ตอนนี้ จขกท อยู่ในจุดที่ไม่รู้จะหยุดหรือไปต่อดีค่ะ เรื่องก็มีอยู่ว่าปัจจุบัน จขกท กับแฟนอยู่คนละประเทศกัน เป็นความสัมพันธ์ระยะไกลค่ะ จขกท อยู่ไทย ส่วนแฟนอยู่อเมริกา ก่อนเขาไปอยู่อเมริกา เราเคยคบกันมาก่อนหน้านี้แล้วหลายครั้ง คบๆเลิกๆกัน แต่ก็ตัดใจจากกันไม่ได้สักที ด้วยความที่เราเป็นรักแรกของกันและกัน และด้วยความที่ตอนนั้นยังเด็ก สมัยมอปลายอ่าค่ะ ก็เด็กจริงๆแหล่ะเนอะ ต่างคนต่างก็เอาแต่ใจและคิดว่าเราในตอนนี้เราต่างก็โตขึ้นแล้ว เราอยากให้โอกาสกันและกันอีกครั้ง ปัจจุบันเราอายุ 25 กันทั้งคู่นะคะ เราเลยตัดสินใจกลับมาคบกันอีกครั้งและคาดหวังกันไว้ว่าครั้งนี้มันจะเป็นครั้งสุดท้ายค่ะ พูดง่ายๆคือคิดว่าคนนี้แหล่ะ จะคบกันไปจนแต่งงานเลย ตอนเรากลับมาคบกันใหม่รอบนี้ เขาไปอยู่อเมริกาแล้วนะคะ เนื่องจากพ่อเขาอยู่ที่อเมริกามีธุรกิจร้านอาหารอยู่ที่นู้น เค้าจึงได้ citizen ของอเมริกาเลยค่ะตอนแรกเขาคิดว่าพอเขาเรียนจบจะกลับมาหางานอยู่ไทยค่ะ เพราะตอนนี้ จขกท ทำงานราชการอยู่ที่ไทย การงานมั่นคง เรียกได้ว่าวาดอนาคตกันไว้สวยหรูเลยทีเดียว
ช่วงที่กลับมาคบกันอีกรอบ อยู่ห่างกันมาได้ 1 ปีเต็มๆ เรียกได้ว่าเป็นความสัมพันธ์ระยะไกลจริงๆเลยค่ะ เวลาก็ไม่ตรงกัน ไม่ได้เจอหน้ากันเลยตั้งแต่เขาขอกลับมาคบอีกรอบ แต่เป็นความรักที่มีความสุขนะคะ เราสองคนเข้าใจกัน ไม่เคยทะเลาะกันเลย และก็ถึงวันที่รอคอย วันที่เขาจะได้กลับมาไทยค่ะ ดีใจกันมาก อยู่ห่างกันมา 1 ปีเต็ม ในที่สุดเราก็จะได้เจอกันสักที เราวางแผนไปเที่ยวกันหลายๆที่เลยค่ะ ทำหลายๆสิ่งที่อยากจะทำร่วมกัน แต่เชื่อไหมคะ ตั้งแต่คบกันมาก่อนหน้านี้หลายๆรอบ ไม่เคยไปเที่ยวกัน 2 คนเลยจริงๆ ถือว่าเป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ แต่อะไรๆก็ไม่สวยหรูอย่างที่คิด พอเขากลับมาไทย พอเราได้มาอยู่ใกล้กัน เราทะเลาะกันบ่อยมาก ไปเที่ยวกันยังทะเลาะกันอ่าค่ะ ช่างแตกต่างกับตอนที่เราอยู่ไกลกันเหลือเกิน อาจเป็นเพราะว่าเราไม่เคยได้ใช้เวลาอยู่ร่วมกัน 2 คนนานขนาดนี้ ทำให้เราเห็นอีกด้านของกันและกันในมุมที่ไม่เคยเห็น บางอย่างก็ไม่ค่อยเข้าใจกันหรอกค่ะ ก็เลยทำให้ทะเลาะกัน จนรู้สึกว่าความรักมันแย่ลงเยอะ ยังไม่ทันได้ปรับความเข้าใจอะไรกัน เขาก็ต้องกลับอเมริกาแล้ว กลับไปได้ไม่ทันไร ก็ทะเลาะกันอีก เพราะเรารู้สึกว่าเขาคุยน้อยลง รู้สึกว่าทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เขาจะตอบไลน์น้อยลงเรื่อยๆ เราก็เลยขอห่างจากเขาค่ะ เพราะเราไม่มั่นใจในความรู้สึกเขาแล้ว ก็ตลกดีนะคะ ทั้งที่เราอยู่ไทย เขาอยู่อเมริกา ก็ห่างกันตั้งครึ่งโลกแล้ว ตอนนี้จะมาขอห่างอะไรอีก 555 ก็คือไม่คุยไม่ติดต่อกันเลย ขอเวลาให้ต่างคนต่างได้คิด พอกลับมาคุยกันอีกรอบ เขาบอกว่าพอเหอะ เราเข้ากันไม่ได้หรอก ฟังแล้วก็จุกเลยค่ะ เราไม่คิดว่าเขาจะตัดบทจบปัญหาด้วยคำว่าเลิกกัน ถามไปถามมา ก็รู้ว่าช่วงที่ห่างกัน พ่อเขาป่วยค่ะ เป็นมะเร็ง คือเขาไม่มีแม่นะคะ แม่เขาทิ้งไปตั้งแต่ยังเด็ก เขามีแค่พ่อคนเดียว ทำให้รู้ว่าเขารักพ่อมากแค่ไหน ซึ่งเราก็รู้สึกผิดว่า ทำไมเราไม่อยู่ข้างๆเขา ตอนที่เขาทุกข์
