เรื่องมีอยู่ว่า ตั้งแต่เล็กเราโดนญาติผู้หญิงฝ่ายแม่ดูถูกมาตลอด เปรียบเทียบกับลูกเขามาตลอด จนวันหนึ่งเราเข้าเรียนที่อาชีวะ เขาก็มาดูถูกหาว่าจะเรียนไม่จบต้องมีผัวก่อน ส่วนลูกเขาเข้าเรียนระดับมัธยมปลายชื่อดัง แต่.....ใช้เงินเข้านะตั้งสามหมื่น.....
พอจบปวส.เราต่อมหาวิทยาลัยเรียนเสาร์อาทิตย์เพื่อจะช่วยเหลืองานที่บ้าน ตอนนี้เราเรียนจบช่วยเหลืองานที่บ้าน พร้อมหน้าบเรียมมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชอีก1ใบ เรียบร้อย.ตรีสองใบ แม่ภูมิใจมาก
แต่ลูกสาวของญาตินั้น พอเข้าม.ก็เที่ยวเกเร สุดท้ายเรียนไม่จบ
เรื่องนี้สอนให้เรารู้ว่าผลกรรมที่ชอบดูถูกว่าลูกคนอื่นมาสะท้อนเข้าครอบครัวเขาหมด ทั้งลูกชายลูกสาวตอนนี้ไม่มีใครเรียนต่อแบบที่เขาพูดไว้
คำดูถูกทำให้เรามีมานะในการเรียนถึงจะไม่ได้เรียนในรั้วมหาวิทยาลัยที่หรูหราแต่ก็ทำให้แม่ภูมิใจได้