เราเป็นคนที่ ผิดหวังกับความรัก แบบซ้ำซากมาก บางที เกือบจะดี แต่ก็พัง
เรามีรักแรกตอนอายุ 12
เคยมีรักแรกพบกันมั้ย? ใช่ เรารักคนคนนั้น ตั้งแต่เห็นครั้งแรก
เจอกันครั้งแรก ที่ค่ายภาษาอังกฤษ เราเจอคนนั้น ก็รู้สึกว่า คุ้นหน้ามาก
เหมือนเคยเจอกันที่ไหน แต่พอเราได้รู้ที่อยู่ของเขา เราก็แน่ใจว่า ไม่เคยเจอกันแน่นอน แล้วเราคุ้นหน้าคนๆนั้นได้ยังไง
อ่าฮะ
(หัวข้อเกี่ยวอะไร???)55555555 เดี๋ยวเล่าไปก็รู้เองแหละ
หลังจากเจอคนๆนั้น เราก็รักคนๆนั้นเลย เรามั่นใจ ว่าคือความรัก
ตอนที่อยู่ในค่าย เวลาทำกิจกรรมอะไร เราก็คู่กันตลอด ไม่ได้บังเอิญหรอก เราเข้าหาเองแหละ อิอิ
ไม่มีใครจับคู่ให้ ครูก็ไม่เกี่ยว เราจับแกเอง เอ้ย อยากคู่กับแกเอง 🙊
ในค่าย ก็จะมีฐานแต่ละฐาน และ .. มีฐานนึง ที่มันเป็นบทสนทนาภาษาอังกฤษ ขอเบอร์คู่ของเรา
แน่นอน ฐานนี้ก็กูต้องได้ เอ้ย ได้คู่ ☺️
จากจบค่ายตอนนั้น เราก็หมั่นโทรหา ส่งข้อความหา จีบเลยก็ว่าได้ มันก็ดีนะ ดีมาก เกือบจะได้คบกัน คุยกันตลอด
สุดท้าย เราก็ส่งข้อความไปบอกเขา
"รักนะ"
หลังจากนั้นก็โทรหากูเลย คนๆนั้น ถามเราว่า "ชอบเราจริงเหรอ"
เรา:เปล่า ส่งผิด ไม่ได้ชอบ
คนนั้น: อ้อ อืม..
เฮ้ออ ทำไมเราต้องปฏิเสธด้วยนะ .. เราก็เลยไม่กล้าโทรหาเขาคนนั้นไปพักใหญ่ๆ
4-5 เดือนได้มั้ง
มาถึงวันที่ 14 กุมภา เราส่งข้อความไปแฮปปี้วาเลนไทน์เขา เขาไม่ตอบข้อความเราเหมือนเมื่อก่อน และก็ได้รู้ว่า เขาเปลี่ยนเบอร์
เราเลยโทรไปหาเพื่อนคนนึง ที่รู้จักกันในค่าย
เรา:ขอเบอร์...หน่อยสิ
มัน!: ชอบ ... เหรอ
เรา: เอามาเถอะ
มัน!: บอกมาก่อนสิ ชอบ... รึเปล่า
เรา: เออ ชอบ ชอบตั้งนานแล้ว , ไหนล่ะเบอร์ เอามาสิ
มัน!: เสียใจด้วย ....เป็นแฟนกัน ไม่ต้องมายุ่งอีก
กู: ...😦😧🙁☹️😢😭😭😭😭 ตอบมันว่า "เออ"
โห่ย ไงล่ะ ปากแข็งนัก หมาคาบไป-เลย โอ้ยยย
แต่มันไม่จบเพียงเท่านี้หรอกนะ
ยังไม่ถึงจุดที่เป็นใจความสำคัญของห้อข้อด้วยซ้ำ ..
ไว้ถ้ามีคนอยากอ่าน อยากรู้ อยากฟังต่อ เราก็จะเล่านะ
นี่ก็พิมพ์ไปทั้งน้ำตา .. 😢