ถามไปถามมาถึงเหตุผลที่เขาจะหยุดความสัมพันธ์ เขาเลยบอกว่า เขาคงไม่ได้กลับไทยแล้ว เนื่องจากว่า พ่อเขาอยากให้เขาสานต่อร้านอาหารที่อเมริกา และเขาก็อยากดูแลพ่อที่ป่วยเป็นมะเร็งอยู่ที่นู้น ทั้งชีวิตเขาแทบไม่ได้อยู่กับพ่อเลย เขายังไม่ได้ทำอะไรให้พ่อเขาเลย เราก็จุกค่ะ แล้วเขาก็คิดว่าเราคงไม่ลาออกจากงานราชการแน่ๆ เขาบอกว่าในอนาคต เขาอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น ในเมื่อเราไม่สามารถไปอยู่กับเขาได้ หรืออยู่แบบไปๆมาๆ มันก็ไม่ได้เรียกว่าครอบครัว เราก็บอกว่า ถ้าในอนาคตเรามั่นใจในตัวเขา เราก็พร้อมจะไปอยู่กับเขาที่นู้น แต่ตอนนี้สถานะความรักของเราก็อยู่ในขั้นที่ไม่มั่นใจในกันและกันแล้วอ่าค่ะ เนื่องจากว่าช่วงหลังๆทะเลาะกันบ่อย มีหลายอย่างที่เข้ากันไม่ได้ เขาก็ถามว่า ถ้าแต่งงานไป แล้วเข้ากันไม่ได้ เราจะทำยังไง เรามีแต่เสียกับเสีย เราต้องลาออกจากงาน ห่างเพื่อน ห่างครอบครัวมาอยู่กับเขา มันคุ้มแล้วหรอถ้าแต่งงานกันไปแล้วไปกันไม่ได้จริงๆ เขาก็พูดถูกนะคะ แต่เราก็ยังคงรั้งเขาไว้ค่ะ เรารักเขามากๆ และเราก็รู้สึกว่าเขาก็รักเรามากนะ ถ้าเขาไม่รักเราเขาไม่คิดถึงอนาคตเราขนาดนี้ เราบอกเขาว่า ทำไมเราไม่อยู่กันให้มีความสุขตอนนี้ ช่วงเวลาหลังจากนี้ เราก็เรียนรู้กันไปสิ เขาก็บอกว่าเขาไม่เห็นทางข้างหน้าแล้ว เขาอาจจะได้กลับไทยแค่ ปีละครั้ง หรือ 2 ปีครั้ง แล้วจะเอาเวลาที่ไหนมาเรียนรู้กันว่าเข้ากันได้หรือเข้ากันไม่ได้ อยู่ไกลกับอยู่ใกล้มันไม่เหมือนกัน พอเรามาอยู่ใกล้กัน เราทะเลาะกันบ่อยมาก เขาไม่อยากจะต้องเสี่ยงแต่งงานแล้วค่อยมาเรียนรู้กัน เพราะมันก็เสี่ยงกับเราด้วย
จขกท ฟังแล้วก็คิดตาม มันก็จริงอย่างที่เขาพูดนะคะ ตอนนี้เราทั้งคู่สับสนค่ะ พยายามช่วยกันคิดหาทางออกแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าจะไปกันยังไงต่อดี เขาอยากจะเลิกค่ะ เพราะเขากลัวเราเสียเวลากันทั้งคู่ หรือถ้าคบต่อไปก็ไม่รู้จะเอาเวลาไหนมาเรียนรู้กันแล้วค่ะ แต่ จขกท ไม่อยากเลิก คิดว่าทำไมเราไม่สู้ ไม่พยายาม ตอนนี้แฟน จขกท น่าสงสารมากค่ะ เขาต้องเครียดเรื่องพ่อเขาเป็นมะเร็ง แล้วยังต้องมาเครียดเรื่องความรักของเราอีก ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากให้เขาสบายใจ แต่ไม่รู้ว่าทางไหนที่เขาจะสบายใจค่ะ แฟน จขกท จะเป็นประเภทถ้าไม่มีความหวัง หรือไม่เห็นทางไปต่อ ก็จะหยุดเดินทันที ตอนนี้เขาเงียบมากค่ะ ไม่คุยกันมา 1 อาทิตย์แล้ว จขกท ควรหยุดความสัมพันธ์ลงแค่นี้ หรือควรจะเดินหน้าไปต่อดีคะ?
