ข้าราขการการเมือง กับ ข้าราชการประจำกระทรวงพาณิชย์ เบ็ดเสร็จโดนไป 20,000 ล้าน ก็ไปว่ากันในศาล
ถ้าเงินก้อนนี้แม้บาทเดียวไปตกอยู่ในมือพวกพ้อง ญาติพี่น้อง ก็ควรรับโทษ อาญา แถมไปด้วย

แต่ถ้าความเสียหายนั้น ไม่ใช่ทั้งการประมาทเล่นเล่อ การปฎิบัติ หรือ ละเว้นฯ จนทำให้รัฐเสียหาย ผู้ที่ถูกกล่าว
หาทั้งหมดก็แค่ต้องเสียเวลาขึ้นโรงขึ้นศาล ที่ท้ายที่สุดแล้ว อาจเหมือน นาย อมเรศ ศิลาอ่อน ที่โดนกล่าวหา
ไปเป็นแสนล้าน สุดท้ายโทษแค่โดนรอลงอาญา

ประเด็นผมไม่ได้อยากพูดถึงการเสียหาย แต่ที่อยากพูดคือ จากนี้ไป ถ้าใครขึ้นมามีอำนาจคงจะเอาบรรทัดฐาน
นี้มาใช้ บรรทัดฐานที่จะใช้คำสั่งทางปกครองเพื่อเรียกความเสียหายจากคู่แข่ง ไม่ว่าจะเป็นข้าราชการการเมือง
ข้าราชการพลเรือน ตำรวจ ทหาร

คงไล่กันไปตั้งแต่ ต้นกล้าอาชีพ สร้างโรงพักทั่วประเทศ หรือ การประกันราคาข้าวที่จ่ายให้เจ้าของที่นา สมัย
ปชป. หรือ แม้จะเป็นรัฐบาลของ พล.อ. ประยุทธ์ ไม่ว่าจะเป็นการรับซื้อสต๊อกยางในราคาที่สูงกว่าราคาตลาด
โครงการรับจำนำข้าวตามยุ้งฉาง หรือ โครงการคนไร้บ้าน 4 ล้านครัวเรือน

จริงอยู่ว่าแม้ดำเนินการตามกระบวนการยุติธรรมบางคดีอาจจะไม่เป็นผล เนื่องเพราะมีกฏหมายยกเว้นกับกลุ่มคน
บางคนไว้

คนที่ทำเขาคงไม่ได้หวังผล แต่เขาหวังว่า คนไทย ไม่มากก็น้อย จะได้เห็นความเป็นสองมาตรฐานของสังคมไทย
ให้ชัดมากขึ้น

ถ้าคิดว่าการดำเนินคดี 20,000 ล้านแล้วจะทำลายนักการเมืองฝ่ายตรงข้ามได้อย่างราบคาบ ผมเชื่อว่า คนที่คิด
แบบนี้ เขาคิดผิด It's not the end, it's just the beginning.