สวัสดีค้า
นี้เป็นกระทู้แรกนะค่ะ...ผิดพลาดประการใดขอโทษด้วยนะ
คือตอนนี้เรา อายุ18 เรียนจบแค่ ม.3
คืออยากรู้ว่ามีวิธีใดที่จะจบม.ปลายภายใน 1ปีไหมค่ะ
(ย้อนไปซักนิดนะค่ะ...เราเป็นเด็กเรียนดีค้า สอบได้ที่2-5มาโดนตลอดตั้งแต่ป.1 ไม่เคยเกินเลยค่ะ ไม่เคยออกนอกลู่นอกทางเลย ไปเคยไปเที่ยวไหน
อยู่แต่บ้านค่ะ เป็นเด็กเงียบๆ จะว่าเก็บกดก้อได้ พ่อแม่เสียตั้งแต่อนุบาลค้า ยายกํจะเป็นคนที่เวลาดีก็พูดดี แต่เวลาที่แกอารมณ์ แกก็จะชอบด่าหนูค้า
บ้างครั้งออกไปเล่นกับเพื่อนก้อมักจะโดนตีค้า แต่แตกต่างกับหลานคนอื่นๆที่แกไม่เคยดุหรือตีเรย ทำให้เราคิดมาลอดว่าแกไม่รักเรา
จนถึงป.5 เราต้องใช้ชีวิตอยู่คนเดียวที่เอื้ออาทรค้า เพราะยายต้องไปอยู่ต่างจังหวัดบ่อยมากๆเลยค้า เดือน1จะกลับมา2-3หน ได้2-3วันก้อจะกลับไปอีกค้า
เราก้อไม่เคยไปไหนเลยค้า เพราะเรากลัวยายแกมากๆ เลิกเรียน ก้อกลับบ้านเลย เรื่องจะไปนั่งกินขนมหรือเล่นกลับเพื่อนไม่มีค้า กลัวแกรู้แร้วจะโดนตีค้า
เป็นแบบนี้จนถึงม.3ค้า เรามีแฟน เหมือนเค้ามาเติมเต็มเราค่ะ ที่เราขาดหายไป เราได้ทำอะรัยที่ในชีวิตเราไม่เคยทำ เช่นเลิกเรียนเสร็จหนีไปเที่ยวห้าง
มันมีความสุขมากเรยค้า แต่เราก้อไม่ได้ทิ้งการเรียนนะค้า ไคว่ามีแฟนจะแย่เสมอไป ปีนั้นเป็นปีแรกที่เราสอบได้ที่1 ค้า ซึ่งมันไม่ใช้เรื่องง่ายเรย นักเรียนในห้องมี50คนค้า ได้ที่56 ของระดับชั้น ทั้งระดับชั้นม.3 ก็มีประมาณ800กว่าคนค้า เป็นปีที่เราภูมิใจมาก เรื่องมันก้อเหมือนจะดีค้า เราเข้าม.4 สายวิทย์คณิตได้ แต่เรื่องมันก็จนได้ ก่อนเปิดเรียนแค่1อาทิตย์ค้า วันนั้นเราไม่สบายมากค้า (วันที่เราไม่มีเรียนจะต้องไปช่วยงานน้าค้า) เราเลยไม่ได้ไปทำงาน น้าก้อโทมาว่าเราด่าๆ แล้วบอกว่าจะให้เราไปอยู่กลับโต๊ะที่ต่างจังหวัด ซึ่งเรากลัวมาก แล้วก้อน้อยใจมากค้า เสียใจสุดๆ (ก่อนหน้านั้นเราหยุดมาแร้ว2วันค้าแล้วอีกวันเราพอไหวเลยไปทำงานค้า ที่นี้พอกลับมาถึงบ้านก้อไข้หนักอีก เช้ามาเราลุกไม่ได้จิงๆค้า) เราทำงานมาหลายปีไม่มีแม้แต่จะหยุดครั้งนี้เราไปไม่ไหวจิงๆ กลับมาด่าเราค้า เราเสียใจมากแระกลัวมากเพราะเมื่อไรที่ได้ไปอยู่กับยาย เราไม่ได้เรียนแน่ กลัวโดนตี กลัวไปหมดเลย ตอนนั้นเลยตัดสินใจหนีออกจากบ้านค้า ตอนนั้นคิดเพียงอย่างเดียวคือเราจะต้องเรียนให้ได้ ลำบากหน่อย หาง่ายทำ อดทนหน่อยแต่เราทนได้ค้า ดีกว่าไม่ได้เรียน เลยหนีไปอยู่บ้านแฟนค้า แระออกหาง่ายจนได้แล้วค้าเป็นงาน Part Time ในห้าง ใกล้โรงเรียนค้า ที่นี้เรื่องเหมือนะผ่านไปด้วยดี น้าไม่มีโทรตามเรยค้า ซึงนั้นก็ยิ่งสนันสนุนว่าเราคิดถูก จนวันที่3 เราแอบกลับไปที่เอื้อที่เราอยู่ค้า เพื่อเอาของกระเป๋า เสื้อผ้า ชุดนักเรียนค้า เพราะตอนออกมาเราไม่ได้เอาอะไรมาเลย