และช่วงนี้เค้าเงียบมาก คุยด้วยก็เหมือนไม่อยากคุย เราก็เสียความรู้สึกนะคะ ไม่รู้ว่าเขารู้สึกยังไง อยากมีเราข้างๆเขาต่อไปรึเปล่า รู้สึกได้ว่าถ้าเขาไม่เห็นทางไปของเรา เขาก็จะเงียบแบบนี้ต่อไป ทุกอย่างหยุดนิ้ง ดูเขาไม่มีความสุขเลยอ่าค่ะ
ใจนึงถ้าคิดว่าจบ ความสัมพันธ์ลงแค่นี้ ก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน จขกทก็ยังสามารถอยู่ข้างๆเขาได้ ช่วยเขาผ่านเรื่องร้ายๆ ในฐานะเพื่อนที่ดีคนนึง แฟน จขกท อาจจะสบายใจมากขึ้น แล้วรอว่าในอนาคต ถ้าเขาอาจจะได้กลับมาอยู่ไทย เราคงได้กลับมาคบกันอีก ได้มีเรียนรู้กัน คงไม่ใช่เรื่องยาก ถ้าเราจะแต่งงานกัน
อีกใจนึงก็คิดว่า ถ้าไปต่อ อยู่ข้างๆเขาในฐานะคนรัก เขาคงจะอึดอัดและก็เครียดเรื่องนี้ต่อ เราคุยกันมา 2 รอบแล้ว ดูเขาก็ไม่สามารถปล่อยวางเรื่องอนาคตได้เลย สถาณการณ์ความรักตอนนี้ก็ไม่มีความสุขเลยอ่าค่ะ ถามว่าพร้อมไปอยู่กับเขาที่นู้นไหม ตอนนี้ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ทั้งเรื่องทะเลาะกันบ่อยช่วงหลังๆ ทำให้ไม่มั่นใจในตัวเขาเลยจริงๆค่ะ
จขกท ควรจะทำยังไงดีคะ?
ถ้าคุณมีคนรัก แล้วไม่รู้ว่าในอนาคตจะอยู่ด้วยกันได้ไหม คุณจะหยุดหรือจะไปต่อคะ?
