เราสองคนคบกันมาได้ปีกว่าๆแล้วเราอายุ18แฟนเราอายุ17 ตอนนี้ก็อยู่บ้านเดียวกันคือบ้านลุงเรา อยู่ห้องชั้นสองในบ้านส่วนลุงเราอยู่ชั้นแรก เราก็ยอมเขาทุกอย่างอะไรเปลี่ยนได้ก็เปลี่ยน ตามใจเกือบจะทุกครั้ง แต่ติดที่เธอชอบงอแงงี่เง่าและไม่เคยจะเปลี่ยนตัวเองเลย เวลาเราสองคนทะเลาะกันเล็กๆน้อยๆ เธอก็ชอบที่จะไม่พูดคุยกัน จะชอบไปนอนไปหลบๆ หรือทำอย่างอื่นตลอด ไม่เคยจะมาคุยกันดีๆ ทั้งที่เราพยายามบอกเธอว่า มาคุยกันดีๆ สรุปเราจะยังไง เพื่อที่ว่าเราจะได้แก้ปัญหาตรงนั้น และเวลาที่ใครถามอะไร ทั้งที่เราไม่ได้อยู่ตรงนั้นเธอก็จะตอบแต่ไม่รู้ๆ ทั้งที่เธอเองก็รู้ แต่เลือกที่จะตอบไม่รู้ซะงั้น ทำเราหัวเสียแย่ เพราะมันทำให้คนอื่นเข้าใจผิด คิดว่าเราไม่รู้อะไรเลยหรอไม่เตรียมการอะไรเหมือนเป็นเด็ก ทั้งที่เธอก็บอกแทนเราได้เพราะเราสองคนคุยกันก่อนหน้านี้แล้ว แต่สรุปเธอก็เลือกที่จะตอบว่าไม่รู้แทน ส่วนตัวเราก็เป็นคนที่ขี้หงุดหงิดง่าย จะไม่ชอบมากๆ ก็ต่อเมื่อมีคนคิดว่าเราเป็นแบบนั้นทั้งที่เราไม่ได้เป็น เมื่อก่อนเราอาจจะเป็นคนนิสัยไม่ดี แต่ตอนนี้เราปรับปรุงตัวแล้ว ไม่อยากให้มีใครมาจ้องจับผิดเราตลอด เรื่องมันมีอยู่ว่า เราก็นอนเล่นกับแฟนไปมาสองคน และแฟนก็ชอบงี่เง่างอแงมากๆ เดี๋ยวก็ทำเสียงร้องไห้แบบแกล้งๆกัน เดี๋ยวก็ขำ อันนี้คือเป็นปกติที่เราสองคนเล่นกันอยู่แล้ว แล้วสักวันสองวันก่อนหน้านั้นลุงเราก็ชอบมาจ้องจับผิดเราอยู่นั่นแหละ ชอบมาถามตอนกลางคืนทั้งที่ว่าวันก่อนหน้านั้นเราแค่คุยกันเรื่อยเปื่อยลุงก็ถามเหมือนสงสัย ว่าทำไรกัน ทั้งที่เราแค่คุย พอเราบอกแค่คุย ลุงก็ทำเสียงเหมือนไม่เชื่อ แล้วก็เลิกถามเราไป ถามว่าเราอึดอัดไหม อึดอัดมาก เราแค่คุยกันเองด้วยซ้ำไม่ได้ทะเลาะเหมือนเรากับแฟนเก่าเลย เราสองคนแทบไม่ได้ทะเลาะกันเลย เพราะเราตั้งใจปรับปรุงตัวแล้ว เราจะไม่ทำนิสัยไม่ดีเหมือนคบคนก่อน พอมาวันนี้ก็เล่นไปเล่นมา ลุงก็มาถามอีก ว่าทำอะไรกัน เจ็บอะไร แต่ครั้งนี้เรารู้สึกหงุดหงิดแฟนเราเองด้วยที่ว่าทำไมถึงปล่อยให้เราพูดแก้ปัญหาคนเดียว ทั้งที่เราก็อยู่กันสองคน หลังจากลุงถามว่าเจ็บอะไร แฟนเรากับเราตอนนั้นก็นั่งกันอยู่ และเราก็ตะโกน(ที่ต้องตะโกนเพราะห้องเราอยู่ชั้นสอง)บอกไปว่า เปล่า แค่เล่นกันคุยกัน ส่วนแฟนเราไม่พูดอะไรด้วยซ้ำ ทั้งที เราก็เล่นมาด้วยกัน ส่วนนี้แหละที่จะทำให้ลุงเข้าใจว่าเราไปแกล้งเขา เพราะแฟนเราเงียบไม่พูดอะไรเลย ตอนเล่นแฟนก็งี่เง่าด้วยเป็นพิเศษ ชอบเอามือมาตวัดและมือแฟนก็มาโดนแขนเรา เราเจ็บนะตรงนั้นเจ็บมากๆ แต่ก็ไม่อะไร เราก็เลยดึงผ้าห่มมาก่อนเพราะให้อยากแฟนเรานิ่งบ้าง แฟนเราชอบบ่นว่าง่วงทั้งที่ทั้งวันเธอนอนตื่นบ่ายสอง แล้วมาบอกง่วงช่วงสามทุ่ม นู่นนี่นั่น