สอบถามเรื่องเรียนต่อม.ปลายภายใน1ปี
นี้เป็นกระทู้แรกนะค่ะ...ผิดพลาดประการใดขอโทษด้วยนะ
คือตอนนี้เรา อายุ18 เรียนจบแค่ ม.3
คืออยากรู้ว่ามีวิธีใดที่จะจบม.ปลายภายใน 1ปีไหมค่ะ
(ย้อนไปซักนิดนะค่ะ...เราเป็นเด็กเรียนดีค้า สอบได้ที่2-5มาโดนตลอดตั้งแต่ป.1 ไม่เคยเกินเลยค่ะ ไม่เคยออกนอกลู่นอกทางเลย ไปเคยไปเที่ยวไหน
อยู่แต่บ้านค่ะ เป็นเด็กเงียบๆ จะว่าเก็บกดก้อได้ พ่อแม่เสียตั้งแต่อนุบาลค้า ยายกํจะเป็นคนที่เวลาดีก็พูดดี แต่เวลาที่แกอารมณ์ แกก็จะชอบด่าหนูค้า
บ้างครั้งออกไปเล่นกับเพื่อนก้อมักจะโดนตีค้า แต่แตกต่างกับหลานคนอื่นๆที่แกไม่เคยดุหรือตีเรย ทำให้เราคิดมาลอดว่าแกไม่รักเรา
จนถึงป.5 เราต้องใช้ชีวิตอยู่คนเดียวที่เอื้ออาทรค้า เพราะยายต้องไปอยู่ต่างจังหวัดบ่อยมากๆเลยค้า เดือน1จะกลับมา2-3หน ได้2-3วันก้อจะกลับไปอีกค้า
เราก้อไม่เคยไปไหนเลยค้า เพราะเรากลัวยายแกมากๆ เลิกเรียน ก้อกลับบ้านเลย เรื่องจะไปนั่งกินขนมหรือเล่นกลับเพื่อนไม่มีค้า กลัวแกรู้แร้วจะโดนตีค้า
เป็นแบบนี้จนถึงม.3ค้า เรามีแฟน เหมือนเค้ามาเติมเต็มเราค่ะ ที่เราขาดหายไป เราได้ทำอะรัยที่ในชีวิตเราไม่เคยทำ เช่นเลิกเรียนเสร็จหนีไปเที่ยวห้าง
มันมีความสุขมากเรยค้า แต่เราก้อไม่ได้ทิ้งการเรียนนะค้า ไคว่ามีแฟนจะแย่เสมอไป ปีนั้นเป็นปีแรกที่เราสอบได้ที่1 ค้า ซึ่งมันไม่ใช้เรื่องง่ายเรย นักเรียนในห้องมี50คนค้า ได้ที่56 ของระดับชั้น ทั้งระดับชั้นม.3 ก็มีประมาณ800กว่าคนค้า เป็นปีที่เราภูมิใจมาก เรื่องมันก้อเหมือนจะดีค้า เราเข้าม.4 สายวิทย์คณิตได้ แต่เรื่องมันก็จนได้ ก่อนเปิดเรียนแค่1อาทิตย์ค้า วันนั้นเราไม่สบายมากค้า (วันที่เราไม่มีเรียนจะต้องไปช่วยงานน้าค้า) เราเลยไม่ได้ไปทำงาน น้าก้อโทมาว่าเราด่าๆ แล้วบอกว่าจะให้เราไปอยู่กลับโต๊ะที่ต่างจังหวัด ซึ่งเรากลัวมาก แล้วก้อน้อยใจมากค้า เสียใจสุดๆ (ก่อนหน้านั้นเราหยุดมาแร้ว2วันค้าแล้วอีกวันเราพอไหวเลยไปทำงานค้า ที่นี้พอกลับมาถึงบ้านก้อไข้หนักอีก เช้ามาเราลุกไม่ได้จิงๆค้า) เราทำงานมาหลายปีไม่มีแม้แต่จะหยุดครั้งนี้เราไปไม่ไหวจิงๆ กลับมาด่าเราค้า เราเสียใจมากแระกลัวมากเพราะเมื่อไรที่ได้ไปอยู่กับยาย เราไม่ได้เรียนแน่ กลัวโดนตี กลัวไปหมดเลย ตอนนั้นเลยตัดสินใจหนีออกจากบ้านค้า ตอนนั้นคิดเพียงอย่างเดียวคือเราจะต้องเรียนให้ได้ ลำบากหน่อย หาง่ายทำ อดทนหน่อยแต่เราทนได้ค้า ดีกว่าไม่ได้เรียน เลยหนีไปอยู่บ้านแฟนค้า แระออกหาง่ายจนได้แล้วค้าเป็นงาน Part Time ในห้าง ใกล้โรงเรียนค้า ที่นี้เรื่องเหมือนะผ่านไปด้วยดี น้าไม่มีโทรตามเรยค้า ซึงนั้นก็ยิ่งสนันสนุนว่าเราคิดถูก จนวันที่3 เราแอบกลับไปที่เอื้อที่เราอยู่ค้า เพื่อเอาของกระเป๋า เสื้อผ้า ชุดนักเรียนค้า เพราะตอนออกมาเราไม่ได้เอาอะไรมาเลย