สวัสดีค่ะ หลังจากที่ตามอ่านแต่กระทู้ของคนอื่นมามากมาย เลยเกิดอยากจะแชร์เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวเราเองเมื่อ2ปีที่แล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เราตั้งกระทู้ เขียนคำถูกผิดยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ ถ้าเล่าไม่สนุกก็ต้องขอโทษล่วงหน้าค่ะ งั้นมาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า...
##จุดเริ่มต้น
เราชื่อ โซ นามสมมุตินะคะ (อยากจะบอกว่านิสัยก็แมนเหมือนๆชื่อเนี้ยแหละค่ะ^^) ตอนนั้นช่วงปิดเทอมใหญ่ ทางบ้านเลยย้ายเข้ามาอยู่ในกรุงเทพเพื่อมาดูแลพี่ที่เรียนอยู่กรุงเทพด้วย เพราะพี่ชายเป็นคนหัวดื้อ ค่อนข้างเกเร แถมยังอาศัยอยู่กับป้า แม่กับพ่อเลยไม่อยากจะรบกวนป้าอีกแล้ว เพราะจากที่ป้าเล่าเรื่องของพี่ชายมาโซก็เพลียแทนเลยค่ะ ไหนจะเที่ยวกลางคืนมั่ง กินเหล้ามั่ง โดดเรียนมีเรื่องกับผู้ชายกลุ่มอื่นที่อยู่คนละโรงเรียนอีก บางคนคงสงสัยว่าทำไมไม่ย้ายพี่กลับบ้านล่ะ จะย้ายกันมาหมดทำไม คืองี้ พ่อกับแม่ก็คิดไว้แล้วว่าจะมาทำงานที่กรุงเทพ และงานที่พ่อแม่จะทำคืองานโรงงาน เป็นโรงงานพวกเหล็กพวกอะไหล่รถ เพราะคิดว่าได้เงินดีกว่างานเดิมตั้งเยอะ ออกนอกเรื่องไปเยอะละ กลับเข้าเรื่องเลยดีกว่า ... พอมาถึงที่พักเราก็จัดการยกกระเป๋าเข้าไปเก็บในบ้านทันที บ้านเราเป็นบ้านเช่าธรรมดาสองชั้น แตกต่างจะบ้านหลังข้างๆอย่างสิ้นเชิง บ้านหลังข้างๆเป็นคล้ายๆตึกเล็ก มีทั้งหมดสามชั้น เราก็สั่งเกตนิดๆก่อนจะรีบเดินเอาของเข้าไปเก็บ
แม่:โซ.. โทรบอกซีมันยังลูกว่าเรามาถึงแล้ว (ซีเนี้ยพี่เราเอง อันนี้ก็นามสมมุติ^^) เราวางกระเป๋าลงบนพื้นก่อนจะหยิบมือถือในถุงกางเกงออกมา แล้วกดหาเบอร์ซีมันทันที... หลังจากนั้นเราก็บอกไปว่ามาถึงอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วเราก็รีบขึ้นชั้นสองเพื่อมาเลือกห้องทันที พอเราเลือกและขนของขึ้นห้องเสร็จเราก็จัดการอาบน้ำแล้วปูที่นอนนอนทันที.......
เช้าวันต่อมา...