ช่วงที่กลับมาคบกันอีกรอบ อยู่ห่างกันมาได้ 1 ปีเต็มๆ เรียกได้ว่าเป็นความสัมพันธ์ระยะไกลจริงๆเลยค่ะ เวลาก็ไม่ตรงกัน ไม่ได้เจอหน้ากันเลยตั้งแต่เขาขอกลับมาคบอีกรอบ แต่เป็นความรักที่มีความสุขนะคะ เราสองคนเข้าใจกัน ไม่เคยทะเลาะกันเลย และก็ถึงวันที่รอคอย วันที่เขาจะได้กลับมาไทยค่ะ ดีใจกันมาก อยู่ห่างกันมา 1 ปีเต็ม ในที่สุดเราก็จะได้เจอกันสักที เราวางแผนไปเที่ยวกันหลายๆที่เลยค่ะ ทำหลายๆสิ่งที่อยากจะทำร่วมกัน แต่เชื่อไหมคะ ตั้งแต่คบกันมาก่อนหน้านี้หลายๆรอบ ไม่เคยไปเที่ยวกัน 2 คนเลยจริงๆ ถือว่าเป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ แต่อะไรๆก็ไม่สวยหรูอย่างที่คิด พอเขากลับมาไทย พอเราได้มาอยู่ใกล้กัน เราทะเลาะกันบ่อยมาก ไปเที่ยวกันยังทะเลาะกันอ่าค่ะ ช่างแตกต่างกับตอนที่เราอยู่ไกลกันเหลือเกิน อาจเป็นเพราะว่าเราไม่เคยได้ใช้เวลาอยู่ร่วมกัน 2 คนนานขนาดนี้ ทำให้เราเห็นอีกด้านของกันและกันในมุมที่ไม่เคยเห็น บางอย่างก็ไม่ค่อยเข้าใจกันหรอกค่ะ ก็เลยทำให้ทะเลาะกัน จนรู้สึกว่าความรักมันแย่ลงเยอะ ยังไม่ทันได้ปรับความเข้าใจอะไรกัน เขาก็ต้องกลับอเมริกาแล้ว กลับไปได้ไม่ทันไร ก็ทะเลาะกันอีก เพราะเรารู้สึกว่าเขาคุยน้อยลง รู้สึกว่าทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เขาจะตอบไลน์น้อยลงเรื่อยๆ เราก็เลยขอห่างจากเขาค่ะ เพราะเราไม่มั่นใจในความรู้สึกเขาแล้ว ก็ตลกดีนะคะ ทั้งที่เราอยู่ไทย เขาอยู่อเมริกา ก็ห่างกันตั้งครึ่งโลกแล้ว ตอนนี้จะมาขอห่างอะไรอีก 555 ก็คือไม่คุยไม่ติดต่อกันเลย ขอเวลาให้ต่างคนต่างได้คิด พอกลับมาคุยกันอีกรอบ เขาบอกว่าพอเหอะ เราเข้ากันไม่ได้หรอก ฟังแล้วก็จุกเลยค่ะ เราไม่คิดว่าเขาจะตัดบทจบปัญหาด้วยคำว่าเลิกกัน ถามไปถามมา ก็รู้ว่าช่วงที่ห่างกัน พ่อเขาป่วยค่ะ เป็นมะเร็ง คือเขาไม่มีแม่นะคะ แม่เขาทิ้งไปตั้งแต่ยังเด็ก เขามีแค่พ่อคนเดียว ทำให้รู้ว่าเขารักพ่อมากแค่ไหน ซึ่งเราก็รู้สึกผิดว่า ทำไมเราไม่อยู่ข้างๆเขา ตอนที่เขาทุกข์
ถามไปถามมาถึงเหตุผลที่เขาจะหยุดความสัมพันธ์ เขาเลยบอกว่า เขาคงไม่ได้กลับไทยแล้ว เนื่องจากว่า พ่อเขาอยากให้เขาสานต่อร้านอาหารที่อเมริกา และเขาก็อยากดูแลพ่อที่ป่วยเป็นมะเร็งอยู่ที่นู้น ทั้งชีวิตเขาแทบไม่ได้อยู่กับพ่อเลย เขายังไม่ได้ทำอะไรให้พ่อเขาเลย เราก็จุกค่ะ แล้วเขาก็คิดว่าเราคงไม่ลาออกจากงานราชการแน่ๆ เขาบอกว่าในอนาคต เขาอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น ในเมื่อเราไม่สามารถไปอยู่กับเขาได้ หรืออยู่แบบไปๆมาๆ มันก็ไม่ได้เรียกว่าครอบครัว เราก็บอกว่า ถ้าในอนาคตเรามั่นใจในตัวเขา เราก็พร้อมจะไปอยู่กับเขาที่นู้น แต่ตอนนี้สถานะความรักของเราก็อยู่ในขั้นที่ไม่มั่นใจในกันและกันแล้วอ่าค่ะ เนื่องจากว่าช่วงหลังๆทะเลาะกันบ่อย มีหลายอย่างที่เข้ากันไม่ได้ เขาก็ถามว่า