยกับประชาชน

มีความไม่โกรธ   ทุกความไม่สบายกาย เมื่ออยู่ในที่ทุรกันดาร  ทุกอุปสรรคที่พระองค์ประสพ พระองค์ไม่เคยหงุดหงิดหรือโกรธ  ไม่มีอะไรทำร้ายอารมณ์ของพระองค์ได้

มีความอดทน  เราสามารถเห็นภาพชินตาขณะทรงงานท่ามกลางแดดเผา  ห้องทำงานของพระองค์อยู่ทุกที่ใต้ฟ้าเมืองไทย ทรงปาดพระเสโท แต่ก็ยังคงนั่งทำงานอยู่ ณ ที่ตรงนั้น

มีความไม่เบียดเบียน  การเบียดเบียนผู้อื่นน้อยที่สุด  ก็คือการใช้จ่ายสิ่งต่างๆอย่างพอดีกับชีวิตมากที่สุด  และใช้อย่างคุ้มค่าที่สุดโดยไม่ทำลายสิ่งแวดล้อม

มีความเมตตา บุคคลที่แตกต่างกันทางศาสนา  พระองค์ให้การดูแลเท่าเทียมกัน    บารมีแห่งความเมตตา ทำให้พระองค์สามารถเจรจาบุคคลที่ต่างความคิดทางการเมืองให้หยุดสู้รบกันได้   เพราะพระเมตตาของพระองค์จึงนำพาชาติผ่านวิกฤตการเมืองครั้งแล้วครั้งเล่ามาได้

มีความเที่ยงธรรม  ทรงอนุญาตประชาชนไม่สวมเสื้อผ้าก็สามารถพูดคุยกับท่านได้เพราะรับรู้ถึงความจำเป็น  ไม่ถือพระองค์  และยังทรงรับเป็นพระสหายอีกด้วย

เด็กที่ไม่มีโอกาสซึมชับคุณธรรมเหล่านี้ผ่านการมองเห็นมากว่า 30 -70 ปีอย่างรุ่นฉัน  ในเวลา 30 วันนี้อาจจะเป็นส่วนหนึ่งให้พวกเขาได้จดจำพระบุรุษอันเป็นสัญลักษณ์ของการดำรงค์ธรรมอย่างมากที่สุด  การไม่เห็นแก่ตน การละความเป็นตัวตนอย่างชัดเจนที่สุดไม่มากก็น้อย  ที่เหลือจากนี้ เมื่อเวลาผ่านไปพวกเขาจะสานต่อเรื่องราวอื่นของท่านมาเป็นหลักดำเนินชีวิตพวกเขามากน้อยอย่างไรก็สุดแล้วแต่

สำหรับฉัน ฉันดีใจที่ได้เกิดและอยู่ในแผ่นดินของพระองค์ท่าน  ได้รักท่านผ่านธรรมะที่ท่านมี  เพียงแต่หวังไว้ว่าฉันและผู้อื่นที่เคยได้ซึมชับความทรงธรรมจากท่านจะไม่ลืมง่าย จะจดจำวันมหาวิปโยควันนี้  และตั้งมั่นฝึกจิตปฏิบัติธรรมเพื่อเจริญรอยตามท่านได้ตลอดชีวิตตนจะหาไม่  เท่านี้ประโยชน์สุขที่พระองค์ท่านหวังไว้กับลูกๆของท่านในปัจจุบัน  ก็จะสัมฤทธิ์ผลอย่างแน่นอน แม้พระองค์ท่านจะจากไปพวกเราแล้ว

                                           สถิตอยู่ในใจตราบนิรันดร์
                           น้อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้นอันหาที่สุดมิได้
      
                                         ข้าพระพุทธเจ้า   น.ส.นพรัตน์