คบแฟนมาได้ 6 เดือน ปกติก็ไม่ค่อยได้โทรคุยกันเท่าไหร่ แฟนเป็นคนปากไวกับเรา ไม่พอใจนี่ใส่เลยไม่รู้จะผิดหรือถูก ไลน์คุยกันทุกวันแต่ส่วนใหญ่ประมาณครึ่งชั่วโมงขึ้นไปถึงจะตอบ เป็นแบบนี้ตั้งแต่แรกคบ ก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรเพราะโตๆกันแล้ว  แฟนเป็นคนจริงจังกับคำพูดที่เราพูดมาก สิ่งที่เราพูดกับสิ่งที่เขาคิดมักจะสวนทางกันตลอด  แต่แฟนไม่เคยมองว่าตัวเองผิด  เคยบอกว่ากลับถึงห้องแล้วจะไลน์บอก ครั้งแรกก็บอก ครั้งที่ 3 เราไม่ได้บอกเพราะเขาก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ แต่ปรากฏว่า 5 ทุ่มแล้วไลน์มาถามว่าใหนบอกถึงห้องแล้วจะไลน์บอก เราก็ขอโทษ  แฟนก็โกรธไปเลยต้องง้ออยู่ 2วัน บอกว่าถ้าง้อแค่วันเดวก็อย่าง้อดีกว่า  เราก็มาคิดว่าเออ เราหายไปแทนที่จะโทรหาก็ไม่โทรไม่ไลน์  เราโทรไปก็ไม่เคยจะรับ  เคยบอกว่าเป็นแฟนกันต้องมีโทรหากันบ้าง ก็ได้คำตอบมาว่ารู้แล้ว แต่ไม่เคยทำ  เราก็เออ ช่างเหอะไม่เป็นไร  ครั้งที่ 2 แฟนไปปฏิบัติธรรม เราก็บอกโทรมา ก็โทรมาก็บอกว่าพี่ตั้งใจนะ เท่านั้นแหละ นางบอกว่าไม่ต้องมาสอนเขารู้หรอกว่าต้องทำยังไงแบบไม่พอใจ เราก็เลยบอกใจเย็นๆก่อนไม่ได้สอน  ถ้าเป็นคนที่เขาไม่ซีเรียส หรือเป็นเรา เราก็แค่บอกว่า ค่ะหนูจะตั้งใจ ทั้งๆที่เรารู้อยู่แล้ว เราก็เออ ไรวะผิดอีกและ คือนางมองคพูดเราเป็นลบไปหมดอะเพราะไร คือบางครั้งไม่กล้าที่จะพูดไรเลย แต่มันไม่ใช่ตัวเรา  แฟนเราเขาไปปฏิบัติธรรมบ่อย แต่นางปฏิบัติเพื่อให้อยู่กับเพื่อนร่วมงานได้ เพราะตัวเองต้องทำงานเป็นทีม และนางก็ไม่คิดจะออกจากงานนี้ นางจึงต้องทำไงก็ได้เพื่อให้อยู่ได้  แต่นางมาลงที่เราอ่ะ เพลียมาก  บางครั้งเราบอกว่าถึงบ้านแล้วบอกด้วยนะ นางก็ไม่บอก แต่เราไม่ว่าไร แต่เป็นเรานางวีนแตก นางทำได้เราทำไม่ได้  นางนิสัยเหมือนผู้หญิง ก่อนที่จะมาคบกับเรา นางเลิกกับแฟนมาได้ 6 เดือน แฟนนางไปมีแฟนใหม่  เราก็มาทบทวนนิสัยนาง แต่ก็คิดว่าคนเราถ้าเรามองข้ามข้อเสียของเขาได้ก็ OK  ถามว่านางใส่ใจหรือเปล่า ก็ไม่ค่อยมี นางจะให้เราใส่ใจอย่างเดียว พอเราบอกว่าเป็นแฟนกันต้องใส่ใจกันบ้าง เคยถามว่าเวลาไลน์ไปทำไมตอบช้าจังเอาวันที่ไม่ทำงานนะ นางบอกว่าก็ดูแล้วไม่ได้อะไร ก็ต้องทำอะไรป่ะ ดูตอบ  เราค่อนข้างใส่ใจแฟนนะ พยายามศึกษานิสัย แต่ยิ่งนานไปมีแต่เราที่ปรับเข้าหา