คือผมเคยเชื่อมาตลอดว่า คนเราถ้าทำผิดก็ต้องได้รับโทษไปตามความผิดแต่ถ้าไม่ได้ทำผิดเราจำเป็นหรอครับที่ต้องถูกตัดสินว่าเราผิด เนื่องด้วยพี่ชายของผมถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้ร้ายพยายามฆ่าตอนนี้ถูกตัดสินให้จำคุก 12 ปี ทั้งที่ไม่ได้ทำผิดอะไรเลยแม้แต่น้อย จะว่าเป็นแพะรับบาปก็ว่าได้ ในตอนแรกศาลตัดสินให้เป็น พยายามทำร้ายร่างกายจำคุก2ปี แต่อีกฝ่ายไม่ยอมเขายื่นให้อ่านคดีใหม่โดยยื่นให้เป็นพยายามฆ่า และก็เป็นอย่างที่คิดคือศาลตัดสินจำคุก12ปี มันยุติธรรมแล้วหรือครับที่คนบริสุทธิ์ต้องมารับความผิดที่ตนเองไม่ได้ก่อ พยานที่มีศาลบอกว่าไม่มีน้ำหนักมากพอเพราะเป็นคนในหมู่บ้านเดียวกัน แต่พยานของอีกฝ่ายก็เป็นคนในหมู่บ้านเขาเช่นกันแล้วมีน้ำหนักหรอครับ? หลักฐานที่ว่าเป็นคนยิงตรวจเขม่าปืนก็ไม่เจอ หลักฐานคือปืนก็ไม่มี แต่สามารถตัดสินให้เรามีความผิดได้คืออะไรหรอครับ? ผมเชื่อมาตลอดว่าการที่เราจะตัดสินใครสักคนว่าผิดหรือถุกพยานพร้อมหลักฐานต้องมีครบถึงจะตัดสินได้ไม่ใช่หรือครับ ทั้งนี้ตำรวจร้อยเวรที่เป็นผุ้รับแจ้งความก็พูดออกมาว่า คิดหรือว่าจะรอด หมายความว่าไงหรือครับ ถ้าผิดจริงจะไม่ว่าเลยสักคำ แต่นี้อะไรคือไม่ผิด เป็นผุ้บริสุทธิ์กับถูกตัดสินว่าผิด ผมอยากทราบว่าความยุติธรรมมันอยู่ตรงไหนหรอครับสำหรับช่าวบ้านธรรมดาๆคนหนึ่งที่หาเช้ากินค่ำหาเลี้ยงครอบครัว แต่กับถูกตัดสินแบบนี้ เพียงแค่อยากระบายและไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น หรือกฎหมายไทยมีไว้เพื่อรังแกคนที่ไม่มีทางสุ้หรือครับ หรือมีไว้ใช้เพื่อเอื้อผลประโยชน์ให้พวกพ้องของตนเองเท่านั้น (แค่บ้างคนเท่านั้นคนดีก็อาจจะมีอยุ่บ้างผมก้หวังเช่นนั้น)