คือหนูเรียนอยู่ชั้น ม.5 แล้วค่ะ แต่เรียนสายวิทย์ เพิ่งมารู้ตัวว่าตัวเองชอบทางนี้ตอนที่ตัดสินใจเรียนสายวิทย์แล้ว พ่อแม่ทำนาฐานะก็ส่งเราเรียนได้ เคยไปขอครูเปลี่ยนสายแต่ครูบอกว่าไม่ทันแล้ว แล้วครูเขาถามว่าอยากเรียนอะไร หนูก็ตอบว่าอยากเรียนรัฐศาสตร์ ครูก็ถามอีกว่า เรียนรัฐศาสตร์จะทำงานอะไร ผญ เรียนรัฐศาสตร์หางานทำยากนอกจากจะเป็นปลัด หนูก็ตอบว่าอยากทำงานอะไรก็ได้ในกระทรวงต่างประเทศ ครูบอกว่าเปลี่ยนความคิดเถอะคนที่จะทำงานในกระทรวงต่างประเทศได้ต้องมีเชื้อสาย คนแถวบ้านพอรู้ว่าหนูอยากเป็นอะไรเขามาพูดกะแม่หนูว่าที่หนูอยากเป็นมันสูงนะ แล้วป้าเราก็บอกว่าเราอยากเป็นอะไรที่สูงเกินไปบอกว่าเราเรียนทางนี้ไม่สงสารพ่อแม่หรอเรียนไปก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เราอยากเป็นไม่มีเชื้อสายเป็นไม่ได้หรอก ตอนนั้นเราตอบว่าขอแค่สอบเข้าทำงานในกระทรวงได้ก็พอแล้ว แล้วเราก็ป้าอีกว่า เคยอ่านเจอไม่จำเป็นว่าต้องมีเชื้อสายหรือเส้นสายอะไรแค่มีความรู้จริงๆ สอบเข้าได้ก็ได้แล้ว ป้าเราก็บอกว่าถ้าแบบนั้นคนเค้าก็เรียนกันหมดแล้วสิ เราก็เลยบอกป้าว่าถ้าแบบนั้นคนที่มีเชื้อสายเค้าก็เรียนกันหมดแล้วสิถึงจะไม่มีความรู้ เราก็คิดในใจนะว่าคงเหมือนกับการพูดภาษาอังกฤษที่คนเราไม่กล้าก็เพราะแบบนี้ หลายคนดูถูกเรามากว่าเราเป็นไม่ได้หรอก แต่เราหวังไว้ขอแค่สอบเข้าทำงานได้ก็พอแล้ว เราเคยดูวีดีโอเรื่องของพี่ตาลที่เค้าสอบเป็นนักการทูตแล้ว เค้าบอกว่าไม่มีเรื่องเชื้อสายหรือเส้นสายแน่นอนเราก็รู้สึกว่ายังมีหวัง แต่พ่อแม่เราไม่อะไรนะพ่อเราสนับสนุนสิ่งที่เราเรียน แม่ก็เคยบอกว่าอยากให้เรียนอะไรมั่นใจว่าเป็นได้แน่ๆ แต่ถ้าเราเรียนทางนี้ก็โอเคเพราะแม่เรารู้ว่ามันไม่ได้ทำงานทางนี้ด้านเดียวแต่แม่ก็อยากให้เราทำได้อยากที่ตั้งใจไว้ หลายคนก็ให้กำลังใจนะ แต่หลายคนก็ตอกย้ำ เราคิดว่าถ้าเราเรียนหมอเรามีสิทธิ์ไม่ได้เป็นหมอมากกว่าด้านนี้อีก เพราะเราไม่ชอบเกี่ยวกับทางหมอเลย แต่เราชอบทางด้านนี้เราชอบภาษาชอบสังคม ลองเปรียบเทียบตอนเรียนภาษาเราจำภาษาได้ไวมาก แต่ตอนที่เรียนเกี่ยวกับวิทย์เราก็รู้เรื่องนะแต่เราใช้เวลานานกว่าจะเข้าใจ เราเชื่อว่าถ้าเราชอบอะไรเราจะทำมันได้ เราไม่เปลี่ยนใจนะเราตั้งใจจะเรียนทางนี้เลย แค่อยากรู้ว่าถ้าเรามีความรู้เราสามารถที่จะเป็นนักการทูตได้ใช่มั้ย