ตอนนี้ผมรู้สึกอ้างว้างมาก ความทรงจำเก่าๆในอดีตหลายๆเรื่องย้อนเข้ามาในสมอง บางครั้งก็เป็นตลกๆในหมู่สังคม เพื่อนฝูง ผมก็นั่งยิ้มคนเดียวได้ แต่ส่วนมากยามเย็นๆพลบค่ำ ผมจะชอบไปยืนนอกระเบียงห้อง มองฟ้าแล้วเรื่องเศร้าๆในอดีตก็จะเริ่มย้อนเข้าหัวผม น้ำตาลูกผู้ชายก็ไหลทันที อาจจะคิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อ(ท่านเสียแล้ว) คิดถึงแม่ คิดถึงสมัยเด็กๆวิ่งเล่น และเรื่องราวอีกมากมาย บางครั้งความเศร้าความหว้าเหว่ ทำให้ผมคิดอะไรโง่ๆหลายครั้ง อยากจบชีวิตตัวเอง มันเหมือนตอนนี้ผมหมดอาลัยตายอยากกับชีวิต เหมือนอยู่คนเดียว เก็บความเครียด ความเหงาไว้คนเดียว ผมมีแฟนนะครับ อยู่ด้วยกัน แต่บางครั้งเธอก็ทำเฉยชากับผม เราทะเลาะกันบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะเป็นผม ที่ต้องยอม และรับผิดในเรื่องปัญหานั้นๆ ผมเคยจดหมายลาชีวิตผมไว้ในตู้ วันนั้นเป็นช่วงเวลาที่ผมจิตตกมาก คือไม่อยากอยู่ ไม่อยากรับรู้อะไรอีก ...