“แก วันที่ 10 – 12 เราจะไประยอง แกไปด้วยกันป่าว”
ไอพลับ น้องสาวเรา line มาชวน
ลูกไผ่: “เฮ้ย ไปๆ”
พลับ: “ทริปกินๆนอนๆนะแก อยากไปพักผ่อนหวะ”
ลูกไผ่: “โอเค ได้ๆ”
นี่คือการนัดกันล่วงหน้าเกือบเดือน 555
ช่วงก่อนจะถึงวันนัด เราย้ำแล้วถามพี่ปุ่นบ่อยๆว่า “นี่ทริปกินๆนอนๆนะคะ พี่ปุ่นโอเคมั้ย”
ก็เห็นทุกทีชอบอยู่ไม่นิ่ง ชอบไปถ่ายรูปนู้นนี่ๆ
พี่ปุ่น: “โอเคดิ ทำไมอ่ะ ถามบ่อยเกินไปแล้วนะ”
ลูกไผ่: T^T
ละนื่คือจุดเริ่มต้นกินๆนอนๆ ของเราที่ระยอง
ปะ เดี๋ยวเราพาไปกินๆ นอนๆ ที่ระยอง ตามมาๆ



ทริปนี้ไปกัน 4 คน มีเรา พลับ พี่ฟิล์ม (แฟนไอพลับ) และพี่ปุ่น พี่ฟิล์มเป็นป๋าผู้ใจดีขับรถตลอดทริปนี้ เราพักกันที่คอนโดของป้าเรา (แม่พลับ) ที่หน้าหาดแม่รำพึง รอบนี้ก็เลยไม่มีค่าที่จ่ายเรื่องที่พักแต่อย่างใดฮ้า....
เรานัดกัน 2 ทุ่มคืนวันศุกร์ ที่อารีย์เพื่อออกเดินทางไประยอง วันเสาร์จะได้ไม่ต้องรีบตื่นเช้ากัน
ลูกไผ่: “สบ๊าย เรานั่ง BTS แปปเดียวก็ถึงแล้ว”
1 ทุ่ม ปั่นงานอย่างบ้าคลั่ง
ทุ่มครึ่ง ยังคงปั่นงานนิ้วแทบพันกัน
2 ทุ่ม งานเข้า
ชิท! วันศุกร์มหาประลัย ทำไมต้องมางานเข้าวันนี้!!!!!!
2 ทุ่มครึ่ง ปิดคอมอย่างไวว่อง เดินขาขวิดไปขึ้น BTS
ลูกไผ่: “ไผ่กำลังเดินไปขึ้น BTS นะคะ”
พี่ปุ่น: “โห กว่าจะมาถึงก็อีก 2 ชั่วโมงนู้น”
จุดนี้คือ พยายามปั่นงานอย่างสุดแล้วไง หัวตื้อมาก กดดันกลัวคนอื่นรออีก พูดเล่นพูดจริง กวนไม่กวนไม่รู้แล้ว โกรธ!
ลูกไผ่: “ไผ่ก็ไม่ได้อยากจะสายป่ะคะ นี่ก็รีบสุดแล้ว ไม่มีใครอยากทำงานถึง 2 ทุ่มวันศุกร์หรอกค่ะ!”
ระหว่างการเดินทางไประยองในคืนนี้ ก็เลยมาคุสุดทาง 555
อย่า อย่าคิดว่าการโกรธครั้งนี้จะได้รับการง้อแต่อย่างใด พอถึงระยอง ไผ่เดินลงไปซื้อมาม่ามาต้มกิน กินเสร็จ หายโกรธจ้า
เป็นแฟนพี่ปุ่น ต้องโกรธเอง หายเอง นะคร้า T^T

Day1:
เรากับพี่ปุ่นตื่นมา 11 โมงกว่า พลับนี่ตื่นมาตั้งแต่ 9 โมง เฮ้ยยย เราขอโต้ดดดด หิวสินะ 555
เราคุยกันไว้ว่าวันนี้จะไปทานเจ้จิ๋ว เป็นที่เราต้องมาทานประจำเวลาที่มาระยองกับไอพลับ
ร้านเจ้จิ๋วอยู่แถวตลาดบ้านเพ ห่อหมกร้านนี้ไร้เทียมทานมาก โคตรอร่อย อร่อยมโคตรๆ เราไม่ได้เว่อร์นะ 555 ต้องไปลองๆ



ไม่ใช่ห่อหมกอย่างเดียวนะที่อร่อย ที่ร้านเจ้จิ๋วนี่สั่งเลย อร่อยทุกอย่าง!



