ทำไมต่างประเทศการพบจิตรแพทเป็นเรื่องปกติค่ะแต่คนไทยทำไมคิดว่าเป็นเรื่องแปลกถ้าเราไปพบคนรอบข้างจะหาว่าเราบ้าใหม

เคยดูในหนังฝรั่ง เอะอะก็พบจิตรแพท เห็นผีก็ต้องไปพบจิตแพท ผัวเมียทะเราะกันก็ต้องไปพบจิตแพท ลูกไม่ยอมไปโรงเรียนก็ไปพบจิตแพท
ทำไมที่ไทยไม่ค่อยปรากฏเห็นบ้างละคะ เอะอะตายแล้วค่อยบอกว่าเค้าเหมือนมีอาการทางจิต เป็นโรคซึมเศร้าประมาณนี้
บางทีเราก็เคลียด เราดูแลแม่ที่มีปัญหาทางสมองเรามีอาการจิตตกไปด้วย บางทีก็เคลียดเหมือนอยากจะร้องไห้แต่ร้องไห้ไม่ออก เวลาปัญหาเข้ามามากๆบางทีก็มีความคิดในหัวแวปเล็กขึ้นมาว่าการจากไปคือการหมดทุกข์เมื่อพลังงานเราหมดเราก็แค่ไม่รับรู้สิ่งใดๆ
ถ้าเราไปพบจิตรแพทคนรอบข้างจะมองว่าเราเริ่มเป็นบ้าใหมค่ะ  แล้วจิตแพทของไทยต้องไปหาที่ใหนบ้าง
คำถามอาจดูโง่ๆนะ  
แน่นอนการตั้งกระทู้แบบนี้ต้องมีคนที่คิดแหละว่า"เริ่มเป็นบ้าและ ไปพบหมอเถอะ"
บางทีก็เกียจการคอมเม้นของสังคมแบบเสียดสีมันทำให้ความรู้สึกเราเศร้าหมองลง

หวังว่ากระทู้นี้น่าจะมีสาระมากกว่าความเกรียนนะคะ

การตอบคอมเม้นของใครหลายๆคนอาจจะเป็นประโยชกับคนที่เข้ามาอ่านได้ความรู้ความเพลิดเพลินสาระไม่มากก็น้อย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่