เนื่องจากวันก่อนผมได้เข้าคลาสภาษาอังกฤษ ณ โรงเรียนสอนพิเศษแห่งหนึ่ง โดยผมได้ซื้ออาหารทานเล่นจานโปรดเข้าไปด้วย แบ่งกันกินกับเพื่อนๆ ในนั้น ระหว่างรอเวลาคลาส แล้วอาจารย์ฝรั่งท่านหนึ่งก็เดินเข้ามาทักทายนักเรียนที่นั่งอยู่ ถามว่ากินอะไรกัน ผมเลยหยิบแมลงทอดให้อาจารย์ลองกิน แล้วอาจารย์ฝรั่งเขาทำท่าตกใจแล้วเดินหนีเลยครับ เหมือนประมาณว่าพวกผมกำลังกินอาหารสุดช็อกชวนอาเจียนกันอยู่ยังไงยังงั้น



วันต่อมาเลยได้มีโอกาสคุยกับอาจารย์ฝรั่งหลายท่านเรื่องอาหารพิสดาร โดยได้ความว่าแต่ละประเทศก็จะมีอาหารประจำชาติอยู่ แล้วยังมีอาหารท้องถิ่นอีก บางอย่างกลายเป็นที่นิยมไปทั่วโลก เช่น ส้มตำและต้มยำของไทย ปลาดิบซาซิมิของญี่ปุ่น กิมจิของเกาหลี แต่บางอย่างกลับกลายเป็นเมนูพิสดารชวนขนหัวลุก หรือเรียกอาเจียนแทนที่จะเรียกน้ำลาย เช่น ไข่ Balut ของฟิลิปปินส์  ปลาหมึกเป็นๆ nakji ของเกาหลีเหนือ และหลายเมนูในไทย ซึ่งบางอย่างนี่ เป็นของโปรดผมเลย แน่นอนว่าแมลงทอดก็ต้องเป็นหนึ่งในนั้น โดยเท่าที่ได้คุยกับอาจารย์ฝรั่งมา มีดังนี้

1. แมลงทอด

เป็นอาหารทานเล่นที่มีขายตามตลาดนัดและข้างทางทั่วไปในไทย ประกอบด้วยแมลงชนิดต่างๆ เช่น จิ้งหรีด กระชอน ตั๊กแตน ด้วง ดักแด้ แต่คงไม่มีแมลงพิสดารอย่างแมลงสาบ เมนูนี้ผมชอบตั้งแต่ได้กินครั้งแรกเมื่อตอนเด็กๆ มีกลิ่นหอม รสชาติอร่อยตามกลิ่น มีแคลเซียมด้วย แต่ไม่น่าเชื่อว่าจะกลายเป็นเมนูชวนขนหัวลุกสำหรับต่างชาติ อาจเป็นเพราะว่าพวกเขาไม่ชอบแมลงก็ได้

2. ไข่ทรงเครื่อง

เป็นไข่ที่ผ่านการปรุงสุกโดยการคนไข่ขาวกับไข่แดงให้เข้ากัน แล้วเติมเครื่องปรุงเช่น เกลือ พริกไทย ผงปรุงรส แล้วนำไปปิ้งให้สุก กินกับน้ำจิ้มซอสถั่วเหลือง เป็นของโปรดผมเช่นกัน แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต่างชาติมองว่าเป็นเมนูพิสดาร เพราะคนก็กินไข่ไก่กันทั่วโลกอยู่แล้ว

3. ไข่มดแดง

นิยมกินกันมากในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทย โดยมีทั้งกินสดๆ หรือนำมาปรุงอาหาร เช่น ต้มยำ ยำ แกง ผัดเผ็ด ฯลฯ รสชาตินุ่มมันละมุนลิ้นดี แต่สำหรับชาวต่างชาติแล้ว มันกลับกลายเป็นอาหารที่ชวนสยองไม่ใช่น้อย

4. ยำทะเลดิบ

เมนูนี้ถือเป็นอาหารหรูสำหรับคนไทยบางกลุ่ม แต่คงไม่ใช่ผม ประกอบด้วยยำปูม้า ยำกุ้ง ยำปลาหมึก หรือรวมมิตร ที่ปรุงดิบๆ เลย บางครั้งเอาแบบเป็นๆ เลยก็มี เช่นปูม้าเป็นๆ เอามาสับครึ่งแล้วปรุงยำ หรือกุ้งแม่น้ำ-กุ้งน้ำกร่อยเป็นๆ เอามาปรุงยำ หรือที่นิยมอีกอย่างคือกุ้งฝอยเป็นๆ เอามาปรุงยำ ที่เรียกกันว่า "ยำกุ้งเต้น" ที่ตักใส่ปากเคี้ยวทั้งที่กุ้งยังดิ้นอยู่ เมนูจำพวกนี้ ถ้าจะให้ผมกินก็โอเคนะ แต่ขอแบบสุกดีกว่า ต้มให้สุกก่อนค่อยทำยำ ค่อยน่ากินขึ้นมาหน่อย แต่ที่ต่างชาติไม่ชอบก็เพราะ เนื้ออาหารทะเลดิบๆ มันจะเป็นวุ้นๆ เลี่ยนๆ แทนที่จะหวานมันอย่างตอนสุก อีกอย่างคือมีพยาธิด้วย

เบื้องต้นก็มีประมาณนี้ครับ ส่วนอาหารประจำชาติของต่างชาติ ที่เป็นเมนูพิสดารสำหรับโลกภายนอก ที่ผมเคยกินก็คือ ไข่บาลุต (Balut) ของประเทศฟิลิปปินส์ อาผมซื้อมาฝาก เป็นไข่เป็ดมีเชื้อที่เอาไปกกจนมีอายุประมาณ 18-20 วัน แล้วนำมาต้ม ซึ่งในไข่จะพัฒนาเป็นตัวอ่อนแล้ว แต่ยังเหลือไข่แดงและไข่ขาวอยู่และยังไม่พร้อมฟัก การกินจะกินไข่แดงพร้อมกับตัวอ่อน แต่ผมกินได้คำเดียวแล้วคายครับ เกือบอาเจียน แต่พ่อผมกลับชอบ ถึงขนาดเอาไปทำผัดเผ็ดต่อเลย


ยังมีเมนูไหนอีกที่เข้าข่าย แชร์กันมาได้นะครับ