กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...
มีนักดาบคนหนึ่ง เดินทางมาไกลแสนไกล ได้พบกับคนตกปลาวัยชรา 3 คน นักดาบก็ยืนดูด้วยความสนใจ
...คนตกปลาคนแรก หย่อนเบ็ดลงไปในน้ำ...ครู่หนึ่งก็ยกเบ็ดขึ้นมาพร้อมปลา 1 ตัว
...คนที่สอง ก็หย่อนเบ็ดลงไป... แล้วก็ยกเบ็ดขึ้นมาพร้อมปลา 2 ตัว
...คนที่สาม ก็หย่อนเบ็ดลงไป...แล้วแกก็เดินไปบนน้ำ ไปหยิบปลาในเบ็ดที่แกตกได้?
นักดาบสนใจเป็นอย่างยิ่ง ว่าคนชราทั้งหลายเก่งกล้ามาก แถมยังเดินบนผิวน้ำได้ จึงเดินเข้าไปหาขอฝากตัวเป็นศิษย์
ชายตกปลาทั้งสามบอกว่า พวกเขาไม่รับศิษย์มานานแล้ว...และก็ตกปลาของใครของมันอยู่อย่างนี้มานานมากแล้ว
นักดาบเห็นว่าชายตกปลาไม่ยอมรับตนเป็นศิษย์ จึงบอกว่าตนก็เดินบนน้ำได้เหมือนกัน ว่าแล้วก็เดินให้ดู....
ก้าวที่ 1...ก้าวที่ 2...ก้าวที่ 3...จ๋อม!!
นักดาบหล่นลงสู่ใต้น้ำ เดือดร้อนชายตกปลาคนที่ 2 ต้องลงไปช่วย เมื่อโผล่ขึ้นมาจนรอดชีวิตแล้ว นักดาบจึงถามว่า ตนก็มีวิชาตัวเบาเหมือนกัน เหตุใดจึงจมน้ำ?
คนตกปลาบอกว่า ตนไม่ได้มีวิชาตัวเบาอะไรหรอก!...เพียงแต่อาศัยว่าตกปลาอยู่ที่นี่มานาน จึงรู้ว่าตรงไหนมีตอไม้ เวลาเดินก็เหยียบบนตอไม้นั่นแหล่ะ จึงทำให้ไม่จมน้ำ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...อยากประสบความสำเร็จ ต้องอาศัยสะสมความรู้และประสบการณ์ มั่นฝึกฝน สร้างความเชี่ยวชาญ ชำนาญขึ้น เพราะการสร้างความสำเร็จที่แท้จริง ไม่มีปาฎิหาริย์ใดๆ
...นอกจากทำเรื่องธรรมดาๆ ให้เก่งกว่าคนอื่น
Cr : พรหมมาตร์ ชายสิม
เรื่องเล่าเช้าตรู่
มีนักดาบคนหนึ่ง เดินทางมาไกลแสนไกล ได้พบกับคนตกปลาวัยชรา 3 คน นักดาบก็ยืนดูด้วยความสนใจ
...คนตกปลาคนแรก หย่อนเบ็ดลงไปในน้ำ...ครู่หนึ่งก็ยกเบ็ดขึ้นมาพร้อมปลา 1 ตัว
...คนที่สอง ก็หย่อนเบ็ดลงไป... แล้วก็ยกเบ็ดขึ้นมาพร้อมปลา 2 ตัว
...คนที่สาม ก็หย่อนเบ็ดลงไป...แล้วแกก็เดินไปบนน้ำ ไปหยิบปลาในเบ็ดที่แกตกได้?
นักดาบสนใจเป็นอย่างยิ่ง ว่าคนชราทั้งหลายเก่งกล้ามาก แถมยังเดินบนผิวน้ำได้ จึงเดินเข้าไปหาขอฝากตัวเป็นศิษย์
ชายตกปลาทั้งสามบอกว่า พวกเขาไม่รับศิษย์มานานแล้ว...และก็ตกปลาของใครของมันอยู่อย่างนี้มานานมากแล้ว
นักดาบเห็นว่าชายตกปลาไม่ยอมรับตนเป็นศิษย์ จึงบอกว่าตนก็เดินบนน้ำได้เหมือนกัน ว่าแล้วก็เดินให้ดู....
ก้าวที่ 1...ก้าวที่ 2...ก้าวที่ 3...จ๋อม!!
นักดาบหล่นลงสู่ใต้น้ำ เดือดร้อนชายตกปลาคนที่ 2 ต้องลงไปช่วย เมื่อโผล่ขึ้นมาจนรอดชีวิตแล้ว นักดาบจึงถามว่า ตนก็มีวิชาตัวเบาเหมือนกัน เหตุใดจึงจมน้ำ?
คนตกปลาบอกว่า ตนไม่ได้มีวิชาตัวเบาอะไรหรอก!...เพียงแต่อาศัยว่าตกปลาอยู่ที่นี่มานาน จึงรู้ว่าตรงไหนมีตอไม้ เวลาเดินก็เหยียบบนตอไม้นั่นแหล่ะ จึงทำให้ไม่จมน้ำ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...อยากประสบความสำเร็จ ต้องอาศัยสะสมความรู้และประสบการณ์ มั่นฝึกฝน สร้างความเชี่ยวชาญ ชำนาญขึ้น เพราะการสร้างความสำเร็จที่แท้จริง ไม่มีปาฎิหาริย์ใดๆ
...นอกจากทำเรื่องธรรมดาๆ ให้เก่งกว่าคนอื่น
Cr : พรหมมาตร์ ชายสิม