เริ่มเลยแล้วกันนะค้ะ เราเป็นคนที่แคร์ความรู้สึกคนอื่นมาก เรามีความคิดที่ว่า การที่เราอยากให้ใครทำแบบไหนกับเรา เราควรทำแบบนั้นกับเค้าก่อน ..
แต่ก็อย่างว่าแหละค่ะ ใจแลกใจใช้ไม่ได้กับทุกคน
เรากับแฟน เรียนคนละที่ค่ะ แฟนเราเรียนมหาวิทยาลัยแห่งนึงในภาคอิสาน แรกๆ ตอนที่เราห่างกันเราวิดีโอคอลหากันทุกวันเลยค่ะ หลังๆมา มีกิจกรรมเยอะขึ้น เราเลยได้คุยกันน้อยลง รวมทั้งมีกีฬาเฟรชชี่ของมหาลัยเขาด้วย แฟนเราต้องตื่นไปซ้อมกีฬาตอนตี5กลับประมาณ7โมงครึ่ง มีเรียน9โมงถึง4โมงเย็น ซ้อมกีฬารอบเย็น 5โมงถึง3ทุ่มอีก เราก็เข้าใจนะค้ะ เค้าคงเหนื่อยน่าดู มหาลัยเราก็มีกิจกรรมเหมือนกันค่ะ เราก็เหนื่อย แต่ในความรู้สึกเราแค่เวลากลับบ้านมา ได้คุยกับเค้าได้ยินเสียงเค้าเราก็หายเหนื่อยแล้วค่ะ แต่สำหรับเค้าเหนื่อยแบบไม่อยากทำอะไรแม้แต่คุยกับเรา เราก็เข้าใจนะคะเค้าคงเหนื่อย เหนื่อยมาก เหนื่อยมากๆ แต่เราก็มีเพื่อนอยุ่คนนึงที่เรียนวิศวะอยู่ที่ ม.เดียวกันกับแฟนเรา แต่เพื่อนเราก็ยังคุยกับเราได้ ให้คำปรึกษาเราได้ ทั้งๆที่เพื่อนเราก็ต้องทำกิจกรรมเหมือนกับแฟนเรา การบ้านอีก เราก็ไปกวนไปอะไรเพื่อนเราก็ตอบเราเวลาว่าง ก็ไม่ได้อยากจะคิดหรอกนะค้ะ ว่าเค้าไม่ได้รักเรา แต่บางครั้งเรารู้สึกเหมือนมีแค่เราที่พยายามอยู่คนเดียว ( หลายคนอาจคิดว่าแล้วจะบอทำไมว่าเข้าใจ ) ค่ะ เราก็ไม่ได้เข้าใจอะไรเบอนั้น แต่คือเราแค่ทำความเข้าใจกับมันและยอมรับมันไปในระดับนึงเพียงเพราะเราไม่อยากให้เค้าคิดมากว่าเราจะไม่เข้าใจ แฟนเรามีกิจจกรรมซ้อมกีฬาเหนื่อย ผ่อนคลายด้วยการเล่นเกม เล่นตั้งแต่เลิกซ้อมกีฬา3ทุ่มจน5ทุ่มม โอเคเราเข้าใจว่าเค้าคงเซี่ยนเพราะไม่ได้เล่นนาน ให้เค้าเล่นไปเถอะ แฟนเราไม่ถามว่าเรากินข้าวยังอาบน้ำยังทำอะไรอยุ่เหมือนที่เคยถาม อ่ะ เราก็เข้าใจเค้าคงคิดว่าเรากินแล้วอาบแล้วแหล่ะมั้ง (ถึงบางครั้งเรายังไม่ทำอะไรพวกนี้ก็เถอะ) แต่แฟนเรา ถามเพื่อน ผญ ในสาขาว่า "กินข้าวยังไปกินข้าวกันไหม๊" อ่าเราก็เข้าใจ ก็เขาเรียนสาขาเดียวกัน อยู่ ม เดียวกันก้อเลยออกไปกินข้าวด้วยกันได้ จะให้มาชวนเราไป ก้อคงไม่ใช่อีกแหละ เราก็เข้าใจ แต่เหมือนการที่เราเข้าใจเค้ามากๆมันทำให้เค้าห่างออกไปเรื่อยๆ เพราะคิดว่ายังไงเราก็เข้าใจรึป่าว เราก็เข้าใจนะ เราเข้าใจจิงๆนะ แต่คือบางทีเราก็สงสัยว่าเราต้องใช้ความเข้าใจมากแค่ไหน เค้าถึงจะเข้าใจเราบ้าง เราก็มีเรียน มีกิจกรรม มีซ้อมกีฬาเหมือนกันกับเค้า . ..