เริ่มเหนื่อย แต่ก็คิดว่าเดวรอดูอีกสักระยะ   ก่อนนางไปสิงคโปร ให้นางโทรหาก่อนขึ้นเครื่อง นางไม่โทร  กลับจากสิงคโปร์ ไลน์มา เราก็ตอบ นางคงรู้ว่าเราน้อยใจ  อยู่ๆนางโทรมา ปกติไม่เคยโทร เราก็ตกใจนึกว่ามีเรื่องอะไรก็เลย ถามว่ามีอะไรหรือเปล่าแค่นั้น นางปรี๊ดแตก บอกทำไมต้องมีอะไรถึงจะโทรได้เหรอ  เราก็รีบอธิบายไม่ใช่แบบนั้น  โดยปกติคนที่ไม่เคยโทรหากันแม้แต่เพื่อนเราก็ถามว่าโทรมามีไรหรือเปล่า อยู่ที่คนฟังคิดยังไง  ถ้าเป็นเพื่อนหรือเราส่วนใหญ่เราก็ตอบว่าไม่มีอะไรโทรมาเพราะคิดถึง  เพียงแค่แฟนเราปรับความคิดเป็นบวก เปลี่ยนคำพูดจากไม่มีอะไรโทรมาไม่ได้ เป็นไปหลายวันคิดถึง แต่นางไม่นางโกรธมาก ต้องอธิบายตลอดกว่านางจะใจเย็น เราก็น้อยใจมากนะร้องให้เลย  เราเองพยายามทำให้ดีที่สุดจนดูเหมือนเราไม่เป็นตัวเองเลย  น้อยใจหลายครั้งแต่ก็ได้แต่น้อยใจ  ล่าสุดเจอกันไปทำบุญก็คุยกันเรื่องคำพูด ยังไงนางก็ต้องให้เราฟังเขา ว่าสิ่งที่เขาคิดมันถูก  จนวันนี้ เรารู้สึกไม่สบายใจมาหลายวันก็เลย บอกแฟนว่าไม่สบายใจ ไม่รู้เป็นไง นางตอบว่าเป็นอะไรอีกละ  เราว่าไม่มีอะไรแค่คิดเรื่องงานกับเรื่องที่จะทำไม่รู้จะปรึกษาใคร นางบอกนึกว่าเรื่องพี่อีก  นางตอบมาว่า เพื่อนก็มีเยอะญาติก็มีทำไมไม่ไปปรึกษา เรานี่ขำเลย  คิดในใจนี่แฟนตรูหรือเปล่า  ถ้าเป็นเขาเราจะไม่ปล่อยให้เขาทุกข์หรือไม่สบายใจคนเดว   เราก็เลยบอกว่า คนเป็นแฟนกันไม่ว่าจะทุกข์หรือจะสุข ก็จะนึกถึงแฟนก่อนคนแรก ไม่ต้องการอะไรหรอกแค่กำลังใจเล็กๆน้อยๆ  เพราะพี่คือคนสำคัญไงหนูถึงคิดถึงก่อนใคร อิอิ แต่นางไม่ขำกับเรา นางบอกแล้วแต่จะคิดแล้วกัน ถ้าคบกันมันทุกข์มากก็อย่าคบกันเลย  เราอ่านแล้วใจเราก็นิ่งมากนะ บอกว่าเคยพูดหรือเปล่าว่าทุกข์ ทุกครั้งทำไมถึงตีความเราเป็นลบไปหมด เคยถามเราบ้างมั๊ย  ทุกครั้งเวลาเขาทำ เขาถูกแต่เวลาเราทำเราผิด  ผิดทั้งๆที่ไม่ได้คิดอะไรเลย   ก็เลยบอกแฟนว่าอยากให้โทรมาเคลียนางไม่โทร  บอกก็เท่านั้นแหละเรื่องคำพูด พูดหลายครั้งก็ไม่เข้าใจ คืดเราต้องเข้าใจ เราต้องถามเขาก๋อนทุกครั้งที่จะพูดหรือพิมพ์อะไรออกไป มันใช่ป่ะว่ะ  เราดูและใส่ใจเขาไม่ขาด ไม่เคยเดือดร้อน ไม่เคยก้าวก่าย แต่เขาปิดบังเราหลายเรื่อง โกหกเราหลายเรื่อง  แฟนเราเป็นคนฉลาด  แต่ขี้โมโห (กับเราคนเดียวมั้ง)  