เติมพลังงานกันมาเต็มพุงแล้ว ปะ ไปเที่ยวกันต่อ
ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว พลับเปรยๆขึ้นมา
พลับ: “เอ้อ แกๆ เราอยากไป ‘ทุ่งโปร่งทอง’ อ่ะ”
ลูกไผ่: “โปรงทองป่ะวะแก 555 ไปดิๆ เราอยากไปมานานละ ไม่ได้ไปซักที”
เป้าหมายหลักๆของเราวันนี้ก็เลยเป็น ‘ทุ่งโปรงทอง’
ระหว่างทาง เราแวะซื้อชา กาแฟกันที่ ‘ร้านศิลา คอฟฟี่’



เป็นนร้านข้างทางที่เราขับผ่านกัน แต่เฮ้ย มันดีแฮะ



ข้างในร้านมีขนมเยอะมาก ทั้งเค้ก ทั้งขนมไทย เครื่องดื่มก็มีให้เลือกเยอะเลย รสชาติก็โอเคนะ



ตอนเดินออกมาจากร้าน หันไปเห็นฝั่งตรงข้าม
อืม...นี่คงเป็นร้าน original ของเค้าก่อนมาเป็นร้านใหญ่ๆฝั่งนี้สินะ
นี่มั่ว คิดไปเองล้วนๆ นะ 555



เราขับรถตามพี่ google ที่พาลัดเลาะซอกซอยพักใหญ่
เราก็มาถึงแล้วววว ทางเข้าทุ่งโปรงทองงงง!!!!!
ตรงทางเข้าจะมีลานที่เค้ารับฝากรถดักอยู่ตั้งแต่ต้นทาง อย่างเพิ่งรีบเลี้ยวเข้าไปจอดนะฮ้า ข้างในยังมีลานที่ใกล้กว่าอยู่ด้วย
สุดท้ายเราก็จอดที่ ‘ลานจอดที่ 2’ ซึ่งไม่ใชลานที่อยู่ใกล้สุด แต่ที่จอดรถมีที่บังแดดให้
-    ค่าจอดรถ 20 บาท
ที่ลานจอดรถจะมีรถบริการไปส่งเราที่ทุ่งโปรงทองด้วย
-    ค่ารถไปส่งคนละ 5 บาท



เฮ้ย นั่งรถนี่มันชิลมาก ลมเย็นๆ มันดีอ่ะ
นั่งเพียงชั่วเคี้ยวหมากแหลก เราก็มาถึงหน้าทางเดินเข้าไปทุ่งโปรงทอง
ข้างหน้าทางเข้ามีของกินขายด้วยนะ ไม่ต้องกลัวอดตายแล้ว เย้!



ละก็มี เรือนำเที่ยว พานั่งชมปูก้ามดาบและหิ่งห้อยด้วย (กลางวันมันมีหิ่งห้อยให้ดูด้วยเหรอว้า) ค่าบริการคนละ 50 บาท แต่เราไม่ได้นั่งกันหรอกนะ อยากเดินเที่ยวในทุ่งมากกว่า



วันนี้มีคนมาเที่ยวบ้าง แต่ไม่ได้เยอะมากเหมือนสถานที่ท่องเที่ยวบางที่ ที่ถ่ายไปทางไหนก็ติดแต่คน



เดินยังไม่ทันพ้นสะพานเดินเข้าไปในทุ่งเลย พี่ปุ่นก็หันไปเห็นคุณลุงนั่งถักแหอยู่
พี่ปุ่น: “อุ๊ย น่าถ่ายรูปจัง เราไปก่อนนะ”
แล้วก็ปีนลงสะพาน เดินดุ่มๆไปหาคุณลุงเลยจ้า มิได้สนใจอิ 3 ตัวที่เหลือนี่เล้ยยย
ไอเราก็ถ่ายรูปพลับกับพี่ฟิล์มรอไป ถ่ายจนไม่รู้จะถ่ายอะไรแล้ว หันไปก็ยังเห็นเม้ากับคุณลุงอยู่
นี่จะนั่งถักแหกับลุงเลยมั้ยคะ! 555
ลูกไผ่: “เฮ้ย แกกับพี่ฟิล์มเดินไปก่อนเลยเว้ย ท่าจะยาวแระ เดี๋ยวเราตามไป
พลับ: “555 โอเคๆ”



