ยี่สิบเอ็ด กุมภา สองห้าสองหก
เถลิงศก ดิลกเริ่ม เจิมสถาน
ณ โรงเรียน บ้านวังยาว สกาวกานต์
ที่ทำงาน แห่งเดียว ตลอดมา
   สามสิบสามปี เจ็ดเดือน เคลื่อนวันเก้า
   ที่คอยเฝ้า สอนสั่ง ดั่งหินผา
   คอยทุ่มเท หนักแน่น ไม่ระอา
   หวังศิษยา ได้เรียนรู้ สู่โลกไกล
มาวันนี้ หน้าที่ทำ เกษียณสิ้น
ดั่งโบยบิน อิสระ นภาไสว
ได้พักผ่อน นอนตื่นสาย สบายใจ
รื่นฤทัย สุขเกษม แสนเปรมปรีย์
   อีกนัยหนึ่ง คงคิดถึง พรรคผองเพื่อน
   ให้มาเยือน ครั้งคราวบ้าง อย่าร้างหนี
   กว่าหมดวัน ผันคล้อยเดือน เคลื่อนเป็นปี
   คงจะมี แอบเหงาบ้าง บางเพลา
ท้ายสุดนี้ ขออวยพร สุนทรส่ง
สมประสงค์ ทุกอย่างที่ ใฝ่ฝันหา
ให้ไร้ทุกข์ สุขสดใส ทรัพย์ไหลมา
ผองโรคา ห่างหาย จากกายเทอญ

ถนอม...ทนุก่อราก      วางฐาน การศึกษ์
วงค์... เผ่าเนาเนิ่นนาน ผ่านฟ้า
ตา...ส่ายสอดประสาน  สำรวจ
ผา...ดุจชนแกร่งกล้า   เยี่ยงเพชรเจียระไน

...เมษา...9/9/59 9:59