ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก ตะลุยสหรัฐอเมริกา เม็กซิโก อเมริกากลาง อเมริกาใต้ และอัฟริกา 26 ประเทศ 74 วัน ตอนที่ 53 เซาท์เปาโล บรรยากาศโอลิมปิก บราซิล
(ตอนอยู่ตปท. ภาพนิ่งล้นไอโฟน จึงลบออกหลังโพสต์เพจแล้ว ส่วนพันทิปโหลดหน้ารีวิวไม่ได้ ต้องกลับมาทำใทย ตอนนี้ขอให้ชมยูทูปไปก่อน ถ้ารีบชมภาพนิ่ง ให้ไปที่เพจ ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก)
(ยูทูปบราซิล ยังโหลดไม่ได้)


จันทร์ 8 ส.ค. ฝนหลงเชื้อตั้งแต่เมื่อคืน ยังไม่หยุดสนิท...อากาศเย็น เสื้อผ้าไม่แห้ง...โดยเฉพาะเป้ ต้องแบกหนัก คาดว่า กว่า จะถึงเวลาเช็คกระเป๋าขึ้นเครื่อง คงเข้าที่
อาหารเช้าที่โรงแรม Don Horacio Hotel Selvatico เหมือนเมื่อวาน แต่เพิ่มโก้โก้ผง ทำให้คนไม่ดื่มทั้งชา และ กาแฟ มีทางเลือก เพิ่มขึ้น และสีของผลไม้วันนี้ ดูดีกว่าเมื่อวาน ป้าเลือกแค่แตง กับ กีวี รู้สึกว่า ดีขึ้นจริงๆ

ป้ามาทีหลัง ลุงถามว่า วันนี้มันมี กระติกอีกใบ เขียนว่า Agua มัน คือ น้ำอะไร...ใช้น้ำแบบ Inka Kola มั้ย? ...ป้าบอกว่า มัน คือ น้ำเปล่า ไง😂😂😂😂😂
เขามีไว้ให้ชงโกโก้ หรือ ชา นั่นเอง เพราะ กาแฟ เขาใส่กระติกแยกต่างหากอยู่แล้ว ....ส่วนชา ก็มีให้เลือกสารพัด แล้วแต่ชอบ เมื่อวาน ผู้ชายจัด ชงชาไว้ให้ ไม่มีกระติกน้ำร้อน ไม่มีผงโกโก้ ชีส กับ แฮม ก็รอให้แขกนะงครบ จึงม้วนมาให้คนละ 1 ม้วน 1 อย่าง วันนี้ผู้หญิงจัด ม้วนใส่ถาดไว้เลย แล้วแต่ใครจะหยิบ...โอ้ย!!! เค็มซะขนาดนั้น แค่อย่างละแผ่นนี่ก็ได้ปริมาณเกลือแทบจะเกินอยู่แล้ว🙄🙄🙄🙄
เมื่อวานแม่บ้านเอาผ้าเช็ดตัวกับสบู่ไปวางไว้ให้ใหม่ คงตกใจน่าดู ที่ห้องเต็มไปด้วยเสื้อผ้าเปียก...เพิ่งมีที่นี่ กับ Villa Florence ที่ San Salvador ที่มีบริการทำห้องและเปลี่ยนผ้า กับสบู่ ที่อื่นยังไม่เคยเจอ
ดังนั้น คนแบกเป้ในอเมริกา ทั้งเหนือ กลาง ใต้ ต้องติดสบู่ ยาสีฟัน แปรงสีฟัน แชมพู ครีมนวด ชุดเล็กไปด้วยเสมอ เพราะส่วนใหญ่ไม่มี ไม่เหมือนในญี่ปุ่นและเกาหลีใต้ ที่ใส่ใจสุขภาพของผู้คน

ที่เคยบอกว่า กีฬายอดฮิตของลาตินอเมริกา คือ ฟุตบอล ก็ยังใช่อยู่ แต่เป็นรุ่นใหญ่ รุ่นเล็ก และรุ่นกลางตอนนี้ ชายหันไปใส่ใจโรลเล่อร์เบลด ส่วนหญิงเป็นฮ็อคกี้ และจักรยาน

