ทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมาไม่อยากไปทำงานเลยค่ะ เหนื่อยกายไม่เท่าไร เหนื่อยใจกับคนมากกว่า ทุกวันนี้นั่งอยู่ดีๆ ก้อร้องไห้ได้ง่ายๆเลยค่ะ แต่ต่อหน้าคนอื่นเราก้อต้องแสดงว่าเข้มแข็ง จะลาออกจากงานก็ไม่ได้เพราะยังมีพ่อกับแม่ต้องดูแล อดทนกับคำด่าเจ้านาย ด่ายิ่งกว่าแม่อีกครั้ง ทำผิดแต่ละครั้งเหมือนเราไปฆ่าญาตพี่น้องเขาตาย ทั้งที่ความจริงเรื่องมันนิดเดียว ต้องเสียงดัง ต้องประจานเดินออกจากห้องน้ำตาแทบไหล อาย เจ็บใจ แต่ก้อต้องแสดงให้เห็นว่าไม่เป็นไร ฉันโอเค เจอแบบนี้ทุกวัน ไม่มีความสุขเลยค่ะ คือเราเต็มที่แล้วกับการทำงาน ทุ่มเทให้มากๆเท่าที่จะทำได้ พอเจอแบบนี้ความรู้สึกหมดเลยค่ะ ไม่เหลืออะไรเลย ไม่ชมไม่ว่า ไม่เห็นที่เราทำไม่ว่า แต่ช่วยเข้าใจเราบ้าง !!