ตั้งแต่เราโตมา ด้วยเหตุผลที่ว่าเราเป็นคนเงียบๆ เราก็เลยโดยเพื่อนแกล้งมาตลอด ตั้งแต่ประถม มัธยม หรือแม้แต่ตอนทำงาน สัมผัสได้เวลาที่เพื่อนร่วมงานปฏิบัติกับเรา บางคนก็หัวเราะยังกับเราเปนตัวตลก บางคนก็ไม่สนใจเหมือนอากาศธาตุ บางทีก็พูดไม่ดีใส่ ตั้งแต่เล็กจนโต เราไม่เคยรู้สึกมั่นใจได้เลยสักครั้ง เวลาที่ต้องอยู่กับคนอื่น ไม่เคยรู้สึกว่าปลอดภัย ก็มีบางคนที่เป็นเพื่อนเราจริงๆ แล้วก็มีบ้าง ที่จะมีแต่คนคอยหัวเราะเยอะและปฏิบัติกับเราแบบนี้.... แต่เราก็ต้องขอโทษด้วยที่เราเข้าสังคมไม่เป็น เราไม่รู้เวลาจับกลุ่มกัน เราไม่ค่อนอินเท่าไหร่....เรามีความสุขดี กินข้าวคนเดียวได้เอง เที่ยวคนเดียวก็ได้ แต่เวลามาทำงาน เรากลายเป็นคนไม่ค่อยมีความรู้สึกสนุกสนานเท่าไหร่ คือไม่มีความสุขเลย เราไม่ไว้ใจเพื่อนร่วมงานสักคน ยกเว้นพี่เลี้ยงที่สนิทจริงๆ เรา แค่อยากรู้จริงๆว่าเป็นคนเงียบๆมันผิดอะไรมากมายไหม....มันน่ารังเกียจมากเหรอ เวลาเห็นคนอื่นเเสยะยิ้มมาที่เรา ... เราก็รุ้สึกแย่มากๆ.... การที่ต้องอยู่กับคนอื่นทำให้เรารู้สึกแย่มากๆ...ในเรื่องหน้าที่เราก็ทำได้ดี รับผิดชอบงานตัวเอง แค่อยากรู้ผิดอะไร...แค่เป็นคนเงียบๆไม่เข้าหา ไม่เปนส่วนหนึ่งกับเขา ไม่สนุกกับเขา ยังงี้เหรอ