ผมอายุ 35 เงินเดือนหมื่นห้า เมื่อก่อนผมเงินเดือนสองหมื่นห้า
แม่ผมเกษียรแล้ว แต่ท่านเริ่มกลับมาทำงานใหม่ ตอนอายุ 63
เป็นช่วงที่ผมตกงานและเงินเก็บหมด ช่วงตกงานผมก็พยายามหางาน
หาเท่าไหร่ก็หาไม่ได้ ยิ่งนานเข้าผมก็ลดเงินเดือนลงเหลือหมื่นแปด
สุดท้ายจนเหลือหมื่นห้า ก็มีคนรับเข้าทำงาน

แม่ผมขายพวกก๋วยเตี๋ยว โจ๊ก ต้มเลือดหมู ตอนผมตกงาน ผมก็ช่วยทำงานในร้านกับน้อง
แต่พอผมได้งานก็ไม่ได้ช่วยแล้ว ก็เหลือน้องคนเดียว

คือ แม่ผมนอนน้อยมากไม่ถึง 5 ชั่วโมง ต้องตื่นมาทำโจ๊กก่อน
ผมก็พยายามให้ท่านเลิกเพราะมันดูเกินกำลังไป ซึ่งผมก็คิดว่าเงินเดือนหมื่นห้าก็น่าจะพอสำหรับดูแลค่าใช้จ่ายในบ้านได้
แม้จะเหลือเงินเก็บน้อย หรือไม่เหลือเลย

แต่พูดยังไงท่านก็ไม่ยอมเลิก บอกเดี๋ยวน้องก็มารับช่วงต่อ แต่ดูแล้วเหมือนแม่แค่พูดยื้อไป

วันนี้ผมกลับบ้านมา ก็บอกไม่ได้ไปขาย ร่างกายไม่ไหว ก็ยิ่งทำให้ผมเครียดเข้าไปอีก

ทุกวันนี้ในหัวผมมีแต่เรื่องแม่ ทำไงให้เลิกหรือทำอะไรที่สบายกว่านี้
เครียดครับ ซึ่งทุกวันนี้อารมณ์ผมขึ้น ๆ ลง ๆ เดี๋ยวก็หดหู่ เดี๋ยวก็เหมือนมันจะสู้ วนเวียน ๆ อยู่แบบนี้
ซึ่งผมก็พบจิตแพทย์และก็กินยาเป็นประจำ ซึ่งจากที่ได้คุยกับหมอ ผมก็พอทำใจแล้วว่าอาจต้องกินยาตลอดชีวิต

ตอนนี้ผมคิดแต่ต้องหารายได้เพิ่ม ให้มากพอจนแม่รู้สึกว่าพอจะเลี้ยงเขา หรือมากพอที่หักค่าใช้จ่ายแล้วเหลือเก็บ
ผมก็คิดเปลียนงานแต่ดูแล้วให้เงินเดือนสูงขึ้นไม่ได้ ไม่รู้จะทำไง งานที่ทำอยู่ภายในปี 2 ปี ผมก็ไม่น่าจะได้ถึงสองหมื่น

อายุ 35 บางครั้งก็ต้องไปทำงานต่างจังหวัด แบกหามของเพื่อออกบูธ เหนื่อยกายครับ คือผมไม่ได้ออกกำลังกาย
และก็ไม่เคยต้องทำงานแบกหามแบบนี้เลย แต่นั้นก็งานรองแต่ช่วงหลังก็บ่อย   งานหลักคือ ดูแลผลิตภัณฑ์หนึ่งของบริษัท support เซลล์


คือ ผมเขียนแล้วนั่งอ่าน ผมก็รู้สึกว่าที่เขียนมามันงง ๆ เนื้อเรื่องไม่ปะติดปะต่อ ก็หวังว่าคนอ่านจะพอเข้าใจเนื้อหาผมนะครับ
ทุกวันนี้ผมรู้สึกตัวเองโง่ขึ้น เรียบเรียงเนื้อหาอะไรค่อยได้เลย ไม่รู้ว่าเป็นผลเพราะยาหรือเปล่า

ประมาณเนี่ยแหละครับ อยากหาทางระบายออกบ้าง มีคำแนะนำอะไรก็แนะนำได้นะครับ
แต่อย่าซ้ำผมเลย คือ ผมบอกตรง ๆ ว่า จิตใจผมไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน

ขอบคุณครับ