เมื่อวานลืมบอกว่า ถ้าอยากลงเรือไปสัมผัสน้ำโจนจากอีกัวซู ซื้อตั๋วเรือก่อนลงท่าได้เลย ซื้อข้างนอก 450 เปโซ ราคาก่อนลงท่า ก็ไม่น่าจะต่างค่ะ อาจถูกกว่า หรือ แพงกว่า ตรงทัวร์ป่า เพราะต้องเอาตั๋วที่ได้จากเคาน์เตอร์ทัวร์ไปขึ้นเวลารถ พอไม่ทันรถก็ต้องเอาไปขึ้นเวลาเรือ

เวลาเช็คเอ๊าท์ 10.00 น. ลุงยังโหลด VDO ไม่เสร็จ ให้ป้าเอากุญแจห้อง รีโมต แอร์ กับ โทรทัศน์ ไปคืน ตามเวลา ลุงรอหมดคลิป แล้วตามไปโหลดต่อจนจบที่อีกัวซู ป้าเดินล่วงหน้าไปก่อน

เจอผักชนิดหนึ่งคุ้นๆ ลองเด็ด มาดมดู มัน คือ ผักชีไทยชัดๆ ตัดสินใจ ถอนมา 4-5 ต้น ตอนอยู่ที่ปานามาซิตี้ ก็เจอผักชีฝรั่งขึ้นข้างทาง แสดงว่า ผักทั้งหลายที่ปลูกกินในพื่นที่ที่มีภูมิอากาศคล้ายคลึงกัน ส่วนใหญ่ เป็นพืชที่ขึ้นเองตามธรรมชาติ เท่าที่รู้ พืชที่ขึ้นตามธรรมชาติในป่าลาตินอเมริกา มีหลายอย่าง ผักกาด ผักกูด หรือ ขี้หูด ผักชีไทย ชีฝรั่ง มัสตาร์ด กระถิน ตำลึง พวงแสด พวงชมพู บานบุรี วิหกหรรษา ปักษาสวรรค์ ชงโค กาหลง ชมพูพันธุ์ทิพย์ ส้ม ฝรั่งขี้นกฯลฯ

เราไปถึงสถานีขนส่งก่อนเวลานัด แต่ไปอยู่หน้าออฟฟิศ Roa Tour เพื่อใช้เน็ต พอใกล้เที่ยง ป้าก็เดินไปที่ช่อง Local 25 ฝั่งตรงข้าม ยังไม่ทันจะถึง คนขายทัวร์ก็เดินตามหา เธอชี้ที่ข้อมือ ป้าพยักหน้า เธอบอกฝห้ป้ารีบไปเอากระเป๋า รถจะมารับภายใน 5 นาที ป้ารีบวิ่งกลับไปหาลุง
ถ้ารู้ว่า ต้องมีการเอาไปส่งต่อเราก็คงมารายงานตัวตั้งนานแล้ว ทำให้ไม่ได้ใช้เงินที่เหลืออีก 274 เปโซ รถมารับเราเป็นรถตู้คันใหญ่ เขาเรียกว่า มินิบุ๊ส
รถวิ่งย้อนไปทางที่ไปโรงแรมเรา แต่เลี้ยวตรงทางแยกไปที่ด่าน ที่เราเคยเดินไป...พอไปถึงด่าน คนขับรถเอาพาสปอร์ตของเราไปประทับตรา โดยที่เราไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรเลย เขาให้เรานั่งรออยู่บนรถ...ไม่ถง ไม่ถามซ้ากคำ😅😅😅😅

แล้วก็พาเราข้ามแดนไปส่งที่ สถานี Foz de Iguacu ในประเทศบราซิล โปรดสังเกตว่า Iguazu อยู่ อาร์เจนติน่า แต่ Iguacu อยู่บราซิล
เอาตั๋วไปขึ้นที่บริษัท Pluma แล้วถามหาที่แลกเงิน จากเปโซ เป็นเรียล...เขาบอกว่า แลกตรงนี้แหละ...โวะ! ง่ายจัง...แลกเลย...274 เปโซ แลกได้ 52 เรียล ขาดทุนไปกว่า 6 เรียล...ก็ยอม เพราะมันง่ายดี แล้วก็ไม่ต้องมานั่งเสียดายทีหลัง เหมือนเงินอียิปต์ ที่ยังอยู่ที่เดิม เพราะไม่รู้จะเอาไปแลกที่ไหน