เราเลยบอกว่าไม่เป็นไรถ้าที่ผ่านมาคบกันเราทำให้มีแตความทุกข์เราก็พร้อมจะออกมา  ส่งข้อความสุดท้ายไปนางไม่อ่าน สงสัยคงบล้อคไลน์เราแล้ว แต่ใจเราเหมือนมันชา สมองมันคิด  ไม่โกรธ  ขอบคุณพี่เขาด้วยซ้ำที่ทำให้เราเปลี่ยตัวเองได้หลายอย่าง  เราเป็นโสดมา 5 ปี ทำงานตลอดทุ่มเทให้กับงาน จนได้ออกจากงานได้มาเจอพีเขาเลยเปิดใจอีกสักครั้ง  เราเคยมีแฟนคบกันมานาน ดูแลเอาใจใส่ตลอดต่างกันตรงที่แฟนเก่าเราเขารักเรามาก แต่ก็ขาดการเอาใจใส่ ให้แต่วัตถุ  ไม่เคยเอาใจใส่ ดูแล ไม่สบายก็ไม่เคยดูแล  ให้ช่วยเหลืออะไรเล็กๆน้อยๆก็ปฏิเสธ  แรกๆเราก็น้อยใจร้องให้ พอนานเข้าก็ไม่ใช้ไม่อะไรอีกแล้ว จนฟางเส้นสุดท้ายมันขาด เรียน ป.ตรีจะจบ ทำโปรเจค ทำงานไปเรียนไปวานใช้ทำอะไรสักอย่างถูกปฏิเสธ  ไม่พูดพยายามทำเองจนสอบจนจบ  ขอคุยกับเขา ขอเลิก  เหตุผลที่บอกแฟนเก่า  ในเมื่อหนูมีใครอีกคนในชีวิตแล้วเหมือนไม่มี  หนูขอไม่มีดีกว่า หนูขออิสระ  แฟนทำใจไม่ได้แรกๆ ไปบวช   เราเอาพวงมาลัยไหว้แฟนขออโหสิกรรมทีผ่านมา  แรกๆแฟนยังมาง้อแต่เราไม่ขอกลับไปเพราะมองเห็นแล้วว่าทุกอย่างมันคงเหมือนเดิม  แต่เขาก็โทรมาถามสารทุกข์เรื่อยๆ เพราะเราห้ามเขามาหาเด็ดขาด  เลิกกันต่างก็ไม่มีใคร จน 5 ปี มาเลือกคนนี้ เหมือนอ่านหนังสือเล่มเดิม ต่างกันตรงตัวละคร  ต่างกันตรงที่เราเป็นคนเลือกเขา  เขาก็เลือกที่จะคบเรา (หรือเปล่าเริ่มงง) เราไม่เคยง้อแฟน ไม่เคยขอโทษ ไม่ใช่คนพูดหวาน แต่กับแฟนคนนี้ เราขอโทษ เราง้อ เราพูดเพราะ ทั้งๆที่เราไม่เคยเป็น   เพราะเราคิดว่าการง้อแฟนไม่ได้เสียหายอะไร อยากทำทุกอย่างให้มันดี ไม่เคยง้องแง้ง งอแง ทำให้ดีที่สุด แต่ทุกอย่างมีเหตุปัจจัย  ตัวเราก็คือตัวเรา ความคิดห้ามกันไม่ได้จริงๆ  เราคงไม่สามารถทำให้เขาเปลี่ยนความคิด หรืออ่านแล้วคิด ฟังก่อนแล้วคิด  คิดก่อนพูดได้  กลับกันถ้าเราเป็นพี่เขาก็คงคิดแบบนี้   แต่เราไม่ได้เก็นทุกอย่างมาคิด  พี่เขาอาจเจอคนที่สวยกว่าเรา  ดีกว่าเรา รวยกว่าเรา  แต่จะมีใครทนพี่เขาได้มากกว่าเรา รักพี่เขาได้เท่าเรา  แต่เมื่อพี่เขาเลือกแล้ว เราก็ต้องยอมรับความจริง  คิดในทางที่ดี  ก็ดีเราจะได้ไม่ต้องมาน้อยใจบ่อยๆ เพราะเขาไม่เคยใส่ใจเราสักอย่าง  ดีที่ไม่ปล่อยเวลาให้นานกว่านี้   ครั้แรกที่ถูกผู้ชายบอกเลิก    บร์าๆๆๆ T_T T_T      ช่วยตอบทีว่าเราควรคิดยังไงดี จะง้อ หรือจะพอแค่นี้