ไอพลับเดินไปซักพัก พี่ปุ่นก็ปีนกลับมา
พี่ปุ่น: “คุณลุงบอกว่า ช่วงนี้ฝนตกเลยไม่ค่อยได้ออกเรือไปหาปลา ก็เลยต้องอยู่ซ่อมแห แต่ว่าก็วางแหทิ้งไว้ในทะเลนะ อีก 2 วันค่อยไปเก็บ”
นั่นไง National geographic ตอน ‘ชีวิตชาวประมงหน้าฝน’ - -“
ถึงเวลาเราออกเดินกันบ้างแล้ว เราเดินไปตามทางเรื่อยๆ



ตรงนี้เดินชิวมาก อากาศไม่ร้อนเลย เพราะต้นไม้สูง บังแดดไว้หมด ระหว่างทางก็หยุดถ่ายรูปเป็นพักๆ



แล้วเราก็เดินมาโผล่ถึงตรงที่เป็นทุ่งโล่งๆ กว้างๆ สีทอง
จุดนี้เองสินะ ที่เค้าถ่ายรูปลง page กัน เฮ้ยย มันสวยมากจริงๆ เราหยุดถ่ายรูปอยู่ตรงนี้พักใหญ่เลย

ลูกไผ่: “ไม่รู้ไอพลับมันเดินไปถึงไหนแล้วค่ะนี่ กะจะมาถ่ายรูปให้ซักหน่อย”
พี่ปุ่น: “นั่นสิ”



เดินต่อไปเรื่อยๆ ตรงข้างทางเริ่มไม่ใช่ดินโคลนแฉะละ มันเริ่มมีน้ำสูงขึ้นเรื่อยๆ
มีทั้งน้ำ ทั้งลม ทั้งต้นไม้ใหญ่ มันเย็นสบายมากจริงๆ



เสียดายตรงที่ต้นไม้ใหญ่ มีคนมาขูดขีด เขียนนู้นนี่ เฮ้ย มันแย่มากอ่ะ!



เราเดินทะลุทางเดินต้นไม้ใหญ่ออกมา เราก็เจอ ทะล!



ลูกไผ่: “ไผ่ว่านะ เผลอเดี๋ยวเราอาจจะเจอไอพลับกันพี่ฟิล์มเดินจนสุดทางแล้วก็เดินกลับมาแล้วก็ได้นะ 555”

เราลงไปนั่งห้อยขาชิวๆ แล้วหันขวาไปตรงทางเดินข้างหน้า อ้าว พลับกับพี่ฟิล์ม! เดินกลับกันมาแล้ว 555
แต่....ดูหน้า ตูดกันมาเชียว เอ่อ......
แล้วพลับก็เดินเข้ามาหาเรา ในขณะที่พี่ฟิล์มเดินจ้ำกลับไปลิ่วๆ เลย
เอ่อม...เมื่อวานคู่เรา วันนี้คราวพวกแกสินะ 5555 อะไรก๊านนนน



พลับ: “แก มันไกลมากอ่ะ เราเดินไม่ถึงหวะ เราว่าแกเดินไปถึงเวิ้งน้ำข้างหน้านู้นก็พอละ เราว่าไม่ค่อยมีอะไรละ”
ลูกไผ่: “อ้าว เหรอ เออๆ เดี๋ยวเดินไปดูก่อน มะๆ เดี๋ยวเราถ่ายรูปให้”





วันนี้โชคดีมาก อากาศดี ฟ้าดี ทุกอย่างเลยสวยไปหมดเลย



เดินๆไปก็จะเจอต้นโปรงทองต้นเล็กๆ ที่เค้าเพิ่งปลูกไว้เป็นแนว สวยมั่กๆ



เพราะตรงนี้ยังเป็น ต้นโปรงทองเบบี๋ แดดเปรี้ยงเลยส่องลงมาเต็ม
ร้อนก็ร้อนนะ แต่เห็นแดดสะท้อนน้ำ วิบวับๆ แล้ว เฮ้ยยย สวยอ่ะ



เราเดินมาถึงเวิ้งที่พลับบอก แล้วเดินต่อไปข้างหน้าอีกนิด เราก็ตัดสินใจเดินกลับ เพราะนี่ 4 โมงกว่าแล้ว เราอยากเดินกลับไปถ่ายรูปตรงทุ่งโล่งๆ กว้างๆ ให้พลับ ถ้าเดินไปสุดทาง แสงน่าจะหมดซะก่อน



เราเดินไปซักพัก อ้าว พี่ฟิล์มเดินกลับมาแล้ว ละก็งุ้งงิ้งๆ บอกพลับไม่ง้อ
เอ่อ...ปะ พี่ปุ่นคะ ไปถ่ายรูปต้นไม้ตรงนั้นกันเถอะ 555

