สวัสดีค่ะ อยากแชร์ประสบการณ์
"เมื่อก่อน เราชอบเขา เราใส่ใจเขา เรามีเวลาที่จะอยู่เพื่อเขาเสมอ แต่.. เขาไม่ต้องการ
มาตอนนี้ เราไม่ได้ชอบเขาแล้ว เราเมินเฉยใส่ เราไม่มีเวลาให้เขาอีกต่อไป แต่.. เขากลับต้องการ"
คำพูดข้างบนนี้เกิดขึ้นกับเราเสมอ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ไม่ว่าเราจะคบจะคุยกับใครก็ตาม
ก็มีบ้างที่เราคิดว่าคงเป็นเวรกรรมของเรา ชาติก่อนคงไปทำให้ใครเสียใจมาก็เยอะอยู่ ชาตินี้เลยต้องมาเจอตลอด เพ้อเจ้อไปใหญ่ล่ะ = =
เคสแรก
เรา : (คบคุยกันมาตั้งนานก็ตัดสินใจแล้วว่าวันนี้ต้องบอก) เราชอบเธอ
R : ........
เรา : (ค่อนข้างมั่นใจว่าเซนส์เราไม่ผิดที่เขาก็ชอบเราเหมือนกัน) แล้วเธอชอบเราหรือเปล่า
R : เราไม่ได้ชอบเธอ คิดไปเองทั้งนั้น
เราเสียใจมาก เพราะเราชอบคนนี้มานานจริงๆ ตั้งแต่ตอนนั้นก็รับรู้ได้ทันทีว่าเขามีเราเพียงแค่คุยแก้เหงา แต่ไม่คิดจริงจัง เราเลยถามว่า
เรา : เธอแน่ใจนะว่าคิดกับเราแค่เพื่อน (พอดีช่วงนั้นมีอีกคนมาขายขนมจีบอยู่เนืองๆ)
R : อืม ก็เพื่อนกัน แค่นั้น (พูดแบบไม่มีเยื่อใย แล้วเมื่อก่อนที่ปฎิบัติต่อกันคืออะไรแว้)
แล้วหลังจากนั้นไม่นานเราก็มีแฟน คบกับอีกคนนึง หลังจากวันนั้นมาสองสามเดือน R กลับมารื้อฟื้นเรื่องราววันเก่าๆ เพื่อ!?
เรา : มีอะไร?
R : คิดถึงนะ..
เรา : ก็เพราะเธอคิดว่าเราจะอยู่ตรงนั้นเสมอเพื่อรอเธอ เธอคิดผิด (ในใจนึกสมน้ำหน้า เพราะตอนนั้นเราเหมือนถูกปล่อยเคว้งคว้าง เจ็บสิ)
ผ่านข้ามปีก็แล้ว R ยังคงแวะเวียนและทักมาพร้อมกับประโยค "คิดถึงนะ" เสมอๆ จนบางทีเราก็รู้สึกแปลกๆว่ามันเพ้อมากไปหรือเปล่า
มันคือประโยคที่เราเคยอยากจะได้ยินเสมอ แต่ตอนนี้มันไม่มีค่าอีกแล้ว สุดท้าย R ตื้อไม่สำเร็จ นางเลยหายตัวไปเลย ติดต่อไม่ได้อีก
แต่วันเกิดนางเราก็อวยพรวันเกิดไปให้เพราะเห็นว่าคนเคยๆรู้จักกัน
เคสสอง
เมื่อก่อนตอนคุยกัน เราชอบร้องเพลงให้คนนี้ฟังอยู่บ่อยๆก่อนนอน แต่ด้วยสาเหตุใดไม่ทราบ คุยกันไปได้สักพัก
นางตัดสินใจหายตัวไปพร้อมกับข้ออ้างที่ว่าออกเดินทางเที่ยวกับเพื่อนๆ เป็นเดือนๆ โดยทิ้งเราให้เหงาและเอาแต่รอเขาติดต่อมา
โดยที่เขาก็มีความสุขอยู่กับเพื่อนๆ โดยที่ไม่แคร์ความรู้สึกคนตรงนี้กันบ้างเลย สุดท้ายเราตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตเขา
ปล่อยให้เขามีความสุขให้พอ ส่วนเวลาที่เรามีให้เขาหมดไปแล้ว ผ่านไปหลายเดือน นางทักกลับมาว่า หายไปนะ คิดถึง วันดีคืนดีโทรมาหา
บอกว่าเหงาบ้าง เบื่อบ้าง อยากได้ยินเราร้องเพลงอีกนะ ว่างให้โทรกลับ หลอกล่อเราสารพัดให้เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมอย่างที่เคย
แต่เราไม่ทำ ตัดบทบอกไม่มีเวลา ยุ่งอย่างอื่นอยู่ เขาพยายามทำอย่างนี้อยู่หลายครั้ง จนตอนนี้ก็เหมือนจะยอมแพ้และหายไปเอง
เคสสาม
กับคนนี้เข้ากันได้ดีเรื่อง ทำอาหาร เพราะชอบทำอาหารและเป็นสายกินทั้งคู่ แต่เพราะที่เราต่างก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าความสัมพันธ์ของเราเป็นไปได้ยาก
เลยทำได้แค่คุยกันเฉยๆ แต่มันมาทำให้มีความหวังก็ตรงที่นางตัดสินใจบอกชอบเราและเราก็บอกชอบเขาไป แต่ความสัมพันธ์ก็ไม่ได้คืบหน้า
เขาก็ไม่ได้ขอเราเป็นแฟน นึกจะมาคุยก็มา นึกจะหายก็หายไป เรารู้สึกไม่โอเคเลยออกมาจากตรงนั้น หายออกมาเงียบๆเช่นกัน แต่เขาหายไปก่อน
ถามว่าเสียใจไหม เสียใจเพราะทุกครั้งที่เราคบคุยกับใคร เราจริงใจ ไม่มีแสดงเสแสร้ง ใช้ใจล้วนๆ รู้สึกยังไงก็ทำตามนั้น
มีอะไรให้ช่วยก็ยินดีช่วยจริงๆ อยากทำทุกอย่างให้มันน่าจดจำ แต่สุดท้ายสิ่งที่ได้กลับมาคือความเสียใจก็ทำไงได้ อยู่ไม่ได้ก็ต้องยอมออกมา
มาตอนนี้เราคบกับแฟนคนปัจจุบัน แต่อีตาเคสที่สามนี่กลับมาหาเฉย ประมาณว่าคิดถึงและมาไล่ไลค์รูปทั้งเฟสและไอจี ส่งสติกเกอร์หัวใจมั่งล่ะ
แฟนเราเห็นก็เข้าใจผิด ยิ่งเลยระแวงทีนี้ ซวยอีก อธิบายยาวเลย อันนั้นนอกเรื่องล่ะ ขอตัดออกไปนะคะ
เลยอยากจะรู้จริงๆว่าทำไมตอนที่เราอยู่ด้วยกันถึงไม่เห็นความสำคัญกันมากกว่านี้ มาตอนนี้แล้วจะได้อะไร มันสายไปแล้ว
หรือต้องให้เกิดขึ้นจริงก่อนถึงจะรู้สึก และคิดถึงกัน.. เราไม่คิดย้อนกลับ เพราะคิดว่าทำเต็มที่แล้ว ไม่เสียใจ ไม่มีเสียดาย
ถ้ากลับไปก็ไม่มีอะไรที่ทำให้ได้แล้ว ความรู้สึกที่ให้ไปก็ถูกเอาไปโยนทิ้ง กลับไปก็เหมือนเดิม ไม่ดีกว่า ขอเดินหน้าต่อไป
มีค่าเมื่อสายไป..
"เมื่อก่อน เราชอบเขา เราใส่ใจเขา เรามีเวลาที่จะอยู่เพื่อเขาเสมอ แต่.. เขาไม่ต้องการ
มาตอนนี้ เราไม่ได้ชอบเขาแล้ว เราเมินเฉยใส่ เราไม่มีเวลาให้เขาอีกต่อไป แต่.. เขากลับต้องการ"
คำพูดข้างบนนี้เกิดขึ้นกับเราเสมอ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ไม่ว่าเราจะคบจะคุยกับใครก็ตาม
ก็มีบ้างที่เราคิดว่าคงเป็นเวรกรรมของเรา ชาติก่อนคงไปทำให้ใครเสียใจมาก็เยอะอยู่ ชาตินี้เลยต้องมาเจอตลอด เพ้อเจ้อไปใหญ่ล่ะ = =
เคสแรก
เรา : (คบคุยกันมาตั้งนานก็ตัดสินใจแล้วว่าวันนี้ต้องบอก) เราชอบเธอ
R : ........
เรา : (ค่อนข้างมั่นใจว่าเซนส์เราไม่ผิดที่เขาก็ชอบเราเหมือนกัน) แล้วเธอชอบเราหรือเปล่า
R : เราไม่ได้ชอบเธอ คิดไปเองทั้งนั้น
เราเสียใจมาก เพราะเราชอบคนนี้มานานจริงๆ ตั้งแต่ตอนนั้นก็รับรู้ได้ทันทีว่าเขามีเราเพียงแค่คุยแก้เหงา แต่ไม่คิดจริงจัง เราเลยถามว่า
เรา : เธอแน่ใจนะว่าคิดกับเราแค่เพื่อน (พอดีช่วงนั้นมีอีกคนมาขายขนมจีบอยู่เนืองๆ)
R : อืม ก็เพื่อนกัน แค่นั้น (พูดแบบไม่มีเยื่อใย แล้วเมื่อก่อนที่ปฎิบัติต่อกันคืออะไรแว้)
แล้วหลังจากนั้นไม่นานเราก็มีแฟน คบกับอีกคนนึง หลังจากวันนั้นมาสองสามเดือน R กลับมารื้อฟื้นเรื่องราววันเก่าๆ เพื่อ!?
เรา : มีอะไร?
R : คิดถึงนะ..
