เรื่องอาจจะยาวไปหน่อย แต่อยากให้ตั้งใจอ่านกันนะ เพราะบางทีมันอาจจะเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากในปัจจุบันกับปัญหาโลกแตกที่ว่า
“คนที่ใช่หรือคนที่รัก”
เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนคนปัจจุบันมาปีกว่าแล้ว ซึ่งหากย้อนไปเมื่อตอนจีบกันแรกๆ ตอนนั้นเขาระหองระแหงกะแฟนเขาอยู่ซึ่งเราจะใช้นามสมมุติว่า B แล้วกัน ..ประเด็นมันคือก่อนคบB แฟนเราคบกับเพื่อนB ที่ชื่อA เขาคบกับA มา4ปี แต่ไม่เคยอยู่ด้วยกัน จนมาวันนึงทั้งสองคนมีเรื่องไม่เข้าใจกันจนA พลั้งปากบอกเลิกเธอในที่สุด
A พยายามขอร้องทำทุกอย่าง ทุกทางให้แฟนเรากลับไปแต่ก็ไม่เป็นผล จนมาวันนึงเธอตัดสินใจให้โอกาสA และตั้งใจว่าจะโทรหาAเพื่อขอคืนดีภายในวันนี้เท่านั้นถ้าพ้นวันนี้ไปคือจะตัดใจแล้ว แต่ดันโชคร้ายโทรไม่ติดเลยทั้งวัน เลยจบกันไปทั้งที่ในใจAก็ยังรักเธออยู่ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็คบB และเพิ่งมารู้ที่หลังว่าที่โทรหาA ไม่ติดเพราะโทรศัพท์Aพัง แต่นั้นก็สายไปแล้ว..
แฟนเราคบกับ B มา 2ปี เธอตั้งใจกับB มากถึงขนาดคิดถึงอนาคตร่วมกัน แต่ B ก็เป็นแฟนที่ไม่ค่อยดี ทำร้ายจิตใจ หลอกใช้ นอกใจเธอมาตลอดจนเธอทนไม่ไหว พยายามบอกเลิกมาหลายครั้ง แต่ก็เพราะสงสารและตั้งใจแล้ว เลยยอมทน ในขณะนี้ A ก็พร่ำเตือนและพูดน้อยใจเสมอว่าทำไมให้โอกาส B ตลอดแต่ตนไม่เคยได้โอกาสนั้นบ้างเลย จนในที่สุดก็มีเราเข้ามาในชีวิตเธอ เราก็ทำดีที่สุดในจุดของเรา จริงใจและรักเธอ และแล้วเธอก็ตัดกับ B ได้ขาดสนิทจริงๆและยอมเปิดใจคบกับเรา
แต่เรื่องก็ดันบังเอิญที่เราดันไปรู้จักกับ A อยู่แล้ว (Aเป็นรุ่นพี่แฟนเก่าเรา) เธอเลยเกิดความลังเลใจไม่น้อยที่จะคบกับเราเพราะเป็นคนใกล้ตัวอีกแล้ว แต่อาจเพราะความจริงใจที่มีให้เธอ ทำให้เธอยอมเปิดใจคบกับเราในที่สุด โดยที่เธอพร่ำบอกเราเสมอว่า ขอบคุณสำหรับหลายๆอย่างที่อยู่ข้างๆ รู้สึกดีแต่ก็ยังไม่ได้รักเรานะ เพราะยังรู้สึกนึกถึงA ตลอดเวลา ไม่รู้ว่าเพราะยังรักA อยู่หรือเพราะรู้สึกผิดที่เคยให้คนโอกาสคนผิดๆอย่างB แต่กับA เธอไม่เคยทำดีด้วยมันเลยรู้สึกฝังใจ แต่ระหว่างนั้นAก็มีแฟนใหม่แล้ว เธอคิดว่าสักวันจะลืมA และหันมารักเราได้ จากนั้นไม่นานAก็เลิกกับแฟน แต่ก็ไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับเราสองคนมาก เราสองคนก็ยังอยู่ด้วยกัน ใช้ชีวิตคู่ธรรมดาทั่วไป ...เวลาผ่านไป1ปี... จนมาวันนี้