ถ้าแต่งงานไป แล้วเข้ากันไม่ได้ เราจะทำยังไง เรามีแต่เสียกับเสีย เราต้องลาออกจากงาน ห่างเพื่อน ห่างครอบครัวมาอยู่กับเขา มันคุ้มแล้วหรอถ้าแต่งงานกันไปแล้วไปกันไม่ได้จริงๆ เขาก็พูดถูกนะคะ แต่เราก็ยังคงรั้งเขาไว้ค่ะ เรารักเขามากๆ และเราก็รู้สึกว่าเขาก็รักเรามากนะ ถ้าเขาไม่รักเราเขาไม่คิดถึงอนาคตเราขนาดนี้ เราบอกเขาว่า ทำไมเราไม่อยู่กันให้มีความสุขตอนนี้ ช่วงเวลาหลังจากนี้ เราก็เรียนรู้กันไปสิ เขาก็บอกว่าเขาไม่เห็นทางข้างหน้าแล้ว เขาอาจจะได้กลับไทยแค่ ปีละครั้ง หรือ 2 ปีครั้ง แล้วจะเอาเวลาที่ไหนมาเรียนรู้กันว่าเข้ากันได้หรือเข้ากันไม่ได้ อยู่ไกลกับอยู่ใกล้มันไม่เหมือนกัน พอเรามาอยู่ใกล้กัน เราทะเลาะกันบ่อยมาก เขาไม่อยากจะต้องเสี่ยงแต่งงานแล้วค่อยมาเรียนรู้กัน เพราะมันก็เสี่ยงกับเราด้วย
จขกท ฟังแล้วก็คิดตาม มันก็จริงอย่างที่เขาพูดนะคะ ตอนนี้เราทั้งคู่สับสนค่ะ พยายามช่วยกันคิดหาทางออกแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าจะไปกันยังไงต่อดี เขาอยากจะเลิกค่ะ เพราะเขากลัวเราเสียเวลากันทั้งคู่ หรือถ้าคบต่อไปก็ไม่รู้จะเอาเวลาไหนมาเรียนรู้กันแล้วค่ะ แต่ จขกท ไม่อยากเลิก คิดว่าทำไมเราไม่สู้ ไม่พยายาม ตอนนี้แฟน จขกท น่าสงสารมากค่ะ เขาต้องเครียดเรื่องพ่อเขาเป็นมะเร็ง แล้วยังต้องมาเครียดเรื่องความรักของเราอีก ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากให้เขาสบายใจ แต่ไม่รู้ว่าทางไหนที่เขาจะสบายใจค่ะ แฟน จขกท จะเป็นประเภทถ้าไม่มีความหวัง หรือไม่เห็นทางไปต่อ ก็จะหยุดเดินทันที ตอนนี้เขาเงียบมากค่ะ ไม่คุยกันมา 1 อาทิตย์แล้ว จขกท ควรหยุดความสัมพันธ์ลงแค่นี้ หรือควรจะเดินหน้าไปต่อดีคะ?
และช่วงนี้เค้าเงียบมาก คุยด้วยก็เหมือนไม่อยากคุย เราก็เสียความรู้สึกนะคะ ไม่รู้ว่าเขารู้สึกยังไง อยากมีเราข้างๆเขาต่อไปรึเปล่า รู้สึกได้ว่าถ้าเขาไม่เห็นทางไปของเรา เขาก็จะเงียบแบบนี้ต่อไป ทุกอย่างหยุดนิ้ง ดูเขาไม่มีความสุขเลยอ่าค่ะ
ใจนึงถ้าคิดว่าจบ ความสัมพันธ์ลงแค่นี้ ก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน จขกทก็ยังสามารถอยู่ข้างๆเขาได้ ช่วยเขาผ่านเรื่องร้ายๆ ในฐานะเพื่อนที่ดีคนนึง แฟน จขกท อาจจะสบายใจมากขึ้น แล้วรอว่าในอนาคต ถ้าเขาอาจจะได้กลับมาอยู่ไทย เราคงได้กลับมาคบกันอีก ได้มีเรียนรู้กัน คงไม่ใช่เรื่องยาก ถ้าเราจะแต่งงานกัน
อีกใจนึงก็คิดว่า ถ้าไปต่อ อยู่ข้างๆเขาในฐานะคนรัก เขาคงจะอึดอัดและก็เครียดเรื่องนี้ต่อ เราคุยกันมา 2 รอบแล้ว ดูเขาก็ไม่สามารถปล่อยวางเรื่องอนาคตได้เลย สถาณการณ์ความรักตอนนี้ก็ไม่มีความสุขเลยอ่าค่ะ ถามว่าพร้อมไปอยู่กับเขาที่นู้นไหม ตอนนี้ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ทั้งเรื่องทะเลาะกันบ่อยช่วงหลังๆ ทำให้ไม่มั่นใจในตัวเขาเลยจริงๆค่ะ
จขกท ควรจะทำยังไงดีคะ?