คนที่อ่านกระทู้อาจบอกว่า ทำไมไม่ลองเปิดใจคุยกันดู เราเคยมีปันหากันแรงๆมา1ครั้ง เราเปิดใจคุยกับเค้าคำตอบที่ได้คือ เค้าบอกกับเราว่า '' ถ้าเราคบกันแล้ว มันทำให้แกลำบากใจ เราเลิกกันก็ได้นะ เค้าไม่มีเวลาว่างให้เลยเค้าก็รู้ตัวแต่ไม่รู้ซิ ก็ไม่ได้อยากเลิกหรอกนะ แต่ก็ไม่อยากทำให้ต้องมาคิดมากอะ" ความคิดเค้าต่างกับเรามากเลย เรากลับคิดว่า มีอะไรเรามาคุยกันดูมั้ย เวลาว่างเราไม่ตรงกัน อย่างน้อยๆ เวลาใครคนนึงที่ว่างทิ้งข้อความไว้ให้อีกคนที่กำลังไม่ว่างมาเปิดอ่านตอนที่ว่างอย่างน้อยมันก็ทำให้ยิ้มได้น้ะ ... เราไม่อยากเลิกกับเค้าเลยค่ะ เหนื่อยแค่ไหนเราก็ไม่คิดอยากจะเลิก จนตอนนี้ เราคิดว่า เรามากกว่ารึป่าวที่ทำให้เค้าอึดอัดกับการเข้าใจของเรา เรามั้ยที่ทำให้เค้าลำบากใจ :'(
เราควรทำยังไงดีค้ะ เราต้องใช้ความเข้าใจมากแค่ไหนกัน ??????????????????????????????????????????????
แฟนไม่ว่าง เราต้องใช้ความเข้าใจแค่ไหนกันค้ะ ?
แต่ก็อย่างว่าแหละค่ะ ใจแลกใจใช้ไม่ได้กับทุกคน
เรากับแฟน เรียนคนละที่ค่ะ แฟนเราเรียนมหาวิทยาลัยแห่งนึงในภาคอิสาน แรกๆ ตอนที่เราห่างกันเราวิดีโอคอลหากันทุกวันเลยค่ะ หลังๆมา มีกิจกรรมเยอะขึ้น เราเลยได้คุยกันน้อยลง รวมทั้งมีกีฬาเฟรชชี่ของมหาลัยเขาด้วย แฟนเราต้องตื่นไปซ้อมกีฬาตอนตี5กลับประมาณ7โมงครึ่ง มีเรียน9โมงถึง4โมงเย็น ซ้อมกีฬารอบเย็น 5โมงถึง3ทุ่มอีก เราก็เข้าใจนะค้ะ เค้าคงเหนื่อยน่าดู มหาลัยเราก็มีกิจกรรมเหมือนกันค่ะ เราก็เหนื่อย แต่ในความรู้สึกเราแค่เวลากลับบ้านมา ได้คุยกับเค้าได้ยินเสียงเค้าเราก็หายเหนื่อยแล้วค่ะ แต่สำหรับเค้าเหนื่อยแบบไม่อยากทำอะไรแม้แต่คุยกับเรา เราก็เข้าใจนะคะเค้าคงเหนื่อย เหนื่อยมาก เหนื่อยมากๆ แต่เราก็มีเพื่อนอยุ่คนนึงที่เรียนวิศวะอยู่ที่ ม.