วันที่เธอมีโอกาสได้ไปเจอกับ A ซึ่งปกติก็จะเจอตามงานทั่วไปอยู่แล้วเพราะเป็นเพื่อนกัน แต่เราเกิดบ้าอะไรไม่รู้ ครั้งนี้เราเกิดอาการหึงมากเป็นพิเศษ เค้นถามและเซ้าซี้ถึงความรู้สึกที่มีต่อA จนเธอร้องให้และพูดออกมาว่า “เค้ายอมเปิดใจเพื่อคบกลับเธอ เค้าคิดว่าจะรักเธอได้ แต่ไม่รู้ทำไมทั้งที่ก็พยายามแล้ว แต่เค้าก็ยังรักAอยู่ ขอโทษนะที่บอกเพราะเธอถามเค้าจริงจัง แต่เค้าก็ไม่แน่ใจว่ารักAอยู่หรือหลอกตัวเองว่ารักกันแน่”
คำบอกเล่าของเธอ ทำเรานิ่งเงียบปนความเสียใจ น้ำตาไหลออกมาไม่รู้ตัว ทั้งที่เราบอกกับตัวเองเสมอว่า “เธอยังไม่ได้รักเรานะ เธอไม่เคยบอกรักเรา เธอบอกว่าอยากบอกรักเราในวันที่รักเราจริงๆ” แต่ระยะเวลา1ปี ที่ผ่านมา เราสองคนผ่านทุกข์ สุข อยู่ด้วยกัน ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เรียนรู้ซึ่งกันและกันอย่างแท้จริง แม้เธอจะเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวแม่แค่ไหน เราก็ไม่เคยสนใจและเอามาเป็นปัญหาเลยแม้แต่น้อย ..เราสองคนดูรักกันดีในสายตาคนรอบข้าง จนเราแอบคิดว่าเธออาจจะรู้สึกรักเราบ้างแล้วแม้จะไม่เคยบอก “รัก” เราเลยก็ตาม
มาถึงวันนี้ แม้เธอเลือกที่จะอยู่กับเราด้วยเหตุผลที่บอกว่า เธอรู้ดีว่าไม่สามารถกลับไปคบกับAได้ แม้กลับไปก็ไม่เหมือนเดิม ทั้งในตอนนี้Aเองก็เจ็บ เธอเองก็เจ็บ แต่เธอก็ไม่อยากให้เราเจ็บอีกคน เธอจะลองดูใหม่ แต่ก็อยู่ที่เราว่าจะรับได้ไหม ถ้าความรู้สึกในใจเธอยังรู้สึกกับAเสมอ จนกว่าAจะแต่งงานมีครอบครัวไปแล้วนั้นแหละ แต่เธอก็ยังหวังนะว่าต้องรักเราได้สักวัน พร้อมพูดหยอกว่า “30ก็ยังไม่แก่หรอกน๊า ยังสวีทกันได้”
เรารู้สึกดีใจที่เธอไม่เลิกกับเราและยังตั้งใจจะทำชีวิตคู่เราให้ดี แต่อาจเพราะได้รับรู้ความรู้สึกเธอแล้ว จึงไม่อาจคิดหวังไปเองว่าเธออาจจะรู้สึกรักเรา มันเลยทำให้สถานการณ์ในตอนนี้ เราเหมือนหน่วงๆ เราไม่แน่ใจ เราไม่รู้อะไรเลย เราไม่อยากเลิก เราอยากให้เธอรักเรา เราอยากให้กลับมารู้สึกกันเหมือนเดิม เราไม่รู้ว่าเธอก็เปลี่ยน หรือเพราะเราเปลี่ยน ทำให้มองอะไรๆไม่สดใสเหมือนเดิมอีก แม้เธอจะดูเหมือนทำตัวเหมือนเดิมยิ้ม หัวเราะให้กัน แต่ทำไมเราสังเกตเห็นความเศร้าผ่านแววตาเธออยู่เสมอ หรือมันเป็นความเศร้าจากแววตาเราที่ส่งผ่านไปเวลามองเธอกันแน่...
หากทุกคนถามเรา เรามีเป้าหมายและคำตอบที่ชัดเจนแล้วว่า "เรารักเธอ" และเราจะรอให้เธอรักเรา แต่ที่เราไม่รู้เลย ก็คือเธอจะมีวันรักเราได้ไหม หรือตอนนี้เธอก็รักแล้ว แต่ด้วยความเคยชิน ด้วยเพราะอยู่ด้วยกันทุกวัน เพราะเธอยังฝังใจ และเมื่อไรเราจะรักกัน >> เราให้คำสัญญากับเธอว่า "ไม่ว่าจะนานแค่ไหน เค้ายังอยู่ตรงนี้รอวันที่เธอรัก และถ้าวันนั้นมาถึงเค้าขอเวลาอีกแค่ปีเดียวแล้วเราแต่งงานกันนะ"
>>>>>>>>>>>> หรือเราควรปล่อยเธอให้มีโอกาสเพื่อจะได้คบกับเขา คนที่เธอบอกว่ายังรัก???