สภาพภูมิประเทศบราซิล คล้ายๆ อาร์เจนติน่า คล้ายไทย อาหารมื้อแรก ซื้อจากร้านบุฟเฟ่ต์ รสชาติคล้ายไทยมาก เนื้อวัวตุ๋น ราดข้าวหุงใส่เกลือเม็ดไม่บาน กับเส้นพาสต้า มียำแตงใส่มะเขือเทศ ออกรสเปรี้ยวๆ เค็มๆ ป้าตักน้ำจิ้มหอมซอย กับมะเขือเทศ ใส่เกลือ กับมะนาวราดด้วย มีผักกาดสดหั่นฝอย กับ แครอทต้มฝานเป็นแผ่นๆ กล่องละ 10 เรียล ประมาณ 126 บาท เบิกบานกันทั้ง 2 คน หลังจากที่ไม่ได้กินข้าวมาหลายวัน😋😋😋😋

ที่สถานีมีปลั๊กให้ชาร์จไปด้วย เห็นมี 3 รูกลม โค้งๆ ตอนแรกคิดว่า ปลั๊กที่มีจะใช้ไม่ได้ ลุงเอาปลั๊กทั้งหมดมา ลองเอาปลั๊กยุโรปเสียบ...อ้าว!! ได้อะ...สาวแม่ลูกอ่อน 2 คน ที่นั่งอยู่ตรงปลั๊กหัวเราะ ขำที่ลุงมีอภิ มหา โค ตะ ระ ปลั๊ก 😉😉😉😉

รถออกเวลา 14.30 น. ที่นั่งของเราเบอร์ 9-10 เยื้องไปข้างหน้าลุง เป็นเบอร์ 11-12 สาวภาษามือ นานๆ จะได้ยินเสียงอิ๊อ๊ะ ข้างหลังเป็นเสียงผู้ชายคุยโทรศัพท์ตั้งแต่ขึ้นมา จนเวลาผ่านไปแล้ว 1 ชม. ยังไม่หยุด ส่วนลุง คร่ำเคร่งอยู่กับการโหลดวิดีโอ ตลอดเวลาที่อยู่ที่พัก ทั้งกลางวัน และกลางคืน ด้วยความมุ่งมั่นที่ว่า เราอาจจะไปแต่ละที่ได้แครั้งเดียว ทำไว้ ไม่มีใครดู เราก็เอาไว้ดูเอง ... พอขึ้นรถมา ก็จัดระเบียบตัวเอง และเสื้อผ้า ที่ต้องเอาขึ้นมาผึ่ง แล้วก็ก้มหน้าหลับอย่างสงบเสงี่ยม😁😁😁😁😁

แต่วันนี้ อากาศทั้งในบราซิล และอาร์เจนติน่า สะลึมสะลือด้วยเมฆฝน และหนาวเย็นเหมือนกัน ดูจากรายงานอากาศว่า 11 องศา ... นั่งบนรถ ห่มผ้า กำลังสบาย ผู้โดยสารที่ขึ้นมาบนรถส่วนใหญ่ รู้สภาพดี แต่ละคนใส่เครื่องกันหนาวมาเต็มที่ พร้อมกับหอบหมอน และผ้าห่ม ขึ้นมาด้วย...แม่ลูกเล็กหนึ่งใน สอง ขึ้นรถคันเดียวกับเรามา ก็เช่นเดียวกัน ทั้งเธอและลูก ใส่เสื้อหนัง รองเท้าบู้ท น่าเห็นใจเธอ กับ ลูก ที่ต้องพากันขึ้นมาอยู่ที่แคบๆ เด็กเล็กที่ถูกจำกัดบริเวณ งอแงตลอดเวลา

ด้านนอกซ้ายเป็นเกาะกลางถนน มีพื้นที่มากกว่าถนน เพราะมีสนามหญ้า และทางเท้าด้วย สีเขียวของหญ้า ตัดกับสีขาว และชมพู ของดอกชงโค ทั้งบนต้น และบนพื้นหญ้า

เราไม่รู้ว่า ประเทศในโลกนี้ นอกจากไทย มาเลเซีย สิงคโปร์ และ อินโดนีเซีย แล้ว มีอีกกี่ประเทศ ที่รถวิ่งด้านซ้าย