เราก็ไม่เข้าใจว่าเป็นจริงๆหรือแค่อยากงอแงแล้วบอก เราเลยให้นอนนิ่งๆก่อนสัก10วิ ถึงจะคืน อันนี้คือเหตุการณ์ก่อนหน้าที่ลุงจะถาม แฟนก็นอนนิ่งๆ แต่กว่าจะนิ่งได้ พอนิ่งนี่ก็คืนไป และก็มาเหตุการณ์ที่ลุงถาม นั่นแหละ อยากจะรู้ว่าเราผิดมากไหม แค่ไม่อยากเป็นคนที่โดนมองว่า เราไปแกล้งเขาแรงหรือไปทำให้เขาเจ็บเหมือนคนก่อนๆ ซึ่งคนก่อนยอมรับว่าคบกันในช่วงที่เป็นเด็กเอามากๆ จึงใช้อารมณ์เข้ามาแก้ปัญหา แต่ตอนนี้เราโตขึ้นแล้ว เราไม่ใช่คนแบบนั้นแล้ว อยากรู้ว่าต้องแก้ปัญหาอย่างไร ถึงจะไม่ให้เป็นแบบนี้ และแฟนเราก็ไม่ได้ช่วยพูดอะไรให้ลุงเขาเชื่อเลยว่าเราไม่ได้แกล้งหรือทำอะไรให้แฟนเราเจ็บเลย ทำให้ลุงเข้าใจเราแบบนั้นผิดๆ และหลังจากนั้นก่อนนอนลุงก็มาพูดว่าให้ไปรร.ด้วยพน.ซึ่งเราก็ตั้งใจจะไปอยู่แล้ว เพราะวันนี้เราหยุดเรียนเนื่องจาก สองวันก่อนไปทัศนศึกษาและหนึ่งวันก่อนหน้าไปโอเพ้นเฮาร์ ซึ่งมันเหนื่อยมากๆ เราจึงหยุดเรียนวันนึง และนี่ก็ไม่รู้ว่าลุงจะคิดว่าเราสองคนหยุดเพราะทะเลาะกันหรือเปล่าเลยมาบอกว่าให้ไปรร.ด้วยพน.ส่วนตัวก็ไม่ได้ชอบให้ใครมาพูดตัดแบบนี้อยู่แล้ว เดี๋ยวไปเราไปเอง เราโตพอที่จะรู้หน้าที่ของตัวเองแล้ว พูดแบบนี้ ตัดกำลังใจมากๆ เหมือนว่าเขาไม่เคยจะคิดว่าเราโตขึ้นเลย อึดอัดที่ต้องอยู่บ้านลุงมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะบ้านลุงใกล้รร.และแถมไปบอกพ่อแม่ พ่อแม่ก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดี เราจึงต้องทน ทุกวันนี้เราเหนื่อยมากกับชีวิต แมวที่ต้องเลี้ยง เต่าที่ต้องดูแล พวกนี้มาจากแฟนเก่าทั้งหมด เคยซื้อมาเลี้ยงด้วยกันแต่สุดท้ายก็แยกทางกัน ทั้งหมดเลยตกเป็นหน้าที่เราคนเดียว งานบ้านทุกอย่างเราก็ต้องทำ ส่วนแฟน มีหน้าที่แค่ช่วยในบางอย่างเท่านั้น เช่น เอาผ้าลงเครื่อง ช่วยตาก ช่วยล้างตู้เต่า แฟนเราเคยทำหมดทุกอย่างในบ้าน แต่ไม่ตลอดไป ซึ่งงานบ้านเป็นอะไรที่ต้องทำอย่างสม่ำเสมอก็มีแต่เราคนเดียวที่ทำมันอยู่ตลอด ไหนจะเรื่องเรียนเรื่องอะไรอีก มันเครียดมากๆ ขอคำแนะนำทีค่ะ ว่าเราควรทำอย่างไร หรือต้องปรับนิสัยตรงไหนบ้าง จุดประสงค์ของเราจริงๆคือ ไม่อยากให้ใครเข้าใจเราผิด/ไม่ชอบเวลาที่แฟนงอแงหรืองี่เง่าเป็นพิเศษ เพราะเธอชอบมาทุบโดนเราและชอบทำเสียงดัง ลุงเลยจ้องจับผิดเราตลอด ทุกวันนี้แทบเป็นคนเงียบมากๆไม่ค่อยสนิทกับลุงเหมือนแต่ก่อนตอนเด็กแล้ว เงียบมากๆตั้งแต่ย้ายมาอยู่ตอนม.1จนตอนนี้ม.6แล้ว ก็ยังเป็นคนเงียบๆอยู่เหมือนเดิม อาจจะเกิดจากที่บางนิสัยเราก็ไม่ชอบลุงเขาอยู่แล้วด้วยเลยพยายามตีตัวออกห่างไม่อยากคุย ไม่อยากมองหน้า แนะนำได้นะคะจะพยายามปรับปรุงและแก้ไข เราคนในมองไม่ค่อยเห็นทางแก้เลย มาช่วยวิธีแก้ไขหน่อยค่ะ