“แฟนยังไม่ลืมแฟนเก่า” แต่เลือกจะอยู่กับเรา เราควร??? (มีเนื้อเรื่อง)
เรื่องอาจจะยาวไปหน่อย แต่อยากให้ตั้งใจอ่านกันนะ เพราะบางทีมันอาจจะเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากในปัจจุบันกับปัญหาโลกแตกที่ว่า
เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนคนปัจจุบันมาปีกว่าแล้ว ซึ่งหากย้อนไปเมื่อตอนจีบกันแรกๆ ตอนนั้นเขาระหองระแหงกะแฟนเขาอยู่ซึ่งเราจะใช้นามสมมุติว่า B แล้วกัน ..ประเด็นมันคือก่อนคบB แฟนเราคบกับเพื่อนB ที่ชื่อA เขาคบกับA มา4ปี แต่ไม่เคยอยู่ด้วยกัน จนมาวันนึงทั้งสองคนมีเรื่องไม่เข้าใจกันจนA พลั้งปากบอกเลิกเธอในที่สุด
A พยายามขอร้องทำทุกอย่าง ทุกทางให้แฟนเรากลับไปแต่ก็ไม่เป็นผล จนมาวันนึงเธอตัดสินใจให้โอกาสA และตั้งใจว่าจะโทรหาAเพื่อขอคืนดีภายในวันนี้เท่านั้นถ้าพ้นวันนี้ไปคือจะตัดใจแล้ว แต่ดันโชคร้ายโทรไม่ติดเลยทั้งวัน เลยจบกันไปทั้งที่ในใจAก็ยังรักเธออยู่ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็คบB และเพิ่งมารู้ที่หลังว่าที่โทรหาA ไม่ติดเพราะโทรศัพท์Aพัง แต่นั้นก็สายไปแล้ว..
แฟนเราคบกับ B มา 2ปี เธอตั้งใจกับB มากถึงขนาดคิดถึงอนาคตร่วมกัน แต่ B ก็เป็นแฟนที่ไม่ค่อยดี ทำร้ายจิตใจ หลอกใช้ นอกใจเธอมาตลอดจนเธอทนไม่ไหว พยายามบอกเลิกมาหลายครั้ง แต่ก็เพราะสงสารและตั้งใจแล้ว เลยยอมทน ในขณะนี้ A ก็พร่ำเตือนและพูดน้อยใจเสมอว่าทำไมให้โอกาส B ตลอดแต่ตนไม่เคยได้โอกาสนั้นบ้างเลย จนในที่สุดก็มีเราเข้ามาในชีวิตเธอ เราก็ทำดีที่สุดในจุดของเรา จริงใจและรักเธอ และแล้วเธอก็ตัดกับ B ได้ขาดสนิทจริงๆและยอมเปิดใจคบกับเรา
แต่เรื่องก็ดันบังเอิญที่เราดันไปรู้จักกับ A อยู่แล้ว (Aเป็นรุ่นพี่แฟนเก่าเรา) เธอเลยเกิดความลังเลใจไม่น้อยที่จะคบกับเราเพราะเป็นคนใกล้ตัวอีกแล้ว แต่อาจเพราะความจริงใจที่มีให้เธอ ทำให้เธอยอมเปิดใจคบกับเราในที่สุด โดยที่เธอพร่ำบอกเราเสมอว่า ขอบคุณสำหรับหลายๆอย่างที่อยู่ข้างๆ รู้สึกดีแต่ก็ยังไม่ได้รักเรานะ เพราะยังรู้สึกนึกถึงA ตลอดเวลา ไม่รู้ว่าเพราะยังรักA อยู่หรือเพราะรู้สึกผิดที่เคยให้คนโอกาสคนผิดๆอย่างB แต่กับA เธอไม่เคยทำดีด้วยมันเลยรู้สึกฝังใจ แต่ระหว่างนั้นAก็มีแฟนใหม่แล้ว เธอคิดว่าสักวันจะลืมA และหันมารักเราได้ จากนั้นไม่นานAก็เลิกกับแฟน แต่ก็ไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับเราสองคนมาก เราสองคนก็ยังอยู่ด้วยกัน ใช้ชีวิตคู่ธรรมดาทั่วไป ...เวลาผ่านไป1ปี... จนมาวันนี้
