คือว่าหนูอยู่ ม.2เทอม2 ค่ะตอนนี้ คือโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนมัธยมค่ะ ม.1-ม.3 จะห้องเดิม3ปีเลยค่ะเปลี่ยนแค่ครูประจำชั้น ม.4-ม.6 จะสอบเข้าใหม่ พอดีว่าหนูตอนสมัยประถมหนูอยู่โรงเรียนที่เล็กมากๆ เป็นเตรีย

ฉันเคยนินทาคนที่เคยคบเป็นเพื่อน ด้วยความที่แบบตอนนั้นฉันไม่ชอบเพื่อนคนนี้เลย ทำให้ฉันรู้สึกไม่ดี ฉันก็มักจะโทรไปหาเพื่อนคนอื่นเพื่อระบาย แต่พอมาตอนนี้ฉันรู้สึกว่าทำไมตอนนั้นฉันถึงแย่แบบนี้ นินทาแม้กระ

ไม่รู้จะมีคนเข้ามาอ่านไหมแต่ก็แค่อยากระบายความเศร้าที่มีอยู่ในใจออกมา เริ่มตั้งแต่ม.1 เราเข้าไปร.ร.ที่นึง เพื่อนใหม่ร.ร.ใหม่ทุกอย่างใหม่ไปหมด เราพยายามสร้างสัมพันธ์ สร้างเพื่อ

คุยได้แค่ผิวเผิน ไม่มีการถามสารทุกข์สุกดิบ เขาจะคุยหรือทักเราก่อนแค่เวลาที่เขาต้องการความช่วยเหลือเท่านั้น ไม่รับรู้เรื่องราว ไม่รับฟังปัญหา ไม่มีน้ำใจ ไม่แบ่งปัน แต่เราชอบเขามากๆเลยค่ะ ครั้งสุดท้ายที

หนูรู้ว่ามีคนนินทาหนูเยอะเเยะเเต่หนูก็พยายามไม่สนใจเพราะมันไม่ได้สำคัญต่อชีวิตหนู หนูเคยโดนอะไรที่เเย่กว่านี้มามาก เเต่ก็ผ่านมันมาได้ค่ะ หนูมีอะไรไม่เคยระบายกับเพื่อนๆกลัวว่าเพื่อนจะรำคาญเเล้วก้ไม่อยา

คือเราเป็นคนที่ร้องไห้บ่อยมากเป็นคนคิดมากคนนึงเลยแหละ บางทีเวลาเราร้องไห้เหมือนระบายอยากนึงนะเหมือนอึดอัดอะไรซักอย่างละร้องออกมาคือดีขึ้นมาก แล้วมันจะมีอยู่ช่วงนึงที่ไม่ค่อยมีเรื่องให้คิดมากไม่ได้ร้อง

สวัสดีค่ะ คือหนูไม่อยากไปโรงเรียนเลย ไม่ใช่เพราะหนูไม่อยากเรียนนะคะ แต่แค่รู้สึกเหนื่อยที่จะต้องไปเจอแต่คนแบบเดิมๆนิสัยเดิมๆสังคมรอบข้างเดิมๆ ไปโรงเรียนก็โดนแต่บูลลี่โดนนินทา ทั้งๆที่ยังไม่เคยไปทำอะไร

ระบายความรู้สึก แบบไม่ระบุตัวตนค่ะ สำหรับ จขกท ขอบอกว่า.. 😁ยินดีด้วยนะ ฉันอยู่ได้แล้ว.. ขอให้สนุกกับการเดินทางค่ะ

คือวันนี้ เราพูดเรื่องๆหนึ่งค่ะ กับเพื่อน เราสาบานว่า ถ้าเรื่องที่เราพูด เราโกหกขอให้เราตาย แต่พอเราโทรไปถามความจริง เราก็ได้ทราบว่า เรื่องที่เราเข้าใจ คือเราเข้าใจผิดค่ะ แบบนี้จะเป็นอะไรไหมคะ คือเราเ