เดียวกันกับแฟนเรา แต่เพื่อนเราก็ยังคุยกับเราได้ ให้คำปรึกษาเราได้ ทั้งๆที่เพื่อนเราก็ต้องทำกิจกรรมเหมือนกับแฟนเรา การบ้านอีก เราก็ไปกวนไปอะไรเพื่อนเราก็ตอบเราเวลาว่าง ก็ไม่ได้อยากจะคิดหรอกนะค้ะ ว่าเค้าไม่ได้รักเรา แต่บางครั้งเรารู้สึกเหมือนมีแค่เราที่พยายามอยู่คนเดียว ( หลายคนอาจคิดว่าแล้วจะบอทำไมว่าเข้าใจ ) ค่ะ เราก็ไม่ได้เข้าใจอะไรเบอนั้น แต่คือเราแค่ทำความเข้าใจกับมันและยอมรับมันไปในระดับนึงเพียงเพราะเราไม่อยากให้เค้าคิดมากว่าเราจะไม่เข้าใจ แฟนเรามีกิจจกรรมซ้อมกีฬาเหนื่อย ผ่อนคลายด้วยการเล่นเกม เล่นตั้งแต่เลิกซ้อมกีฬา3ทุ่มจน5ทุ่มม โอเคเราเข้าใจว่าเค้าคงเซี่ยนเพราะไม่ได้เล่นนาน ให้เค้าเล่นไปเถอะ แฟนเราไม่ถามว่าเรากินข้าวยังอาบน้ำยังทำอะไรอยุ่เหมือนที่เคยถาม อ่ะ เราก็เข้าใจเค้าคงคิดว่าเรากินแล้วอาบแล้วแหล่ะมั้ง (ถึงบางครั้งเรายังไม่ทำอะไรพวกนี้ก็เถอะ) แต่แฟนเรา ถามเพื่อน ผญ ในสาขาว่า "กินข้าวยังไปกินข้าวกันไหม๊" อ่าเราก็เข้าใจ ก็เขาเรียนสาขาเดียวกัน อยู่ ม เดียวกันก้อเลยออกไปกินข้าวด้วยกันได้ จะให้มาชวนเราไป ก้อคงไม่ใช่อีกแหละ เราก็เข้าใจ แต่เหมือนการที่เราเข้าใจเค้ามากๆมันทำให้เค้าห่างออกไปเรื่อยๆ เพราะคิดว่ายังไงเราก็เข้าใจรึป่าว เราก็เข้าใจนะ เราเข้าใจจิงๆนะ แต่คือบางทีเราก็สงสัยว่าเราต้องใช้ความเข้าใจมากแค่ไหน เค้าถึงจะเข้าใจเราบ้าง เราก็มีเรียน มีกิจกรรม มีซ้อมกีฬาเหมือนกันกับเค้า . ..คนที่อ่านกระทู้อาจบอกว่า ทำไมไม่ลองเปิดใจคุยกันดู เราเคยมีปันหากันแรงๆมา1ครั้ง เราเปิดใจคุยกับเค้าคำตอบที่ได้คือ เค้าบอกกับเราว่า '' ถ้าเราคบกันแล้ว มันทำให้แกลำบากใจ เราเลิกกันก็ได้นะ เค้าไม่มีเวลาว่างให้เลยเค้าก็รู้ตัวแต่ไม่รู้ซิ ก็ไม่ได้อยากเลิกหรอกนะ แต่ก็ไม่อยากทำให้ต้องมาคิดมากอะ" ความคิดเค้าต่างกับเรามากเลย เรากลับคิดว่า มีอะไรเรามาคุยกันดูมั้ย เวลาว่างเราไม่ตรงกัน อย่างน้อยๆ เวลาใครคนนึงที่ว่างทิ้งข้อความไว้ให้อีกคนที่กำลังไม่ว่างมาเปิดอ่านตอนที่ว่างอย่างน้อยมันก็ทำให้ยิ้มได้น้ะ ... เราไม่อยากเลิกกับเค้าเลยค่ะ เหนื่อยแค่ไหนเราก็ไม่คิดอยากจะเลิก จนตอนนี้ เราคิดว่า เรามากกว่ารึป่าวที่ทำให้เค้าอึดอัดกับการเข้าใจของเรา เรามั้ยที่ทำให้เค้าลำบากใจ :'(
เราควรทำยังไงดีค้ะ เราต้องใช้ความเข้าใจมากแค่ไหนกัน ??????????????????????????????????????????????