ก่อนอื่นต้องสวัสดีทุกๆคนก่อนนะคับ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของผมเลย (เขียนผิดพลาดอะไรต้องขออภัยไว้ด้วย)

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คือผมกับแฟนคบกันได้ซักพักใหญ่ๆแล้วคับ เราก้อเริ่มรู้จักกันมากขึ้นเรื่อยๆตามระยะเวลาที่คบกัน แฟนผมเรียน ป โทกำลังจะจบแล้วอยู่ที่ประเทศอังกฤษ อีกไม่นานก้อจะกลับมาอยู่เมืองไทยแล้ว ฐานะทางบ้านของเค้าก้อดีมากๆเลยทีเดียว ส่วนตัวผมกำลังเรียน ป ตรี อยุ่ปีสุดท้าย คือเราคุยกันว่าจะอยุ่ที่ กทม ด้วยกันหางานทำคับ แต่ผมกลับมานั่งรู้สึกอะไรบางอย่าง คือบางครั้งผมมีคำถามที่ผมถามตัวเอง ว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ ? ผมสร้างความหวังให้ตัวเองมากไปมั้ย ? ผมรู้เสมอว่าผมทำให้แฟนมีความสุขได้ ทำให้แฟนผมสบายใจได้เวลาที่อยู่กับผม แต่ผมอาจจะทำหน้าที่ของคนเป็นแฟนได้ยังไม่ครบไปซะทุกอย่าง เรียนก้อยังไม่จบ ชีวิตยังไม่มีอะไรชัดเจนเป็นชิ้นเป็นอันซักที ส่วนแฟนผมความสำเร็จกำลังจะมาถึงแล้วในอีกไม่นาน ผมอยากให้แฟนผมมีคนที่ดูแลอย่างดีที่สุด เพรียบพร้อมทุกๆเรื่อง มีครอบครัวที่ดี คือบางครั้งผมคิดว่าผมเหมือนคนเห็นแก่ตัว เหมือนดึงชีวิตคนๆนึงไว้รึป่าว ? ผมทำให้ชีวิตแฟนผมดูแย่ไปมั้ย ? เวลาที่เราไปไหนด้วยกันแฟนผมจะอายมั้ยที่เดินกับผม เวลาที่ผมมีความคิดพวกนี้ ผมก้อเกลียดตัวเองนะ เพราะบางทีแฟนผมอาจจะไม่ได้คิดอะไรแบบนี้เลย แต่เป็นผมคนเดียวที่นั่งคิด นั่งดูถูกตัวเอง ว่าแฟนผมเจอคนที่ดีพร้อมกว่าผมได้ แต่ที่ผมเป็นไปทั้งหมดก้อเพียงแค่กลัวจะดูแลแฟนได้ไม่ดีพอเหมือนคนอื่นๆ บางทีเคยคิดจะหายไปจากตรงนี้เลยนะ แต่ตัวผมเองก้อทำไม่ได้ เพราะรักมาก ใจนึงก้ออยากจะไป อีกใจก้อห่วงอยากจะอยู่ใกล้ๆ ผมควรจะจัดการตัวเองยังไงดีคับทุกคน ตอนนี้มันรู้สึกว่าตัวผมเองไม่คู่ควรกับแฟนเลย T^T