จขกท สงสัยมาสักพักแล้วค่ะ เป็นคนชอบคิดอะไรเรื่อยเปื่อย หัวข้อนี้อาจไม่สร้างประโยชน์อะไรก็ได้
แต่ก็อยากอ่านความเห็นหลากหลาย หลายทฤษฏีว่ามีใครคิดยังไงบ้าง
หากเราบอกความทรงจำของเรา เป็นส่วนหนึ่งที่สร้างตัวเราทุกวันนี้ แล้วเราจะเชื่อความทรงจำของเราเองได้ยังไง
หากความทรงจำคือสิ่งที่เป็นอดีต ไม่มีสิ่งใดยืนยัน เราอาจจดจำเรื่องราวในอดีตได้ แต่เราไม่อาจจดจำรายละเอียดที่ระบุชัดเจนได้
เช่น เหตุการณ์วันนั้น ถังขยะตรงบริเวณใกล้เคียงสีอะไร รูปร่างยังไง วันนั้นใครพูดแบบนี้ เป็นพวก Specific information อะคะ

ส่วนตัวรู้สึกความทรงจำอย่างเดียว เปราะบางมาก หากไม่มีหลักฐานยืนยันการมีอยู่ มันเหมือนกับความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริงเลย
เราอาจจดจำได้ว่าเรารู้จักใครบางคน แต่ไม่มีรูปถ่าย เบอร์โทร สิ่งของยืนยัน และบางครั้งก็ไม่อาจหาคนๆ นั้นได้อีกแล้ว
มันตั้งอยู่บนฐานข้อเท็จจริงที่ว่า สิ่งใดที่เป็นอดีตไปแล้ว เราไม่อาจดึงเวลาย้อนกลับมาได้ เราจะมั่นใจได้ยังไงว่าความทรงจำของเราทุกวันนี้เป็นของจริง?

มาคุยกันเรื่องความทรงจำ ไม่มีผิดถูกนะคะ อยากดูความเห็น แต่ไม่ขอความเห็นชวนทะเลาะค่ะ

ปอลอ ขออนุญาตแท็กภาพยนตร์ เพราะคิดว่าหนังหลายเรื่องก็พูดเรื่องนี้ ปัญหาชีวิตนี่ไม่แน่ใจ แต่แท็กไปก่อน หาสายปรัชญากับวิทยาศาสตร์ไม่เจอ สายนักเขียนก็น่าจะมีคนรู้บ้าง