สวัสดีค่ะ เพื่อนสมาชิกพันทิปทุกท่านที่ชื่นชอบเรื่องลึกลับ วันนี้มีเรื่องลึกลับที่เจอกับตัวเองมาเมื่อประมาณ 4-5 ปีที่แล้วค่ะ ตั้งแต่ตอนนั้นยังไม่รู้จักคำว่า ดอปเพลเกงเกอร์เลย แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าคือแฝดจากนรก ที่จะมาโผล่เมื่อเจ้าของร่างกำลังจะหมดอายุขัย หรือประสบเคราะห์กรรมนะคะ เปนเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับเรา ไม่มีการแต่งเติมใดๆทั้งสิ้นค่ะ..
ช่วงนั้นเราเริ่มต้นทำงานใหม่เปนผู้ประกาศข่าวที่สถานีโทรทัศน์แห่งนึงในจังหวัดสุราษฎร์ธานีค่ะ แผนผังคร่าวๆของสถานีเรา ชั้น 1 จะเปนสำนักงานของสถานี ประกอบด้วย ห้องรับรอง ห้องฝ่ายข่าว ฝ่ายรายการ และสตูดิโอเล็ก สตูดิโอใหญ่ค่ะ / ชั้น 2 ของสถานี จะเปนส่วนของห้องส่งกระจายเสียงวิทยุ และชั้น 3 จะเปนห้องตัดต่อรายการและข่าวค่ะ วันนั้นที่เกิดเรื่องเปนวันรับส่งตายายของปีนั้นพอดี คือเราเคยได้ยินมาว่าเปนความเชื่อของทางภาคใต้ คือในวันรับส่งตายายจะมีวิญญาณของบรรพบุรุษขึ้นมาบนโลกมนุษย์เพื่อมารับส่วนบุญที่ลูกหลานทำให้ คือคร่าวๆว่าเปนวันที่ประตูนรกเปิด ทั้งบรรพบุรุษและสัมภเวสีก้จะขึ้นมาบนโลกมนุษย์ ปะปนกับคนธรรมดาๆค่ะ // วันนั้นเปนวันทำงาน เวลาประมาณ 10.30 น. ท้องฟ้ามืดครึ้มสมกับเปนวันรับตายายจริงๆค่ะ เราเดินออกมาจากห้องน้ำที่ชั้น 1 กำลังจะเข้าไปในห้องฝ่ายรายการ แล้วเจอแม่บ้านสองคนกำลังนั่งกินผลไม้อยู่บริเวณโต๊ะข้างบันไดทางขึ้นชั้น 2 เลยหยุดทักทายกันนิดหน่อย ก่อนจะหันไปเห็นพี่โอม (นามสมมติ) ซึ่งเปนช่างภาพประจำฝ่ายรายการ กำลังแบกขาตั้งกล้องขึ้นบ่าจะขึ้นไปเก็บที่ห้องตัดต่อชั้น 3 โดยมีน้องฝึกงานผู้หญิงชื่อน้องอ้อ (นามสมมติ) ซึ่งสวมชุดนักศึกษาเดินตามหลัง แต่ในมือน้องไม่ได้ถืออะไรนะคะ เรากับแม่บ้านก้เลยทักว่าวันนี้พี่โอมไม่ได้ออกไปถ่ายรายการที่ไหนหรอ พี่โอมตอบปฏิเสธแล้วเดินขึ้นบันไดต่อ ในขณะที่น้องอ้อซึ่งหันหน้าเดินขึ้นบันได หมุนเอี้ยวตัวหันมายิ้มให้เรา แต่ไม่ได้พูดอะไร ความรู้สึกแรก เรารู้สึกว่าวันนี้น้องหน้าเปนสีคล้ำม่วงๆ แบบแปลกๆ แต่คิดว่าคงตากแดดมากไปตามประสาเด็กวัยรุ่นที่ชอบขับมอเตอร์ไซค์เล่น เราจึงไม่ได้สนใจอะไรอีก แล้วกลับไปนั่งทำงานต่อ // เวลาผ่านไปประมาณ 10 นาที น้องอ้อวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในห้องฝ่ายรายการ แต่วันนี้สวมชุดกีฬา เราจึงงงๆ แล้วถามว่า "อ้อไปเปลี่ยนชุดทำไมอะ?" น้องอ้อจึงตอบว่าใส่ชุดนี้มาจากบ้านเพราะวันนี้มีงานเปิดกีฬามหาวิทยาลัย และกำลังจะมาขออนุญาตกับหัวหน้าฝ่ายรายการเพื่อขอใส่ชุดพละทำงานในวันนี้อยู่พอดี เราก้ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก จึงซักไซ้ไล่เรียงถามจนได้ความว่าน้องอ้อเพิ่งมาจากบ้านจริงๆ ที่มาสายเพราะเข้าไปมหาวิทยาลัยก่อนมาที่สถานี และก้ยังไม่ได้เจอกับพี่โอมเลย.. แค่นั้นละค่ะ เราเดินไปยันเรื่องเมื่อสักครู่กับแม่บ้านทั้งสองคน แล้วก้ขนหัวลุกขึ้นพร้อมกันเลย และเราก้รวบรวมความกล้าโทรไปถามพี่โอมอีกรอบว่าวันนี้แกได้เจอน้องอ้อหรือยัง ที่พีคคือพี่โอมทำเสียงงงๆ บอกว่ายังไม่ได้เจอน้องอ้อเลยค่ะ แล้วที่เดินตามพี่โอมไปแถมหันมายิ้มให้เรากับแม่บ้านคืออะไรคะ?!?? .. โอ้ยย นึกในใจ พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยลูกด้วยเลยค่ะ แล้วเลยเล่าเรื่องให้น้องอ้อฟัง เพราะคิดว่าน้องอาจจะกำลังมีเคราะห์ อยากให้ระวังตัว แต่ก้ไม่ทันค่ะ อีกสองวันต่อมาน้องอ้อรถมอเตอรไซค์ล้ม รถกลิ้งเข้าไปใต้ท้องรถสิบล้อ ดีที่น้องยังครองสติทิ้งรถแล้วกลิ้งออกมาจากรถได้ แต่ถึงกระนั้นก้บาดเจ็บหนักต้องพักรักษาตัวเกือบเดือนเลยค่ะ เลยทำให้เราจำเรื่องนี้ได้แม่นว่าคนเราบางคนก้มีดอปเพลเกงเกอร์ เปนแฝดนรกจริงๆ ที่จะมาปรากฎตัวเวลาดวงเราตก เลยมาเล่าสู่เพื่อนๆชาวพันทิปฟังค่ะ เผื่อใครมีประสบการณ์คล้ายคลึงกันจะได้แชร์กันนะคะ
เคยเจอดอปเพลเกงเกอร์กับตาตัวเองเลยค่ะ
ช่วงนั้นเราเริ่มต้นทำงานใหม่เปนผู้ประกาศข่าวที่สถานีโทรทัศน์แห่งนึงในจังหวัดสุราษฎร์ธานีค่ะ แผนผังคร่าวๆของสถานีเรา ชั้น 1 จะเปนสำนักงานของสถานี ประกอบด้วย ห้องรับรอง ห้องฝ่ายข่าว ฝ่ายรายการ และสตูดิโอเล็ก สตูดิโอใหญ่ค่ะ / ชั้น 2 ของสถานี จะเปนส่วนของห้องส่งกระจายเสียงวิทยุ และชั้น 3 จะเปนห้องตัดต่อรายการและข่าวค่ะ วันนั้นที่เกิดเรื่องเปนวันรับส่งตายายของปีนั้นพอดี คือเราเคยได้ยินมาว่าเปนความเชื่อของทางภาคใต้ คือในวันรับส่งตายายจะมีวิญญาณของบรรพบุรุษขึ้นมาบนโลกมนุษย์เพื่อมารับส่วนบุญที่ลูกหลานทำให้ คือคร่าวๆว่าเปนวันที่ประตูนรกเปิด ทั้งบรรพบุรุษและสัมภเวสีก้จะขึ้นมาบนโลกมนุษย์ ปะปนกับคนธรรมดาๆค่ะ // วันนั้นเปนวันทำงาน เวลาประมาณ 10.30 น. ท้องฟ้ามืดครึ้มสมกับเปนวันรับตายายจริงๆค่ะ เราเดินออกมาจากห้องน้ำที่ชั้น 1 กำลังจะเข้าไปในห้องฝ่ายรายการ แล้วเจอแม่บ้านสองคนกำลังนั่งกินผลไม้อยู่บริเวณโต๊ะข้างบันไดทางขึ้นชั้น 2 เลยหยุดทักทายกันนิดหน่อย ก่อนจะหันไปเห็นพี่โอม (นามสมมติ) ซึ่งเปนช่างภาพประจำฝ่ายรายการ กำลังแบกขาตั้งกล้องขึ้นบ่าจะขึ้นไปเก็บที่ห้องตัดต่อชั้น 3 โดยมีน้องฝึกงานผู้หญิงชื่อน้องอ้อ (นามสมมติ) ซึ่งสวมชุดนักศึกษาเดินตามหลัง แต่ในมือน้องไม่ได้ถืออะไรนะคะ เรากับแม่บ้านก้เลยทักว่าวันนี้พี่โอมไม่ได้ออกไปถ่ายรายการที่ไหนหรอ พี่โอมตอบปฏิเสธแล้วเดินขึ้นบันไดต่อ ในขณะที่น้องอ้อซึ่งหันหน้าเดินขึ้นบันได หมุนเอี้ยวตัวหันมายิ้มให้เรา แต่ไม่ได้พูดอะไร ความรู้สึกแรก เรารู้สึกว่าวันนี้น้องหน้าเปนสีคล้ำม่วงๆ แบบแปลกๆ แต่คิดว่าคงตากแดดมากไปตามประสาเด็กวัยรุ่นที่ชอบขับมอเตอร์ไซค์เล่น เราจึงไม่ได้สนใจอะไรอีก แล้วกลับไปนั่งทำงานต่อ // เวลาผ่านไปประมาณ 10 นาที น้องอ้อวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในห้องฝ่ายรายการ แต่วันนี้สวมชุดกีฬา เราจึงงงๆ แล้วถามว่า "อ้อไปเปลี่ยนชุดทำไมอะ?" น้องอ้อจึงตอบว่าใส่ชุดนี้มาจากบ้านเพราะวันนี้มีงานเปิดกีฬามหาวิทยาลัย และกำลังจะมาขออนุญาตกับหัวหน้าฝ่ายรายการเพื่อขอใส่ชุดพละทำงานในวันนี้อยู่พอดี เราก้ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก จึงซักไซ้ไล่เรียงถามจนได้ความว่าน้องอ้อเพิ่งมาจากบ้านจริงๆ ที่มาสายเพราะเข้าไปมหาวิทยาลัยก่อนมาที่สถานี และก้ยังไม่ได้เจอกับพี่โอมเลย.. แค่นั้นละค่ะ เราเดินไปยันเรื่องเมื่อสักครู่กับแม่บ้านทั้งสองคน แล้วก้ขนหัวลุกขึ้นพร้อมกันเลย และเราก้รวบรวมความกล้าโทรไปถามพี่โอมอีกรอบว่าวันนี้แกได้เจอน้องอ้อหรือยัง ที่พีคคือพี่โอมทำเสียงงงๆ บอกว่ายังไม่ได้เจอน้องอ้อเลยค่ะ แล้วที่เดินตามพี่โอมไปแถมหันมายิ้มให้เรากับแม่บ้านคืออะไรคะ?!?? .. โอ้ยย นึกในใจ พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยลูกด้วยเลยค่ะ แล้วเลยเล่าเรื่องให้น้องอ้อฟัง เพราะคิดว่าน้องอาจจะกำลังมีเคราะห์ อยากให้ระวังตัว แต่ก้ไม่ทันค่ะ อีกสองวันต่อมาน้องอ้อรถมอเตอรไซค์ล้ม รถกลิ้งเข้าไปใต้ท้องรถสิบล้อ ดีที่น้องยังครองสติทิ้งรถแล้วกลิ้งออกมาจากรถได้ แต่ถึงกระนั้นก้บาดเจ็บหนักต้องพักรักษาตัวเกือบเดือนเลยค่ะ เลยทำให้เราจำเรื่องนี้ได้แม่นว่าคนเราบางคนก้มีดอปเพลเกงเกอร์ เปนแฝดนรกจริงๆ ที่จะมาปรากฎตัวเวลาดวงเราตก เลยมาเล่าสู่เพื่อนๆชาวพันทิปฟังค่ะ เผื่อใครมีประสบการณ์คล้ายคลึงกันจะได้แชร์กันนะคะ