พอออกจากตัวเมือง ถนนก็เป็นแบบให้รถวิ่งสวนทาง ไปบนสันเขา มีลักษณะเป็นที่ราบสูง มีทุ่งข้าวสาลีกำลังออกรวง สีเหลือบขาว สลับเขียว บ่งบอกความอุดมสมบูรณ์ มีป่าไม้ และสวนสน สลับบ้าง บางที่ก็เป็นทุ่งข้าวโพดที่หมดอายุรอการรื้อออก บางที่ก็เหลือแต่ตอ...ผักกาดพื้นเมืองที่ยอดเล็กๆ ใบเล็กๆ เป็นผักที่ขึ้นเองตามธรรมชาติ จริงๆ มันขึ้นอยู่ริมทาง ยาวตามแนวทุางข้าวสาลี ในร้านอาหาร ที่ Iguacu ภาษาโปรตุเกส เอาไปหั่นฝอย ให้ตักเป็นผักเคียง
พอเข้าเขตเมืองก็เป็น ถนน 4 เลนอีก รถจอดให้กินอาหารเย็นที่เมือง Sao Jose ตอนเข้าภัตตาคาร เขาแจกบัตรใหญ่ๆ เหมือนกล่องใส่ CD เดินผ่านที่กั้น เข้าไปเลือกอาหารใส่จานมาให้แคชเชียร์แต๊บราคา พอกินเสร็จก็ออกไปจ่ายเงิน ...ในบัตรบอกว่า บัตรไม่มีราคา แต่ถ้าทำหายต้องจ่ายค่าปรับ🙄🙄🙄🙄

เราซื้อเนื้อไก่ทอดแบบแท่ง อันละ 5 เรียล คนละอัน ป้ากินไม่หมด น้ำส้มขวดเล็ก ไม่บอกราคา พอจ่ายเงินจึงรู้ว่า น้ำส้มก็ราคา 5 เรียล...ลุงบอกว่า ราคายุโรป กับ อเมริกา เลยเชียว

อากาศบนรถมีกลิ่นอับเหมือนอยู่แถวๆ เล้าไก่ ใครไม่รู้ ก็ลองไปยืนแถวๆ เล้าไก่ดู😉😉😉😉

ฝนตกตั้งแต่ก่อนถึง Soa Jose ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด กำหนดถึงเซา เปาโล 06.00 น. ไม่แน่ใจว่า จะจริงหรือไม่ เพราะรถวิ่งไวไม่ได้...แต่เราก็เผื่อเวลาไว้แล้ว อย่างไรก็ไม่ตกเครื่องแน่นอน

วันอังคารที่ 9 ส.ค. เวลา 06.30 น. รถเข้าสถานี Terminal Rodo Via.... ที่ Sao Paulo ฝนหยุดตกแล้ว เดินหาเคาน์เตอร์ปชส. สาวสวย Giovanna Ferreira Rossarolla ผู้รอบรู้ ให้แผนที่ 3 แผ่น ชี้แจงการท่องเที่ยวในเซาเปาโล การเดินทางไปสนามกีฬา ที่ใช้ในการแข่งขันโอลิมปิค ที่สถานี Estudantes Mogi das Cruzes วันพรุ่งนี้มีการแข่งขันฟุตบอลระหว่างอัฟริกาใต้ กับ อิรัก เวลา 22.00 น. ส่วนการเดินทางไปสนามบินนานาชาติ ต้องไปซื้อตั๋วที่ถนน Paulista ถ้าจะไปรถเมโทร ให้ไปลงที่สถานี Masp แล้วหาจตุรัส Moksoud ซื้อตั๋วที่โรงแรมแถวนั้น

ก่อนออกจากสถานีไปหาห้องน้ำ เห็นค่าบริการแล้วหดหมด เข้าห้องน้ำเฉยๆ 12 Rs อาบน้ำ 15 Rs. ลองเอา 12 คูณดูแล้ว โอ้ย!! ไม่รู้จะแพงไปไหน?
กว่าจะออกจากสถานีได้ ก็ต้องไปชี้แจงจนท.ในสถานีเมโทร Paraiso ว่า เราต้องการเดินไป ออกไปข้างนอกจับทิศไม่ถูก แค่จะถามทิศ คนเมืองนี้ก็ไม่ยินดีคุย เพราะเขาต้องการให้เราพูดภาษาโปรตุเกส

