ผมชื่อ ฟ.นะครับ นามสมมติ พึ่งเข้าเรียนอยู่ปีหนึ่งของมหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งย่านอโศกครับ เริ่มเลยนะครับคือเรื่องมีอยู่ว่าตอนที่ผมกำลังเดินทางไปเรียน  อยู่ๆ ฝนก็ตกลงมาหนักมาก ผมกลัวตัวจะเปียกเลยวิ่งไปหาที่หลบฝน ตอนนั้นผมรีบๆเลยหยุดยืนดูท่าทีฝนสักพัก ผมเลยตัดสินใจว่าว่าถ้ามันยังไม่ซาอีก ผมจะวิ่งฝ่าฝนไปเรียน แต่ทันใดนั้นครับ ก็มีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามา เธอมีร่มครับ หน้าตาน่ารักทีเดียวผมก็มองๆแหละ แต่ผมยังไม่ได้อะไรกับเธอนะครับ จนกระทั่งเธอชวนผมติดร่มไปด้วยเพราะไปทางเดียวกัน ระหว่างที่คุยกันนั้นมันเหมือนกับมีมนต์สะกดไรบางอย่าง ที่ทำให้ผมไม่สามารถหยุดเกร็งได้เลย ยิ่งเวลาเธอยิ้มนี่เล่นเอาผมไปไม่เป็นเลย จากที่มึนอึนๆอยู่แล้วก็ยิ่งหนักเข้าไปอีก แถมเธอยังกวนๆ แล้วชอบเพลงเวลาเธอยิ้มเหมือนผมด้วยครับ ผมเลยชอบเธอตั้งแต่นั้น ทีนี้ผมก็มารู้ทีหลังว่าเธอเรียนอยู่คณะเดียวกันกับผม มีคลาสที่เรียนด้วยกันด้วย ขอแทนเธอว่า ม. ละกันนะครับ ม.เป็นคนที่น่ารัก สดใส เฟรนลี่ มีเพื่อนเยอะมาก ผมมีคลาสเดียวกับ ม. อาจารย์เข้ามาก็ให้จับกลุ่ม ผมได้คู่กับ ม. ครับ พอออกจากห้องมา ม.ก็มาคุยกับผมเรื่องงาน เชื่อไหมครับ ผมนี่อึนเลย เขินมากๆจนเหม่อๆเมาๆ เธอเลยแอบดุผมเบาๆ แต่ก็น่ารักมากๆ พอตอนกลับบ้านขากลับเราก็ได้เดินกลับด้วยกัน ตอนนั้น ม. ก็ยังปกติดีนะครับ แต่อยู่ดีๆมาวันนี้ตอนเช้า ม.หน้าบึ้ง เหมือนไม่ใช่คนๆเดียวกันเลยครับ ไม่ยิ้ม ไม่คุยทักไรกับใครเลย ผมอยากรู้ครับว่ามีเหตุผลอะไรที่ทำให้ผู้หญิงยิ้มแย้มคนหนึ่งไม่ยิ้มอีกเลย หรือ เธอไม่พอใจอะไรผมหรือป่าว ผมทำอะไรผิดครับ?

ปล.ถ้าดูอ่านยากไปหรืออะไร ผมก็ขอโทษด้วยนะครับ