เรา : ก็เพราะเธอคิดว่าเราจะอยู่ตรงนั้นเสมอเพื่อรอเธอ เธอคิดผิด (ในใจนึกสมน้ำหน้า เพราะตอนนั้นเราเหมือนถูกปล่อยเคว้งคว้าง เจ็บสิ)
ผ่านข้ามปีก็แล้ว R ยังคงแวะเวียนและทักมาพร้อมกับประโยค "คิดถึงนะ" เสมอๆ จนบางทีเราก็รู้สึกแปลกๆว่ามันเพ้อมากไปหรือเปล่า
มันคือประโยคที่เราเคยอยากจะได้ยินเสมอ แต่ตอนนี้มันไม่มีค่าอีกแล้ว สุดท้าย R ตื้อไม่สำเร็จ นางเลยหายตัวไปเลย ติดต่อไม่ได้อีก
แต่วันเกิดนางเราก็อวยพรวันเกิดไปให้เพราะเห็นว่าคนเคยๆรู้จักกัน
เคสสอง
เมื่อก่อนตอนคุยกัน เราชอบร้องเพลงให้คนนี้ฟังอยู่บ่อยๆก่อนนอน แต่ด้วยสาเหตุใดไม่ทราบ คุยกันไปได้สักพัก
นางตัดสินใจหายตัวไปพร้อมกับข้ออ้างที่ว่าออกเดินทางเที่ยวกับเพื่อนๆ เป็นเดือนๆ โดยทิ้งเราให้เหงาและเอาแต่รอเขาติดต่อมา
โดยที่เขาก็มีความสุขอยู่กับเพื่อนๆ โดยที่ไม่แคร์ความรู้สึกคนตรงนี้กันบ้างเลย สุดท้ายเราตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตเขา
ปล่อยให้เขามีความสุขให้พอ ส่วนเวลาที่เรามีให้เขาหมดไปแล้ว ผ่านไปหลายเดือน นางทักกลับมาว่า หายไปนะ คิดถึง วันดีคืนดีโทรมาหา
บอกว่าเหงาบ้าง เบื่อบ้าง อยากได้ยินเราร้องเพลงอีกนะ ว่างให้โทรกลับ หลอกล่อเราสารพัดให้เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมอย่างที่เคย
แต่เราไม่ทำ ตัดบทบอกไม่มีเวลา ยุ่งอย่างอื่นอยู่ เขาพยายามทำอย่างนี้อยู่หลายครั้ง จนตอนนี้ก็เหมือนจะยอมแพ้และหายไปเอง
เคสสาม
กับคนนี้เข้ากันได้ดีเรื่อง ทำอาหาร เพราะชอบทำอาหารและเป็นสายกินทั้งคู่ แต่เพราะที่เราต่างก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าความสัมพันธ์ของเราเป็นไปได้ยาก
เลยทำได้แค่คุยกันเฉยๆ แต่มันมาทำให้มีความหวังก็ตรงที่นางตัดสินใจบอกชอบเราและเราก็บอกชอบเขาไป แต่ความสัมพันธ์ก็ไม่ได้คืบหน้า
เขาก็ไม่ได้ขอเราเป็นแฟน นึกจะมาคุยก็มา นึกจะหายก็หายไป เรารู้สึกไม่โอเคเลยออกมาจากตรงนั้น หายออกมาเงียบๆเช่นกัน แต่เขาหายไปก่อน
ถามว่าเสียใจไหม เสียใจเพราะทุกครั้งที่เราคบคุยกับใคร เราจริงใจ ไม่มีแสดงเสแสร้ง ใช้ใจล้วนๆ รู้สึกยังไงก็ทำตามนั้น
มีอะไรให้ช่วยก็ยินดีช่วยจริงๆ อยากทำทุกอย่างให้มันน่าจดจำ แต่สุดท้ายสิ่งที่ได้กลับมาคือความเสียใจก็ทำไงได้ อยู่ไม่ได้ก็ต้องยอมออกมา
มาตอนนี้เราคบกับแฟนคนปัจจุบัน แต่อีตาเคสที่สามนี่กลับมาหาเฉย ประมาณว่าคิดถึงและมาไล่ไลค์รูปทั้งเฟสและไอจี ส่งสติกเกอร์หัวใจมั่งล่ะ
แฟนเราเห็นก็เข้าใจผิด ยิ่งเลยระแวงทีนี้ ซวยอีก อธิบายยาวเลย อันนั้นนอกเรื่องล่ะ ขอตัดออกไปนะคะ
เลยอยากจะรู้จริงๆว่าทำไมตอนที่เราอยู่ด้วยกันถึงไม่เห็นความสำคัญกันมากกว่านี้ มาตอนนี้แล้วจะได้อะไร มันสายไปแล้ว
หรือต้องให้เกิดขึ้นจริงก่อนถึงจะรู้สึก และคิดถึงกัน.. เราไม่คิดย้อนกลับ เพราะคิดว่าทำเต็มที่แล้ว ไม่เสียใจ ไม่มีเสียดาย
ถ้ากลับไปก็ไม่มีอะไรที่ทำให้ได้แล้ว ความรู้สึกที่ให้ไปก็ถูกเอาไปโยนทิ้ง กลับไปก็เหมือนเดิม ไม่ดีกว่า ขอเดินหน้าต่อไป