เรื่องสินสอด ยังคงเป็นประเพณีที่ยังควรมีเฉพาะเวลาจัดงาน แต่. ต้องอยู่บนพื้นฐานที่สามารถเป็นจริงได้ สินสอดตามความหมายเดิม เป็นทรัพย์ที่ฝ่ายชายมอบแก่ฝ่ายหญิง ในฐานะเลี้ยงดูให้เป็นเกียรติ์ เพื่อสามารถมาเป็นคู่ครองแก่ฝ่ายชายได้เท่านั้น และจะคืนให้แก่บ่าว-สาวหรือไม่ก็ได้..
ในอดีต ฝ่ายหญิงไม่มีอาชีพใดๆ รองรับ นอกจากเป็นแม่บ้านให้แก่ฝ่ายชาย และแม้ว่าอยู่กันไปไม่ยืด เกิดเลิกลากัน ฝ่ายหญิงก็สามารถกลับไปอยู่บ้านเดิมได้ พ่อ-แม่เลี้ยงดูตามเดิม แต่อาจเสียชื่อ (ได้ชื่อว่าเป็นหม้าย) ไปจนแก่ตายเสีย

ปัจุบัน บริบทสังคมเปลี่ยน เนื่องจากฝ่ายหญิง มีฐานะการศึกษา ทัดเทียมเท่าฝ่ายชาย อาจดีกว่าด้วยซ้ำ แม้ว่าจะแต่งงานกันแล้ว ฝ่ายหญิงก็ยังคงทำงานเช่นเดิม

กรณีนี้ ในความเห็นผม เมื่อพ่อแม่ฝ่ายหญิงเรียกค่าสินสอดมา หากบ่าว-สาว รักกันจริง ต้องช่วยกันหาค่าสินสอด (เริ่มก่อร่างสร้างตัว ตั้งแต่ตอนนี้เลย) ส่วนใครจะออกแค่ไหนอย่างไร ไปตกลงเอาคู่ใครคู่มัน ไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะเป็นภาระตกแก่ฝ่ายชายแต่เพียงฝ่ายเดียว ด้วยข้ออ้างเลี้ยงดูลูกสาว (ถ้าเลี้ยงมาเป็น แม่ศรีเรือนอย่างเดียวนะได้)

ที่สำคัญ ห้ามสร้างหนี้ใดๆ เด็ดขาด เมื่อคิดจะแต่งงาน..

^&^'