เราตื่นประมานเที่ยงได้ (ผู้หญิงอะไรนอนเยอะจริงๆ><) ที่เราตื่นสายขนาดนี้เพราะเรามาถึงมันก็ปาไปตี1ตี2แล้วอ่ะ ก็เลยอยากจะนอนให้เต็มที่ เราเดินลงมาข้างล่างโดยที่ยังไม่อาบน้ำ แล้วตรงเอามาในครัวทันที เรา"แม่... มีไรให้กินบ้างอ่ะ หิว" สายตาก็สอดส่องหาของกิน แม่"ซีมันกินหมดแล้ว ถ้าหิวก็ออกไปซื้อเอาที่หน้าปากซอย" อะไรนะ!!! ซีมันกินหมดแล้ว แล้วแม่บอกให้เราออกไปซื้อที่หน้าปากซอยเนี้ยนะ นี่พึ่งมาเองนะ ไม่กล้าออกจากบ้านอ่ะ "ไม่เอาอ่ะแม่ แม่ไปซื้อให้หน่อยดิ" (ชั่งเป็นลูกที่ดีเหลือเกินน) แต่จะให้ออกไปซื้อหน้าปากซอนเนี้ยนะ ไม่เอาอ่ะ ไม่เอาๆ แม่"ถ้าไม่ไปซื้อเองก็หิวต่อไปเลยนะ แม่จะออกไปบ้านป้ากับพ่อ" ได้ไงอ่ะ ทำไมแม่ใจร้าย ไอ้ซีก็เหมือนกัน ไอ้พี่บ้า!! กินก็ไม่รู้จักเหลือให้คนอื่นบ้าง หึ้ยยย หิวก็หิวสิ! พอดีน้ำหนักจะได้ลดด้วยไง หึหึ ไม่กินก็ได้ ถึงจะหิวยังไงก็ไม่ออกไปอ่ะ ไม่คุ้นแล้วเผื่อหลงนี่ยุ้งเลย วิว"แล้วแม่จะกลับมาตอนไหน" ฉันเดินออกมาจากครัวก่อนจะมาหยุดที่หน้าบรรไดแล้วเอ่ยปากถามแม่ แม่"ประมานทุ่มกว่าๆ อยู่บ้านก็อยู่ดีๆอย่าไปท้าตีใครล่ะ เงินแม่วางไว้ที่หลังตู้เย็น แม่ไปล่ะ" แม่เดินไปขึ้นรถที่พ่อเป็นคนขับก่อนที่จะทิ้งคำพูดที่ฉันงง... แม่เห็นฉันเป็นนักเลงตั้งแต่ตอนไหน แล้วคิดยังไงถึงคิดว่าฉันจะไปท้าใครต่อย แม่มั่วอ่ะ ฉันส่ายหัวให้แม่ก่อนจะเดินขึ้นมาบนห้องแล้วทิ้งตัวลงที่นอนแข็งๆ......
เราเล่าไม่สนุกก็ต้องขอโทษด้วยนะ เพราะมันเป็นครั้งแรกที่เราตั้งกระทู้ วันนี้เราต้องไปแล้ว ถ้ามีคนติดตามเราอาจจะมาต่อ แต่ถ้าไม่เราก็ไม่รู้เหมือนกัน...
พี่ชายข้างบ้าน.. นี่เพื่อนเล่นหรอ?(18+นิดๆ)
##จุดเริ่มต้น
เราชื่อ โซ นามสมมุตินะคะ (อยากจะบอกว่านิสัยก็แมนเหมือนๆชื่อเนี้ยแหละค่ะ^^) ตอนนั้นช่วงปิดเทอมใหญ่ ทางบ้านเลยย้ายเข้ามาอยู่ในกรุงเทพเพื่อมาดูแลพี่ที่เรียนอยู่กรุงเทพด้วย เพราะพี่ชายเป็นคนหัวดื้อ ค่อนข้างเกเร แถมยังอาศัยอยู่กับป้า แม่กับพ่อเลยไม่อยากจะรบกวนป้าอีกแล้ว เพราะจากที่ป้าเล่าเรื่องของพี่ชายมาโซก็เพลียแทนเลยค่ะ ไหนจะเที่ยวกลางคืนมั่ง กินเหล้ามั่ง โดดเรียนมีเรื่องกับผู้ชายกลุ่มอื่นที่อยู่คนละโรงเรียนอีก บางคนคงสงสัยว่าทำไมไม่ย้ายพี่กลับบ้านล่ะ จะย้ายกันมาหมดทำไม คืองี้ พ่อกับแม่ก็คิดไว้แล้วว่าจะมาทำงานที่กรุงเทพ และงานที่พ่อแม่จะทำคืองานโรงงาน เป็นโรงงานพวกเหล็กพวกอะไหล่รถ เพราะคิดว่าได้เงินดีกว่างานเดิมตั้งเยอะ ออกนอกเรื่องไปเยอะละ กลับเข้าเรื่องเลยดีกว่า ... พอมาถึงที่พักเราก็จัดการยกกระเป๋าเข้าไปเก็บในบ้านทันที บ้านเราเป็นบ้านเช่าธรรมดาสองชั้น แตกต่างจะบ้านหลังข้างๆอย่างสิ้นเชิง บ้านหลังข้างๆเป็นคล้ายๆตึกเล็ก มีทั้งหมดสามชั้น เราก็สั่งเกตนิดๆก่อนจะรีบเดินเอาของเข้าไปเก็บ
แม่:โซ.. โทรบอกซีมันยังลูกว่าเรามาถึงแล้ว (ซีเนี้ยพี่เราเอง อันนี้ก็นามสมมุติ^^) เราวางกระเป๋าลงบนพื้นก่อนจะหยิบมือถือในถุงกางเกงออกมา แล้วกดหาเบอร์ซีมันทันที... หลังจากนั้นเราก็บอกไปว่ามาถึงอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วเราก็รีบขึ้นชั้นสองเพื่อมาเลือกห้องทันที พอเราเลือกและขนของขึ้นห้องเสร็จเราก็จัดการอาบน้ำแล้วปูที่นอนนอนทันที.......
