คือ เราได้คุยกับเพื่อน ว่าช่วงนี้เราสนใจธรรมะจริงจัง เพราะอยากได้หลักการวิธีคิดในการรับมือกับความทุกข์ (ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความรัก เรื่องคน เรื่องงาน)
เราก็เล่าต่อว่า จากที่เห็นมาคนเราจะเข้าหาธรรมมะก็ต่อเมื่อทุกข์นะ คนที่มีความสุขจริงๆ อาจไม่อินกับเรื่องพวกนี้ เพราะยังสุขอยู่เลยยังไม่หาที่พึ่งทางใจ เพื่อนเลยบอกว่า...งั้นเธอยังไม่ได้สนใจธรรมะจริง เพราะเธอแค่อยากดับทุกข์ ไม่ได้อยากศึกษาธรรมมะ !!!
เราก็นี้งงเลยย แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อเพราะไม่อยากชวนทะเลา
เราก็เลยขยายความว่า ความรู้สึกอยากมีนู้นนี้ หลงคนนั้นคนนี้ มันทำให้เราทุกข์ เราอยากศึกษาธรรมชาติของจิต อยากตามทันความคิดตัวเอง
เพื่อนเราก็ตอบกลับว่า...มันเป็นแค่ความรู้สึก อย่าไปจริงจังมาก
เราเลยสงสัยว่า....เพื่อนเรายังไม่ทุกข์ ถึงขั้นที่อยากดับทุกข์ป่าว เลยยังชิวๆ กับความรู้สึก และอารมณ์ของตัวเอง
เรามองว่าธรรมะก็คือหลักการวิธีคิดในการใช้ชีวิต เราว่ามันไม่เกี่ยวว่าคุณจะต้องเข้าหาธรรมะเพราะใจที่อยากสนใจจริงๆถึงจะถูก เพื่อนๆคิดว่าไงกันคะ ???
คนที่เข้าหาธรรมะ เพราะอยากดับทุกข์ แปลว่าไม่ได้มาจากจิตที่อยากเข้าหาธรรมะจริงๆ ???
เราก็เล่าต่อว่า จากที่เห็นมาคนเราจะเข้าหาธรรมมะก็ต่อเมื่อทุกข์นะ คนที่มีความสุขจริงๆ อาจไม่อินกับเรื่องพวกนี้ เพราะยังสุขอยู่เลยยังไม่หาที่พึ่งทางใจ เพื่อนเลยบอกว่า...งั้นเธอยังไม่ได้สนใจธรรมะจริง เพราะเธอแค่อยากดับทุกข์ ไม่ได้อยากศึกษาธรรมมะ !!!
เราก็นี้งงเลยย แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อเพราะไม่อยากชวนทะเลา
เราก็เลยขยายความว่า ความรู้สึกอยากมีนู้นนี้ หลงคนนั้นคนนี้ มันทำให้เราทุกข์ เราอยากศึกษาธรรมชาติของจิต อยากตามทันความคิดตัวเอง
เพื่อนเราก็ตอบกลับว่า...มันเป็นแค่ความรู้สึก อย่าไปจริงจังมาก
เราเลยสงสัยว่า....เพื่อนเรายังไม่ทุกข์ ถึงขั้นที่อยากดับทุกข์ป่าว เลยยังชิวๆ กับความรู้สึก และอารมณ์ของตัวเอง
เรามองว่าธรรมะก็คือหลักการวิธีคิดในการใช้ชีวิต เราว่ามันไม่เกี่ยวว่าคุณจะต้องเข้าหาธรรมะเพราะใจที่อยากสนใจจริงๆถึงจะถูก เพื่อนๆคิดว่าไงกันคะ ???