คนไร้บ้านบอกทิศตรงข้ามให้เราอีก เรายังไม่ตัดสินใจ ลุงใช้แผนที่ ประกอบภาษาใบ้ กับ คนกวาดถนน ... เขาบอกให้เราไปด้านตรงข้ามกับคนไร้บ้านบอก
เราเดินไปตามที่เขาบอก มัน ชื่อ ถนน Av.bCruzeiro do Sul ขึ้นไปบนข้ามสะพานข้ามคลองสูง น้ำสีดำ ส่งกลิ่นเหม็นคลุ้งถึงบนสะพาน มองไปทางด้านขวามือ เห็นสะพานขึง ถามคนที่เดินผ่านบอกว่า ชื่อ Pante Baldeiras เขาให้เราเดินตรงไปเรื่อยๆ แล้วไปถามต่อข้างหน้า ลงสะพาน ข้ามถนนผ่านโบสถ์ Santaura del Almas ซื้อขนมเค้กมัฟฟินชิ้นละ 2 Reals คนละชิ้น

เดินไปเรื่อยๆ เลี้ยวขวา เข้สถยน Av. do Estado ผ่านตลาดเทศบาล และตลาดขายส่งผัก ผลไม้ เดินขึ้นเขา ตามถนนคนเดินไปที่ จัตุรัสเซ (Plaza Se)
ที่นั่นมีพิพิธภัณฑ์โบราณสถาน สำนักเลขานุการศาลยุติธรรม ศาลยุติธรรมเซาเปาโล แล้วเดินต่อไปที่มหาวิหาร สไตล์โกธิค มีจัตุรัส และสวนสาธารณะ
เจอนักท่องเที่ยว 3 คน เป็นคนไทย 2 คน ชื่อ น้อง แพม ศมวรรณ คล้ายทอง น้อง สุรมน เผ่าทรง อีกคนเป็นฟิลิปปินส์ ชื่อ Cecil Infante บินตรงจากกรุงเทพฯ เซาเปาโล บอกว่า อยู่งามวงศ์วาน กับ นครนายก เอาไว้คุยกันทางเฟสบุ๊ก ว่า มีแรงบันดาลใจ อะไร ในการเดินทางไปเซา เปาโล...สำหรับเรา ดีใจมาก ที่ทริปนี้ ในที่สุด ก็ได้เจอคนไทย😉😉😉😉😉

เราหาทางไปซื้อตั๋วรถไปสนามบิน ผ่านโรงพยาบาล Albert Istein Hospital จนไปเจอจัตุรัส Sao Francisco Square ศิลปะ Baroque เป็นย่านบ้านขุนนางเก่า ที่เป็นมรดกโลก ที่เรียกว่า Santa Casa มีโรงละครเก่าด้วย
จากนั้นเราก็เดินขึ้นเขาผ่านพิพิธภัณฑ์และโบสถ์ Dodum Mathris/ Deus Museo Et Omnia
แล้วเดินไปจนถึง 4 แยก ถนน Paulista ฉายา สีลมแห่งอเมริกาใต้ ในเมือง ริสยอร์ค แห่งลาตินอเมริกา ไปแวะเข้าห้องน้ำที่ห้าง Forever 21
ขึ้นไปชั้น 2 เป็นศูนย์อาหาร มีผู้คนคึกคัก อาหารน่ากิน แต่เราแวะกินแคร็กเกอร์กับแยมส้ม เพื่อกำจัดขวดที่ลุงแบกหนัก ระหว่างทาง จนอิ่มแปร้ มาก่อนแล้ว...

ต้องขอบคุณห้าง Forever 21 ที่ช่วยบรรเทาทุกข์ให้เรา ส่วนครั้งแรก ที่ปั๊ม ก่อนเปลี่ยนถนน เราเดินไปตอนที่พนง.ทำความสะอาด เปิดห้องเข้าไปทำความสะอาดพอดี เป็นความบังเอิญบนความโชคดี ของเราจริงๆ ต้องขอบคุณพนง.หนุ่มคนนั้น😉😉😉😉
หลังจากที่นั่งผจญกับควันบุหรี่ที่ทำให้คลื่นเหียน (กลิ่นไม่เหมือนที่อื่นที่แค่พัดก็หาย แต่กลิ่นบุหรี่เมืองนี้ ทำให้อาเจียนได้) หน้าห้าง Forever มากว่าครึ่งชั่วโมง ตอนนี้ก็ได้เวลา ตามหาเป้าหมายอีกครั้ง
(ยังมีต่อ)