เช้าวันต่อมา...
เราตื่นประมานเที่ยงได้ (ผู้หญิงอะไรนอนเยอะจริงๆ><) ที่เราตื่นสายขนาดนี้เพราะเรามาถึงมันก็ปาไปตี1ตี2แล้วอ่ะ ก็เลยอยากจะนอนให้เต็มที่ เราเดินลงมาข้างล่างโดยที่ยังไม่อาบน้ำ แล้วตรงเอามาในครัวทันที เรา"แม่... มีไรให้กินบ้างอ่ะ หิว" สายตาก็สอดส่องหาของกิน แม่"ซีมันกินหมดแล้ว ถ้าหิวก็ออกไปซื้อเอาที่หน้าปากซอย" อะไรนะ!!! ซีมันกินหมดแล้ว แล้วแม่บอกให้เราออกไปซื้อที่หน้าปากซอยเนี้ยนะ นี่พึ่งมาเองนะ ไม่กล้าออกจากบ้านอ่ะ "ไม่เอาอ่ะแม่ แม่ไปซื้อให้หน่อยดิ" (ชั่งเป็นลูกที่ดีเหลือเกินน) แต่จะให้ออกไปซื้อหน้าปากซอนเนี้ยนะ ไม่เอาอ่ะ ไม่เอาๆ แม่"ถ้าไม่ไปซื้อเองก็หิวต่อไปเลยนะ แม่จะออกไปบ้านป้ากับพ่อ" ได้ไงอ่ะ ทำไมแม่ใจร้าย ไอ้ซีก็เหมือนกัน ไอ้พี่บ้า!! กินก็ไม่รู้จักเหลือให้คนอื่นบ้าง หึ้ยยย หิวก็หิวสิ! พอดีน้ำหนักจะได้ลดด้วยไง หึหึ ไม่กินก็ได้ ถึงจะหิวยังไงก็ไม่ออกไปอ่ะ ไม่คุ้นแล้วเผื่อหลงนี่ยุ้งเลย วิว"แล้วแม่จะกลับมาตอนไหน" ฉันเดินออกมาจากครัวก่อนจะมาหยุดที่หน้าบรรไดแล้วเอ่ยปากถามแม่ แม่"ประมานทุ่มกว่าๆ อยู่บ้านก็อยู่ดีๆอย่าไปท้าตีใครล่ะ เงินแม่วางไว้ที่หลังตู้เย็น แม่ไปล่ะ" แม่เดินไปขึ้นรถที่พ่อเป็นคนขับก่อนที่จะทิ้งคำพูดที่ฉันงง... แม่เห็นฉันเป็นนักเลงตั้งแต่ตอนไหน แล้วคิดยังไงถึงคิดว่าฉันจะไปท้าใครต่อย แม่มั่วอ่ะ ฉันส่ายหัวให้แม่ก่อนจะเดินขึ้นมาบนห้องแล้วทิ้งตัวลงที่นอนแข็งๆ......
เราเล่าไม่สนุกก็ต้องขอโทษด้วยนะ เพราะมันเป็นครั้งแรกที่เราตั้งกระทู้ วันนี้เราต้องไปแล้ว ถ้ามีคนติดตามเราอาจจะมาต่อ แต่ถ้าไม่เราก็ไม่รู้เหมือนกัน...