พระราชบัญญัติรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยของบ้านเมือง พ.ศ. ๒๕๓๕ ที่บัญญัติว่า

มาตรา ๑๗ ห้ามมิให้ผู้ใด
(๒) จอด หรือ ขับขี่รถยนต์ รถจักรยานยนต์ หรือล้อเลื่อน บนทางเท้า
เว้นแต่เป็นการจอดหรือขับขี่เพื่อเข้าไปในอาคารหรือมีประกาศของเจ้าพนักงานจราจรผ่อนผันให้จอดหรือขับขี่ได้

มาตรา ๔๘ บรรดาความผิดตามพระราชบัญญัตินี้ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่น
หรือผู้ซึ่งเจ้าพนักงานท้องถิ่นแต่งตั้ง และพนักงานสอบสวน
มีอำนาจเปรียบเทียบได้เมื่อผู้ต้องหาชําระ
ค่าปรับตามที่เปรียบเทียบภายในสิบห้าวันแล้ว
ให้ถือว่าคดีเลิกกันตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา

ถ้าผู้ต้องหาไม่ยินยอมตามที่เปรียบเทียบ หรือเมื่อยินยอมแล้ว ไม่ชำระค่าปรับ
ภายในกําหนดเวลาดังกล่าว ให้ดำเนินคดีเพื่อฟ้องร้องต่อไป
ค่าปรับที่ได้จากการเปรียบเทียบตามวรรคหนึ่ง ให้แบ่งแก่ผู้แจ้งตามมาตรา ๕๑
กึ่งหนึ่ง และพนักงานเจาหน้าที่ เจ้าพนักงานจราจร หรือตํารวจที่ปฏิบัติหน้าที่ควบคุมการจราจร
ผู้จับกุมอีกกึ่งหนึ่ง

มาตรา ๕๑ ในกรณีที่มีผู้กระทําความผิดตามพระราชบัญญัตินี้
ประชาชนผู้พบเห็นอาจแจ้งความต่อพนักงานสอบสวน เจ้าพนักงานทองถิ่นหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
เพื่อให้พนักงานสอบสวน เจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือพนักงานเจาหน้าที่ดำเนินการตามอานาจหน้าที่โดยไม่
ชักช้าและให้ถือว่าประชาชนผู้พบเห็นการกระทําความผิดดังกล่าวเป็นผู้เสียหายตามประมวล
กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา

บทกําหนดโทษ
มาตรา ๕๖ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามมาตรา ๑๐ วรรคหนึ่ง มาตรา ๑๒
มาตรา ๑๖ วรรคหนึ่ง มาตรา ๑๗ หรือมาตรา ๑๘ ต้องระวางโทษปรับไม่เกินห้าพันบาท