ก่อนอื่นต้องบอกเลยนะคะว่าตัวดิฉันอายุ19 ปีค่ะ

ก่อนหน้านี้ครอบครัวดิฉันมค่อนข้างมีกินมีใช้ค่ะ แต่วันนึงคุณพ่อป่วยต้องออกจากงาน
ปัจจุบันคุณแม่หาเงินคนเดียวเพื่อเลี้ยงคนในครอบครัว4คนค่ะ
ประเด็นมีอยู่ว่า บ้านของดิฉันมีหนี้สิน ต้องส่งบ้านส่งรถส่งพี่และดิฉันเรียน(เมื่อก่อนคุณพ่อยังทำงานอยู่ยังส่งไหว)
จนกระทั่งมีคนมาอุปถัมป์ดิฉัน ส่งเสียเรื่องเรียนให้เงินดิฉันใช้ เอาดิฉันไปอยู่ด้วย(แน่นอนว่าต้องแลกกับ...)
ส่วนตัวก็มีเงินเก็บนิดหน่อยที่พอจะเป็นค่าเรียน.

มีวันนึงเราเคยให้คุณแม่ยืมเงินไป10000บาท แล้วแกก็คืนเงินไม่ตรงตามที่สัญญากันซึ่งดิฉันเดือดร้อนมากเพราะต้องใช้เงินส่วนนั้นจ่ายค่าเล่าเรียน
แต่เราก็ไม่ว่าท่านนะคะ เพราะคิดว่าท่านคงเดือดร้อนจริงๆ
ดิฉันไม่สบายใจทุกครั้งที่ปฏิเสธท่านไป เพราะครอบครัวเรารักกันมาก ช่วยเหลือกันตลอด จนตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองเห็นแก่ตัว
แค่มาคิดในทางกลับกัน ดิฉันยังเรียนอยู่ อายุเท่านี้ มันเกินหน้าที่ของดิฉันไปไหมคะที่ต้องส่งเงินให้ทางบ้านไปเรียนไป
ทุกวันนี้คิดว่าเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียน รายจ่ายของพ่อแม่เป็น0ต่อเราก็น่าจะพอแล้ว ส่วนเรียนจบหาเงินให้ท่านมันก็อีกเรื่องนึง
ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำนะคะ
ปล.1 รายได้ของดิฉันมาจากคนอุปถัมป์และรับจ้างสอนพิเศษเด็กค่ะ
ปล.2 ดิฉันแอบน้อยใจที่พ่อแม่ท่านเหมือนขายเรากินแล้วให้เราหาเงินส่งทางบ้าน
ปล.3 คุณแม่ทำงานสายหลังแทบขาดเช่นกันค่ะ แต่คุณแม่ไปทุ่มให้พี่ทั้งหมด