เนื่องจากทริปนี้บอกว่ามาระยอง เราก็กะเที่ยวทะเลเต็มที่ เลยลากอิแตะมา ไม่คิดว่าจะต้องเดินเยอะขนาดนี้
อิแตะกัดสิค้า!  
ขากลับเลยต้องถอดรองเท้าเดินสุดทาง นี่ก้มมองพื้นเพราะกลัวตะปูตำตลอดทาง มึนเลยจ้า 555

และแล้วเราก็กลับมาถึงทุ่งโล่งกว้าง ขากลับนี่แดดเปรี้ยงเลย ตาเลยหยี๋กันถ้วนหน้า
ถ่ายกันเองแล้ว อยากได้รูป 4 คนอ่ะ หันซ้ายหันขวา ก็ไปเจอคู่รักคู่นึง สะพายกล้องทั้งคู่ แถมมีขาตั้งกล้องมาด้วย!
นี่จะต้องเป็นผู้มีความ professional ในการถ่ายรูปเป็นแน่แท้
พี่ปุ่น: “โทษนะครับ ช่วยถ่ายรูปให้หน่อยได้มั้ยครับ”
คู่รักผู้ใจดีคู่นั้น: “ได้ครับ”
ลูกไผ่: “พี่ปุ่นเลือกคนถ่ายได้เยี่ยมมากค่า 555”

และแล้วเราก็ได้รูปหมู เอ้ย รูปหมู่ตรงนี้ซะที



ขากลับเราแวะซื้อ Pepsi แล้วก็นั่งรถบริการส่งไปที่ลานจอดรถ
ได้ Pepsi กับนั่งรถรับลมชิว หลังจากเดินเหงื่อซกมานี่ เฮ้ยยย มันดีมากอ่ะ

เย็นนี้เป้าหมายเราเยอะมาก
พลับอยากไปเดินตลาดบ้านเพ
แล้วพวกเราก็ไปหาข้าวทาน
ละก็อยากไปทานที่ร้านราย็อง
ละก็กะว่าจะไปดู แฟนเดย์ กัน
เง้ออออ มันเยอะเกินไปแล้ววว 555
สรุป กว่าจะออกมาจากทุ่งก็ค่ำแล้ว ตลาดน่าจะปิดแล้ว และร้านราย็องก็มีข้าวขายด้วยนี่
โอเค
สรุปเราตกลงกันว่า เราจะไปทานข้าวและขนมที่ราย็อง ละก็ไปดูหนังกันต่อ
ร้านราย็อง เป็นอีกร้านที่เรามาทานกันประจำเวลามาระยองกับพลับ
เมื่อก่อนเค้าเริ่มจากร้านเล็กๆ ที่ขายโรตี ขนมปังปิ้ง แล้วก็ชา กาแฟ



จนตอนนี้ขยายร้านใหญ่โต แถมมีเมนูให้เลือกเยอะแยะเลย ตอนค่ำๆ เวลามาระยองแล้วไม่รู้จะไปไหนกัน
ก็แวะมาทานขนมชิวๆกันที่นี่ได้

ทานเสร็จเราก็ไปดูหนังกันต่อ พลับกับพี่ฟิล์มดู Sully ส่วนเรากับพี่ปุ่นดู แฟนเดย์ คือ...มาดูหนังที่ระยองคืออาร๊ายยยย



Day2:
วันนี้เราตื่นเช้าขึ้นหน่อย สำนึกผิด เดี๋ยวไอพลับนั่งรอหิวแบบเมื่อวานอีก 555



วันนี้ตอนแรกเรากะไปทาน ร้านป้าจิ๋ว กันอีก (ทานครั้งเดียวไม่พอจริงๆ 555)
แต่ก็อยากนั่งทาน ‘ไก่ก๋อย’ ชิวๆ ริมหาดด้วย
อ๊ะ งงอ่ะดิ ไก่ก๋อย คืออะไร
ไก่ก๋อย เป็นศัพท์ที่บ้านเราเรียกกันเอง เป็นไก่ย่างสีเหลืองๆส้มๆ ที่ขายที่รถส้มตำที่มาขายตามริมหาด
เราเคยเห็นร้านนี้ครั้งแรกที่วัดก๋อย จากนั้นเราเลยเรียก ‘ไก่ก๋อย’ กันมาตลอด 555

สรุปการตัดสินใจนี้ เราให้พี่ฟิล์มเป็นผู้เลือก
และแล้วเราก็ได้นั่งริมหาดทานไก่ก๋อยกัน



วันนี้อากาศดี ไม่มีฝนฟ้าสวยอีกแล้ว ถือว่าทริปนี้เราโชคดีกันมาก