วันที่เธอมีโอกาสได้ไปเจอกับ A ซึ่งปกติก็จะเจอตามงานทั่วไปอยู่แล้วเพราะเป็นเพื่อนกัน แต่เราเกิดบ้าอะไรไม่รู้ ครั้งนี้เราเกิดอาการหึงมากเป็นพิเศษ เค้นถามและเซ้าซี้ถึงความรู้สึกที่มีต่อA จนเธอร้องให้และพูดออกมาว่า “เค้ายอมเปิดใจเพื่อคบกลับเธอ เค้าคิดว่าจะรักเธอได้ แต่ไม่รู้ทำไมทั้งที่ก็พยายามแล้ว แต่เค้าก็ยังรักAอยู่ ขอโทษนะที่บอกเพราะเธอถามเค้าจริงจัง แต่เค้าก็ไม่แน่ใจว่ารักAอยู่หรือหลอกตัวเองว่ารักกันแน่”
คำบอกเล่าของเธอ ทำเรานิ่งเงียบปนความเสียใจ น้ำตาไหลออกมาไม่รู้ตัว ทั้งที่เราบอกกับตัวเองเสมอว่า “เธอยังไม่ได้รักเรานะ เธอไม่เคยบอกรักเรา เธอบอกว่าอยากบอกรักเราในวันที่รักเราจริงๆ” แต่ระยะเวลา1ปี ที่ผ่านมา เราสองคนผ่านทุกข์ สุข อยู่ด้วยกัน ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เรียนรู้ซึ่งกันและกันอย่างแท้จริง แม้เธอจะเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวแม่แค่ไหน เราก็ไม่เคยสนใจและเอามาเป็นปัญหาเลยแม้แต่น้อย ..เราสองคนดูรักกันดีในสายตาคนรอบข้าง จนเราแอบคิดว่าเธออาจจะรู้สึกรักเราบ้างแล้วแม้จะไม่เคยบอก “รัก” เราเลยก็ตาม
มาถึงวันนี้ แม้เธอเลือกที่จะอยู่กับเราด้วยเหตุผลที่บอกว่า เธอรู้ดีว่าไม่สามารถกลับไปคบกับAได้ แม้กลับไปก็ไม่เหมือนเดิม ทั้งในตอนนี้Aเองก็เจ็บ เธอเองก็เจ็บ แต่เธอก็ไม่อยากให้เราเจ็บอีกคน เธอจะลองดูใหม่ แต่ก็อยู่ที่เราว่าจะรับได้ไหม ถ้าความรู้สึกในใจเธอยังรู้สึกกับAเสมอ จนกว่าAจะแต่งงานมีครอบครัวไปแล้วนั้นแหละ แต่เธอก็ยังหวังนะว่าต้องรักเราได้สักวัน พร้อมพูดหยอกว่า “30ก็ยังไม่แก่หรอกน๊า ยังสวีทกันได้”
เรารู้สึกดีใจที่เธอไม่เลิกกับเราและยังตั้งใจจะทำชีวิตคู่เราให้ดี แต่อาจเพราะได้รับรู้ความรู้สึกเธอแล้ว จึงไม่อาจคิดหวังไปเองว่าเธออาจจะรู้สึกรักเรา มันเลยทำให้สถานการณ์ในตอนนี้ เราเหมือนหน่วงๆ เราไม่แน่ใจ เราไม่รู้อะไรเลย เราไม่อยากเลิก เราอยากให้เธอรักเรา เราอยากให้กลับมารู้สึกกันเหมือนเดิม เราไม่รู้ว่าเธอก็เปลี่ยน หรือเพราะเราเปลี่ยน ทำให้มองอะไรๆไม่สดใสเหมือนเดิมอีก แม้เธอจะดูเหมือนทำตัวเหมือนเดิมยิ้ม หัวเราะให้กัน แต่ทำไมเราสังเกตเห็นความเศร้าผ่านแววตาเธออยู่เสมอ หรือมันเป็นความเศร้าจากแววตาเราที่ส่งผ่านไปเวลามองเธอกันแน่...
หากทุกคนถามเรา เรามีเป้าหมายและคำตอบที่ชัดเจนแล้วว่า "เรารักเธอ" และเราจะรอให้เธอรักเรา แต่ที่เราไม่รู้เลย ก็คือเธอจะมีวันรักเราได้ไหม หรือตอนนี้เธอก็รักแล้ว แต่ด้วยความเคยชิน ด้วยเพราะอยู่ด้วยกันทุกวัน เพราะเธอยังฝังใจ และเมื่อไรเราจะรักกัน >> เราให้คำสัญญากับเธอว่า "ไม่ว่าจะนานแค่ไหน เค้ายังอยู่ตรงนี้รอวันที่เธอรัก และถ้าวันนั้นมาถึงเค้าขอเวลาอีกแค่ปีเดียวแล้วเราแต่งงานกันนะ"
>>>>>>>>>>>> หรือเราควรปล่อยเธอให้มีโอกาสเพื่อจะได้คบกับเขา คนที่เธอบอกว่ายังรัก???