ผมไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
กับคนคนนึงคนนี้เป็นแฟนเก่า
ตอนคบกันผมเลวมากแต่เขาก็ดีกับผมมาก
ให้ยืมเงิน เอาทองไปจำ ให้ยืมใช้โน้ตบุคคอยอยู่ตรงข้างกันตลอด ใช่แต่เขาไม่สวยและมีลูกติดซึ่งนั่นทำให้ผมไม่จิงจังและทำเลวๆใส่เขาอย่างเช่นมีชู้ไปทั่วแต่เขาก็ทนอยุ่ตลอดจนผมต้องบอกเลิกแต่ถึงแม้ว่าจะเลิกกันไปเขาก็ยังวนเวียนอยู่ในชีวิต
โดยผมจะไปส่งทุกเช้าไปทำงานตลอดและตอนนี้ชีวิตมันกลับกันชีวิตผมมันดีขึ้นมากจากติดหนี้เป็นรายรับ 4-5 หมื่น ส่วนตัวเขาต้องส่งลูกติด เรียนส่งให้แม่ ค่าหอ แถมเงินเดือนก็น้อยเพราะเพิ่งจบก็ชักหน้าไม่ถึงหลัง ผมเองจะรู้สึกเป็นห่วงคนนี้เสมอ ไม่ว่าจะทำอะไรกับใคร แม้กระทั่งตัดสินใจจะมีคนอื่นแล้วออกจากชีวิตคนนี้ก็ไม่กล้าจะทำ เพราะเป็นห่วงเธอคนนี้ แทบทุกอย่างไม่ว่าจะไปทำงานลำบากมั้ย จะมีเงินกินข้าวมั้ย ซึ่งผมก็ให้เงินเทอใช้เดือนนึง 3-5 พันรวมถึงเวลาไปเที่ยวดูหนังก็ออกให้หมด แต่ความรู้สึกกับคนนี้ตอนนี้ไม่ได้รักไม่ได้รุ้สึกเหมือนแฟน ก็ยังงงๆตัวเองอยู่ว่าสรุปแล้วเรารุ้สึกยังไงกับคนคนนี้